PROFILPELAJAR.COM

Enron Corporation
Państwo	Stany Zjednoczone
Stan	Teksas
Siedziba	Houston
Data założenia	1985
Data likwidacji	2001
Forma prawna	spółka akcyjna
Zatrudnienie	22 000 (2000)
Giełda	NYSE
Symbol akcji	ENE
	Dane finansowe
Przychody	101 mld USD (2000)
brak współrzędnych
	Multimedia w Wikimedia Commons

Enron Corporation – amerykańskie przedsiębiorstwo energetyczne z siedzibą w Houston w Teksasie. Istniało w latach 1985–2001.

Pod koniec 2001 roku spółka ogłosiła bankructwo po skandalu związanym z fałszowaniem dokumentacji księgowej. Przed ogłoszeniem bankructwa Enron zatrudniał około 22 000 pracowników i był jednym z czołowych światowych przedsiębiorstw branży energetycznej.

Skandal finansowy

Do 2001 roku Enron był jedną z najbardziej podziwianych spółek w Stanach Zjednoczonych i na świecie^[1]. Po doniesieniach dotyczących oszustw finansowych stanęła na progu bankructwa. Wartość 1 akcji Enronu spadła w krótkim czasie z około 90 USD do kilku centów, pomimo że Enron był postrzegany jako tzw. blue chip.

W procesie sądowym oskarżono zarząd przedsiębiorstwa, jak i członków rady dyrektorów o oszustwa finansowe i współdziałanie przestępcze. Za te praktyki postawiono wiele oskarżeń, także w związku z fałszowaniem sprawozdań finansowych, oszustwami związanymi z papierami wartościowymi, wykorzystaniem informacji poufnych, jak również składaniem fałszywych oświadczeń.

Ława przysięgłych, wydając werdykt, uznała za winnych m.in. 64-letniego Kennetha Laya oraz 52-letniego Jeffreya Skillinga. Lay był w Enronie przewodniczącym rady dyrektorów i został uznany za winnego sześciu zarzutom, jednak nie zdążył odbyć kary, gdyż zmarł na zawał serca w lipcu 2006 roku. Skilling był prezesem Enronu i został uznany za winnego 19 zarzutom, za co skazano go na 24 lata i 4 miesiące więzienia, a także obłożono karą wypłaty odszkodowania na rzecz osób, które straciły pieniądze zgromadzone w funduszu emerytalnym spółki, w wysokości 45 milionów USD.

W procesie dotyczącym upadku oskarżono także firmę audytorską Arthur Andersen za pomoc w ukrywaniu długów przedsiębiorstwa i fałszowanie sprawozdań finansowych w Enronie. Bezpośrednią przyczyną tego było niszczenie dokumentów z audytów przeprowadzanych przez firmę Arthur Andersen. Przedsiębiorstwo zgodziło się zawiesić część praw i licencji do wykonywania audytów w sierpniu 2002. Pomimo rozporządzenia w 2005, umożliwiającego prowadzenie pełnej działalności, Arthur Andersen do dzisiaj nie odzyskał zaufania wśród klientów i wcześniejszego prestiżu, mimo że przed aferą w Enronie był jednym z największych i najpoważniejszych oraz należał do ówczesnej wielkiej piątki (Big Five) przedsiębiorstw audytorskich na świecie.

W czasie przesłuchań w sprawie Enronu Kongres Stanów Zjednoczonych oskarżył także czołowe agencje ratingowe takie jak: Moody’s Investors Service, Standard & Poor’s i Fitch za bycie zbyt mało agresywnymi w ocenie ratingowej, a przez to za małe naświetlenie obrazu problemów przedsiębiorstwa. Otrzymały także ostrą krytykę za utrzymywanie dobrych ratingów przedsiębiorstwa, nawet w momencie, gdy akcje szybowały w dół. Komisja Senacka USA (Senate governmental affairs committee) stwierdziła, że agencje ratingowe powinny i mogły przewidzieć upadek przedsiębiorstwa, poprzez naciskanie na pełne informacje dotyczące rachunkowości i praktyk stosowanych w Enronie.

Skandal finansowy w Enronie stał się jedną z głównych przyczyn uchwalenia w 2002 roku ustawy Sarbanesa-Oxleya^[1].

Spółka stała się symbolem zamierzonego oszustwa i korupcji w korporacjach. Od momentu upadku Enronu zaczęło się mówić o tzw. kreatywnej księgowości.