Czubata Turnia

Czubata Turnia
Ilustracja
Czubata Turnia wśród podpisanych obiektów – widok z południa
Państwo

 Słowacja

Położenie

powiat Poprad

Pasmo

Tatry, Karpaty

Wysokość

ok. 2565 m n.p.m.

Pierwsze wejście

14 lipca 1904 r.
Janusz Chmielowski, Tadeusz Radliński, Klemens Bachleda i Jan Bachleda Tajber

Położenie na mapie Tatr
Mapa konturowa Tatr, po prawej nieco na dole znajduje się czarny trójkącik z opisem „Czubata Turnia”
Położenie na mapie Karpat
Mapa konturowa Karpat, u góry nieco na lewo znajduje się czarny trójkącik z opisem „Czubata Turnia”
Ziemia49°11′50″N 20°12′27″E/49,197222 20,207500

Czubata Turnia (słow. Strapatá veža, niem. Egenhofferspitze, węg. Egenhoffer-csúcs[1]) – turnia o wysokości ok. 2565 m n.p.m. znajdująca się w długiej południowo-wschodniej grani Wyżniego Baraniego Zwornika w słowackich Tatrach Wysokich. Od Małego Durnego Szczytu na wschodzie oddzielona jest Małą Durną Przełęczą, natomiast od Sępiej Turni na zachodzie oddziela ją Przełączka pod Czubatą Turnią[2].

Pozębiona Czubata Turnia ma trzy wierzchołki[3]. Nie jest dostępna dla turystów, nie prowadzi na nią żaden znakowany szlak turystyczny. Najdogodniejsze drogi dla taterników wiodą od sąsiednich przełączek. W stronę Doliny Dzikiej na północ z Czubatej Turni opada wybitne żebro, zaś na południowy zachód do Doliny Pięciu Stawów Spiskich – dwa filary[2].

Polska i słowacka nazwa Czubatej Turni pochodzi od jej kształtu, natomiast nazwy niemiecka i węgierska upamiętniają Teréz Egenhoffer – węgierską taterniczkę[1].

Pierwsze wejścia:

Czubata Turnia (wśród podpisanych formacji) – widok z północy

Przypisy

  1. a b Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004. ISBN 83-7104-009-1.
  2. a b c Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XX. Baranie Rogi – Durny Szczyt. Warszawa: Sport i Turystyka, 1976, s. 115-118.
  3. Grzegorz Barczyk, Ryszard Jakubowski (red.), Adam Piechowski, Grażyna Żurawska: Bedeker tatrzański. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000, s. 407. ISBN 83-01-13184-5.