Dhaulagiri

Dhaulagiri I
Państwo	Nepal
Położenie	Prowincja 4
Pasmo	Himalaje
Wysokość	8167 m n.p.m.
Wybitność	3357 m
Pierwsze wejście	13 maja 1960 Kurt Diemberger, Albin Schelbert, Ernest Forrer, Nawang Dorje i Nyima Dorje
• zimowe	21 stycznia 1985 Andrzej Czok, Jerzy Kukuczka
Położenie na mapie Nepalu Dhaulagiri
28°41′46″N 83°29′43″E/28,696111 83,495278
Multimedia w Wikimedia Commons

Dhaulagiri lub Dhaulagiri I^[1] (sanskryt धौलागिरी ‘Biała Góra’) – szczyt w Himalajach środkowo-zachodnich o wysokości 8167 m, oddzielony od pobliskiej Annapurny głęboko wciętą doliną rzeki Kali Gandaki. Różnica wysokości między szczytem Dhaulagiri a rzeką – około 6 km – jest jedną z największych deniwelacji górskich na świecie^[2]. Dhaulagiri jest siódmym co do wysokości ośmiotysięcznikiem. Przez pewien czas, od pomiarów z 1818 r. do połowy XIX w., uważany za najwyższą górę świata.

Próbę wejścia podjęła wyprawa francuska w 1950 roku. W obliczu trudności orientacyjnych spowodowanych brakiem map i nieznajomością terenu Francuzi przenieśli się pod Annapurnę.

8 kwietnia 2009 roku podczas wyjścia aklimatyzacyjnego na Dhaulagiri zginął polski himalaista Piotr Morawski, członek międzynarodowej wyprawy, której celem było wejście nową drogą na Manaslu w Nepalu.

Wokół masywu Dhaulagiri prowadzi trasa trekingowa, uchodząca za jedną z najbardziej wymagających w Himalajach.

W masywie Dhaulagiri można wyodrębnić następujące samodzielne wierzchołki:

Pierwszego wejścia dokonała 13 maja 1960 roku szwajcarska wyprawa kierowana przez Maxa Eiselina. W ataku szczytowym uczestniczyli: Kurt Diemberger, Peter Diener, Ernest Forrer, Albin Schelbert i Szerpowie Nawang Dorje i Nyima Dorje. 23 maja 1960 na wierzchołek weszli Michel Vaucher i Hugo Weber. Uczestnikami byli Jerzy Hajdukiewicz i Adam Skoczylas^[3].

Polskie wejścia

• 18 maja 1980 – Wojciech Kurtyka i Ludwik Wilczyński (w zespole polsko-brytyjsko-szwajcarskim, z René Ghilinim i Alexem MacIntyre'm) po pokonaniu nowej drogi ścianą wschodnią (wysoką na ok. 2400 m) w stylu alpejskim, zakończonym 15 maja na wys. ok. 7500 m na grani i połączeniu z inną drogą (bez wejścia na wierzchołek), zeszli do bazy i weszli na szczyt drogą normalną^[4].
• 18 maja 1983 – Mirosław Gardzielewski, Jacek Jezierski, Tadeusz Łaukajtys i Wacław Otręba^[5]
• 21 stycznia 1985 – Andrzej Czok i Jerzy Kukuczka – pierwsze wejście zimowe, drogą normalną (wyprawą kierował Adam Bilczewski)^[6]
• 24 kwietnia 1990 – Krzysztof Wielicki samotnie^[7]
• 1994 – Piotr Pustelnik^[5]
• 1 maja 2008 – Kinga Baranowska – jako pierwsza Polka^[5]
• 11 maja 2008 – Artur Hajzer i Robert Szymczak^[5]
• 1 października 2021 – Waldemar Kowalewski^[8]

• Dhaulagiri na SummitPost (ang.)
• Dhaulagiri na Peakware. peakware.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-01-02)]. (ang.).