Integralne części miejscowości to: Beniówka, Koło Kościoła, Niżny Koniec, Wierchnia, Wyżny Koniec[5].
Historia
Początkowo wieś nazywała się Kwoczeń (wielu mieszkańców nazywało się Kwoczka). Obecna nazwa pochodzi od nazwiska właścicieli całej górnej doliny rzeki Ropy – rycerzy Gładyszów z Szymbarku.
Pierwsze wzmianki pisane pochodzą z 1629 (wymienione są 3 gospodarstwa oraz właściciel wsi, Wielopolski) jednak szacuje się, że wieś została założona pod koniec XVI w. W latach 1778–1779 wybudowano bitą drogę z Gorlic przez Gładyszów do Koniecznej. W 1890 wieś liczyła 720 mieszkańców.
Według Gemeindelexikon der im Reichsrate vertretenen Königreiche und Länder około roku 1900 wieś liczyła 123 domy. Spis wymienia 311 mężczyzn i 301 kobiet; 14 osób wyznania rzymskokatolickiego, 576 osób wyznania greckokatolickiego oraz 22 Żydów. Przynależność etniczna to Rusini (Łemkowie) – 598 osób oraz Polacy – 14 osób.
Podczas I wojny światowej Gładyszów był ziemią niczyją, na Magurze Małastowskiej swe pozycje mieli Austriacy, Rosjanie natomiast zajęli Rotundę i Popowe Wierchy. Wieś, będąca stale pod obstrzałem, uległa niemal całkowitemu zniszczeniu.
Przed II wojną światową wieś liczyła około 220 domów. W 1945 utworzono tu posterunek MO. 6 lipca 1946 wieś została przejęta przez oddział UPA, wszyscy milicjanci zginęli. W 1947 łemkowscy mieszkańcy Gładyszowa zostali wysiedleni na Ziemie Zachodnie w ramach akcji „Wisła”, pozostało tylko 6 rodzin mieszanych. Po 1956 wielu wysiedleńców powróciło do rodzinnej wioski. Obecnie we wsi jest 100 domów.
Austriacki spis katastralny z 1787 wymienia następujące rodziny łemkowskie z Gładyszowa:
1. Bemia / Bem'ja (4 rodziny)
2. Bodyn / Bodyn'
3. Wanczak / Van'chak (4 rodziny)
4. Haluszczak / Halusczak / Haluszak / Halushchak
5. Gbur (3 rodziny)
6. Hrabskyj / Grabski / Chrabski / Hrabs'kyj
7. Danczyszyn / Danchyshyn
8. Dziubiniak / Dzjubynjak ( 4 rodziny)
9. Dziamba / Dzjamba
10. Karlik / Karlyk
11. Kwoczka / Kvochka
12. Kit / Kot ( 4 rodziny)
13. Lopatowski / Lopatovs'kyj
14. Madzulak / Madzuljak ( 3 rodziny)
15. Marczak / Marchak ( 3 rodziny)
16. Mikulak / Mykuljak
17. Paluszczak / Palushchak ( 4 rodziny)
18. Powanda / Povanda
19. Procz / Proch
20. Salayda / Salajda
21. Seczok / Sechok ( 2 rodziny)
22. Sierota / Syrota
23. Skrzypak / Skrypak ( 3 rodziny)
24. Stanczak / Stanchak ( 2 rodziny)
25. Telepa
26. Fedorko / Fedurko ( 2 rodziny)
27. Fil / Fill / Fil' ( 2 rodziny)
28. Car / Tsar ( 2 rodziny)
29. Ciema / Tsema
30. Ceraniak / Tseranjak
31. Szmayda / Shmajda ( 4 rodziny)
32. Szpak / Szpiak / Shpak ( 2 rodziny)
33. Szpinko / Shpinko (2 rodziny)
34. Jacewicz / Jatsevych ( 4 rodziny)
W 1785 wieś miała 13,2 km kw. i mieszkało tu 508 grekokatolików, 2 rzymskich katolików i 0 Żydów.
1840 – 742 grekokatolików
1859 – 677 grekokatolików
1879 – 586 grekokatolików
1899 – 698 grekokatolików
1926 – 614 grekokatolików
1936 – 547 grekokatolików, 30 rzymskich katolików i 5 Żydów.
Mikrofilm nr 0766009 w zbiorach Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich zawiera dane o narodzinach w latach 1776–1842 i zgonach 1776–1854.
↑Roman Reinfuss, Śladami Łemków, Wydawnictwo PTTK Kraj, Warszawa 1990, s. 10, ISSN83-7005-238-X
↑Marek Jabłonowski, Bogusław Polak: Polskie formacje graniczne 1918−1839. Dokumenty organizacyjne, wybór źródeł. Tom II. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Politechniki Koszalińskiej, 1999, s. 28. ISBN 83-87424-77-3.