S-2 Tracker

Dane podstawowe
Państwo	Stany Zjednoczone
Producent	Grumman Aerospace Corporation
Typ	samolot patrolowy
Załoga	4
Historia
Data oblotu	4 grudnia 1952
Wycofanie ze służby	1976, USN
Liczba egz.	1284
Dane techniczne
Napęd	2 x Wright R-1820-82A
Moc	1525 HP każdy
Wymiary
Rozpiętość	22,12 m
Długość	13,26 m
Wysokość	5,33 m
Powierzchnia nośna	45,06 m²
Masa
Własna	8310 kg
Startowa	11860 kg
Osiągi
Prędkość maks.	450 km/h
Prędkość przelotowa	240 km/h
Prędkość wznoszenia	341 m/min
Pułap	6700 m
Zasięg	1350 km
Dane operacyjne
Użytkownicy
Argentyna, Australia, Brazylia, Holandia, Kanada, Peru, Tajwan, Turcja, Urugwaj, USA (US Navy)
Rzuty
Multimedia w Wikimedia Commons

Grumman S-2 Tracker (początkowo S2F) – amerykański pokładowy samolot do zwalczania okrętów podwodnych z okresu zimnej wojny, produkowany przez zakłady Grumman. Dwusilnikowy samolot o napędzie tłokowym. Pierwszy samodzielny samolot do zwalczania okrętów podwodnych wprowadzony do służby Marynarki Wojennej USA (US Navy). Używany także szeroko przez inne kraje świata.

Poprzednik samolotu, Grumman AF-2 Guardian, był pierwszym samolotem specjalnie zaprojektowanym do zwalczania okrętów podwodnych, ale działając w systemie hunter – killer samoloty te operowały w parach: jeden służył do wykrywania okrętów, drugi przenosił uzbrojenie, podobnie jak w przypadku wcześniejszych samolotów Grumman TBM-3W/S Avenger^[1]. Marynarka USA zdecydowała następnie o skonstruowaniu większego dwusilnikowego samolotu, który łączyłby obie funkcje^[1].

Projekt Grummana (model G-89) był górnopłatem z dwoma silnikami gwiazdowymi Wright R-1820 Cyclone o mocy po 1500 KM^[1]. Zarówno dwa prototypy (XS2F-1) i pierwsze 15 samolotów produkcyjnych zostało zamówione w tym samym czasie, w dniu 30 czerwca 1950 roku. Pierwszy lot prototypu odbył się 4 grudnia 1952 roku^[1]. Pierwszy samolot seryjny oblatano w lipcu 1953 roku^[1]. Samolot wszedł do służby w dywizjonie VS-26, w lutym 1954 roku. Do 1962 roku oznaczony był S2F Tracker, następnie, według ujednoliconego systemu oznaczeń, S-2 Tracker^[1].

Grumman w sumie wyprodukował 1185 samolotów S-2 Tracker. Kolejne 99 samolotów zostało wyprodukowanych w Kanadzie w ramach licencji przez De Havilland Canada^[2]. Samoloty wyprodukowane w USA były sprzedawane do różnych krajów, w tym Australii, Japonii, Turcji i Tajwanu. tajwan i Argentyna użytkują zmodyfikowaną wersję wyposażoną w silnik turbośmigłowy^[3].

S-2 Tracker został w lotnictwie Marynarki USA ostatecznie zastąpiony przez samolot Lockheed S-3 Viking^[2]. Ostatni dywizjon użytkujący S-2 Tracker (VS-37) został rozwiązany w 1976, a ostatni S-2 został wycofany ze służby w dniu 29 sierpnia 1976. Maszyny te nadal są używane jako samoloty gaśnicze.^{[potrzebny przypis]}. W innych krajach Trackery były używane w podstawowej roli jeszcze do początku XXI wieku^[2].

• David Alexander Rendall, Apoloniusz Siekański: Lotnictwo : przewodnik encyklopedyczny. Poznań: Zysk i S-ka, 2001. ISBN 978-83-7150-819-6. OCLC 749571570.
• E.F. Rybak. Pokładowy samolot ZOP Grumman S2F Tracker. „Morza, Statki i Okręty”. Nr 2/2003. VIII (39), s. 65-66, 2003.