Samochód został zaprezentowany na Geneva Motor Show w 2006 roku, zastępując popularny model 575M Maranello. Skrót GTB oznacza "Gran Turismo Berlinetta", a Fiorano to nazwa toru leżącego tuż przy fabryce Ferrari w Maranello[2].
Ferrari 599 GTB, pokrewny model do 612 Scaglietti, jest kolejnym modelem Ferrari, w którym zastosowano technologie z Formuły 1. Jak większość modeli tej firmy (prócz m.in. 612), GTB Fiorano oferuje 2 miejsca: dla kierowcy i dla pasażera. Pod kątem stylistycznym samochód przyniósł wyraźną metamorfozę w stosunku do poprzednika, wyróżniając się wąskimi, szeroko rozstawionymi reflektorami i dużym przednim wlotem powietrza. Tylne słupki zostały ukształtowane w celu zwiększenia o 25% mocy docisku[3].
599 XX
Podczas Geneva Motor Show w marcu 2010 roku zaprezentowane zostało Ferrari 599XX[4]. Jest to pozbawiona homologacji drogowej wersja przeznaczona na nawierzchnię torową, będąca zarazem to najmocniejszą odmiana 599. Silnik V12 o pojemności 6 litrów generuje moc maksymalną 730KM, a moment obrotowy sięga 683 Nm[4]. Samochód rozpędza się do 100 km/h w 3,3 sekundy, a maksymalnie osiąga prędkość 345 km/h[4], z kolei jego cena określona została w momencie premiery na 1,5 miliona euro[5]. Rok później, w 2011 roku, Ferrari przedstawiło specjalną odmianę 599XX - Evolution Package[6].
599 GTO
Model 599 GTO powstał na bazie modelu 599XX, jako jego drogowy odpowiednik[7]. W modelu 599 GTO zamontowano 670-konny silnik V12, a maksymalny moment obrotowy wynosi 620 Nm. Waga 599GTO wynosi 1495kg. Prędkość maksymalna nowego Ferrari to 335km/h, a czas rozpędzenia tego auta od 0 do 100km/h wynosi 3.3 sekundy[8]. Samochód powstał w limitowanej serii 50 sztuk, mając swoją premierę podczas Geneva Motor Show 2010[9] i kosztując ok. 300 tysięcy funtów brytyjskich[7].
599 HGTE
Odmiana 599 HGTE przedstawiona została w marcu 2009 roku. Zyskała ona przeprojektowaną atrapę chłodnicy, inny wygląd dyfuzora, zastosowano usportowione oraz obniżone zawieszenie, zmieniono układ wydechowy oraz usprawniono przekładnię biegów. We wnętrzu pojawiło się więcej elementów wykonanych z karbonu oraz nowe, sportowe fotele. Ostatnią ważną zmianą w tym modelu było także zastosowanie nowego wzoru 20-calowych alufelg[10].
599 HY KERS
Model HY KERS zadebiutował w marcu 2010 roku jako pierwszy model Ferrari z napędem hybrydowym. Kluczowym rozwiązaniem zastosowanym w tym modelu, jest system hamowania rekuperacyjnego odzyskujący energię z hamowania[11]. Standardowa jednostka napędowa pochodziła z modelu 599 GTB Fiorano; 12 cylindrów w układzie "V", pojemność 6.0l i moc maksymalna 620KM. Silnik elektryczny to z kolei jednostka o mocy 100KM dysponująca 137 Nm. Silnik ten znajduje się z tyłu 599 HY KERS, podczas gdy normalna jednostka napędowa jest umieszczona z przodu auta. Pojazd powstał w jednym egzemplarzu jako pojazd testujący technologię[11].
SA Aperta
We wrześniu 2010 roku zadebiutowała specjalna, limitowana odmiana z nadwoziem targa o nazwie Ferrari SA Aperta. Nazwa pochodzi od imion braci Pininfarina (Sergio i Andrea) oraz "Aperta" - co oznacza "otwarty", nawiązując do typu nadwozia[12]. Samochód zyskał obniżone nadwozie zintegrowane z aluminiowym pałąkami[13], co przełożyło się na lepsze właściwości aerodynamiczne. Silnik pochodzi z modelu 599 GTO - jest to 6-litrowe V12 o mocy 670 KM, z kolei wolumen produkcyjny został ograniczony do 80 egzemplarzy[14].
Superamerica 45
W schyłkowym okresie produkcji 599 GTB Fiorano, w maju 2011 roku, Ferrari przedstawiło oparty na jego bazie specjalny model zbudowany w jednym egzemplarzu z myślą o wieloletnim kliencie firmy, amerykańskim biznesmenie Peterze Kalikowie[15]. Ferrari Superamerica 45 podobnie jak poprzedni model o takiej nazwie zyskał nadwozie typu targa z obracającą się pod kątem 180 stopni taflą szkła nad przedziałem transportowym[16], a inną unikalną cechą tego modelu było nadwozie pomalowane w kolorze Blu Antille. Włoska firma nawiązała w ten sposób do zakupionego dokładnie 45 lat wcześniej pierwszego modelu sprzedanego Kalikowowi - Ferrari 400 Superamerica[17].