Fernando Rey

Imię i nazwisko	Fernando Casado Arambillet
Data i miejsce urodzenia	20 września 1917 A Coruña
Data i miejsce śmierci	9 marca 1994 Madryt
Zawód	aktor
Współmałżonek	Mabel Karr (1960–1994; jego śmierć)
Lata aktywności	1935–1994

Fernando Rey, właśc. Fernando Casado Arambillet (ur. 20 września 1917 w A Coruña, zm. 9 marca 1994 w Madrycie) – hiszpański aktor filmowy, teatralny i telewizyjny.

Największą sławę i uznanie przyniosły mu kreacje w filmach Luisa Buñuela: Viridiana (1961), Tristana (1970), Dyskretny urok burżuazji (1972), Mroczny przedmiot pożądania (1977), a także rola narkotykowego bossa w legendarnym amerykańskim filmie Francuski łącznik (1971) w reżyserii Williama Friedkina^[1].

Urodził się w A Coruña w Hiszpanii jako syn Sary Aambillet Rey i Fernando Casado Veigi. Studiował architekturę, ale wojna domowa w Hiszpanii przerwała jego studia, co doprowadziło go do sukcesu. Rey i jego ojciec walczyli po stronie lojalistów i pod koniec wojny zostali zubożeni^[2].

Karierę filmową rozpoczął jako statysta w musicalu Fazendo Fitas (1935), czasem nawet zdobywając uznanie w Nuestra Natacha (1936), Los cuatro robinsones (1939), Leyenda rota (1940), El rey que rabió (1940), La Dolores (1940), La gitanilla (1940), ¡A mí no me mire usted! (1941) jako Viajero i Escuadrilla (1941). To właśnie wtedy wybrał swój pseudonim sceniczny – Fernando Rey. Zachował swoje imię, ale przyjął drugie nazwisko matki, Rey, krótkie nazwisko o jasnym znaczeniu („Rey” to po hiszpańsku „król”). Znał biegle kilka języków. Jego pierwszą rolą mówioną był książę Alby w dramacie Eugenia de Montijo (1944). Cztery lata później zagrał rolę Filipa I Pięknego, króla Hiszpanii, w hicie hiszpańskiego kina Szaleństwo miłości (Locura de amor, 1948)^[3]. Był angażowany zarówno do filmów europejskich, jak i amerykańskich.

Zasiadał w jury konkursu głównego na 28. MFF w Cannes (1975). W latach 1992–1994 był przewodniczącym Hiszpańskiej Akademii Sztuki Filmowej.

W 1960 zawarł związek małżeński z argentyńską aktorką Mabel Campolongo Jaime, lepiej znaną jako Mabel Karr. Byli małżeństwem przez 34 lata do jego śmierci. Mieli syna Fernando Casado Campolongo (ur. 1961)^[4][5] i córkę Mabel^[6].

Zmarł 9 marca 1994 w Madrycie na raka pęcherza moczowego w wieku 76 lat^[7][8].

• Marcelino, chleb i wino (1955) jako Mnich - narrator
• Księżycowi jubilerzy (1957) jako wuj Ursuli
• Viridiana (1961) jako Don Jaime
• Powrót siedmiu wspaniałych (1966) jako ksiądz
• Navajo Joe (1966) jako ojciec Rattigan
• Kolty siedmiu wspaniałych (1969) jako Quintero
• Tristana (1970) jako Don Lope
• Francuski łącznik (1971) jako Alain Charnier
• Miasto zwane piekłem (1971) jako ślepiec
• Dyskretny urok burżuazji (1972) jako Don Rafael
• Francuski łącznik II (1975) jako Alain Charnier
• Szacowni nieboszczycy (1976) jako minister ds. bezpieczeństwa
• Siedem piękności Pasqualino (1976) jako Pedro
• Jezus z Nazaretu (1977) jako Gasper
• Mroczny przedmiot pożądania (1977) jako Mathieu
• Elizo, życie moje (1977) jako Luis
• Caboblanco (1980) jako szef policji
• Dyktator z Paradoru (1988) jako Alejandro
• 1492. Wyprawa do raju (1992) jako Marchena
• Po drugiej stronie tunelu (1993) jako Miquel

• Ludzie: Cierpienie i radość. „Film”. nr 30 (1494) (XXXII), s. 24, 24 lipca 1977. Warszawa: RSW „Prasa-Książka- Ruch”. ISSN 0137-463X. 
• Pascual Cebollada: Fernando Rey. Madryt: C.I.L.E.H., 1992, s. 393. ISBN 84-87411-12-6.
• Pożegnania: nekrolog. „Kino”. nr 5 (XXVIII), s. 38, maj 1994. Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe. ISSN 0023-1673. 

• Fernando Rey (1917–1994) w bazie IMDb (ang.)
• Fernando Rey w bazie Filmweb
• Fernando Rey w bazie Notable Names Database (ang.)
• Fernando Rey w bazie Discogs.com (ang.)