Helena Buczyńska (ur. 2 grudnia1894 w Szczygrach, zm. 21 grudnia1957 na pokładzie statku MS Batory) – polska aktorka teatralna, kabaretowa, radiowa i filmowa, reżyserka, tancerka, choreografka i autorka sztuk teatralnych.
Życiorys
Ukończyła gimnazjum we Lwowie, a następnie klasę dramatyczną przy Warszawskim Towarzystwie Muzycznym. 1 kwietnia 1914 debiutowała w Teatrze Letnim w Warszawie w roli Jewdochy („Sędziowie”). Od 1915 przebywała w Rosji, występując w polskich i rosyjskich zespołach. Po powrocie do kraju w 1922 występowała w teatrach warszawskich, m.in. w Reducie a także w krakowskich, poznańskich i łódzkim. W latach 30. była aktorką warszawskiego teatru Ateneum oraz scen TKKT, gdzie ujawniła swój talent komediowy. Podczas II wojny światowej prowadziła tajne kursy aktorskie. W marcu 1941 została aresztowana przez niemieckie władze okupacyjne w związku ze sprawą zabójstwa Igo Syma[1].
Po wojnie grała i reżyserowała w Warszawie. Była jedną z najbardziej znanych i lubianych aktorek komediowych stolicy. Była również cenioną recytatorką poezji współczesnej.
W grudniu 1957 wybrała się w rejs statkiem Batory; w trakcie sztormu udała się do pokładowej biblioteki, gdzie uległa wypadkowi, spadając z drabinki, wskutek czego doznała urazu głowy, a kilka godzin później zmarła[2]. Została pochowana na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 102-I-12)[3].
