Iwan Uładzimirawicz Bajarczuk (biał. Іван Уладзіміравіч Баярчук^[a], ros. Иван Владимирович Боярчук, Iwan Władimirowicz Bojarczuk) – białoruski energetyk i polityk, deputowany do Rady Najwyższej Republiki Białorusi XIII kadencji.

Mieszkał w Białooziersku, pracował jako dyrektor Berezowskiej Państwowej Elektrowni Rejonowej^[1]. Był członkiem Komitetu Narodowego Światowej Rady Energetycznej^[2]. W drugiej turze wyborów parlamentarnych 28 maja 1995 roku został wybrany na deputowanego do Rady Najwyższej Republiki Białorusi XIII kadencji z Białoozierskiego Okręgu Wyborczego Nr 14^[1]. 9 stycznia 1996 roku został zaprzysiężony na deputowanego^[3]. Od 23 stycznia pełnił w Radzie Najwyższej funkcję członka Stałej Komisji ds. Przemysłu, Transportu, Budownictwa, Energetyki, Handlu i Innych Usług dla Ludności, Łączności i Informatyki^[4]. Był bezpartyjny^[1], należał do opozycyjnej wobec prezydenta Alaksandra Łukaszenki frakcji „Działanie Obywatelskie”. Od 3 czerwca był członkiem grupy roboczej Rady Najwyższej ds. współpracy z parlamentem Republiki Francuskiej^[5]. 27 listopada 1996 roku, po dokonanej przez prezydenta kontrowersyjnej i częściowo nieuznanej międzynarodowo zmianie konstytucji, nie wszedł w skład utworzonej przez niego Izby Reprezentantów Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi I kadencji. Zgodnie z Konstytucją Białorusi z 1994 roku jego mandat deputowanego do Rady Najwyższej zakończył się 9 stycznia 2001 roku; kolejne wybory do tego organu jednak nigdy się nie odbyły^[6].

• Zasłużony Energetyk ZSRR^[2];
• Zasłużony Energetyk Republiki Białorusi^[2];
• Honorowy Obywatel Miasta Białooziersk (1998) – za wielki wkład w rozwój miasta i udział w życiu społecznym^[2].