Cieciornik

Cieciornik
Bonasa umbellus[1]
(Linnaeus, 1766)
Ilustracja
Samiec
Ilustracja
Samica
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

grzebiące

Rodzina

kurowate

Podrodzina

bażanty

Plemię

Tetraonini

Rodzaj

Bonasa[2]
Stephens, 1819

Gatunek

cieciornik

Synonimy
  • Tetrao umbellus Linnaeus, 1766[3]
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4]

Zasięg występowania
Mapa występowania
Systematyka w Wikispecies
Multimedia w Wikimedia Commons

Cieciornik[5], jarząbek cieciornik[6] (Bonasa umbellus) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny kurowatych (Phasianidae). Jedyny przedstawiciel rodzaju Bonasa[5][7].

Systematyka

Wyróżniono kilkanaście podgatunków B. umbellus[7][8]:

  • B. umbellus yukonensis – Alaska, północno-zachodnia Kanada.
  • B. umbellus umbelloides – południowo-wschodnia Alaska do centralnej Kanady.
  • B. umbellus labradorensis – Labrador.
  • B. umbellus castanea – półwysep Olympic.
  • B. umbellus affinis – Kolumbia Brytyjska do środkowego Oregonu. Międzynarodowy Komitet Ornitologiczny (IOC) wlicza tę populację do B. u. umbelloides.
  • B. umbellus obscura – północne Ontario.
  • B. umbellus sabini – zachodnie wybrzeża Kanady i USA.
  • B. umbellus brunnescens – Wyspa Vancouver.
  • B. umbellus togata – północno-środkowe i północno-wschodnie USA, południowo-wschodnia Kanada.
  • B. umbellus mediana – północno-środkowe USA.
  • B. umbellus phaios – południowo-wschodnia Kolumbia Brytyjska do południowo-środkowego Idaho i wschodniego Oregonu.
  • B. umbellus incana – południowo-wschodnie Idaho do środkowego Utah.
  • B. umbellus monticola – środkowe i wschodnio-środkowe USA.
  • B. umbellus umbellus – wschodnio-środkowe USA.

Występowanie

Cieciornik żyje w Ameryce Północnej, gdzie zamieszkuje zalesione obszary Alaski, Kanady oraz północnych stanów USA.

Wygląd

Cieciornik osiąga 40–48 cm długości ciała[6]. Samica (kura) ma ciemne ubarwienie w tonacjach beżu i brązu z białymi przejaśnieniami. Dziób jest krótki i mocny, a nogi są krótkie i opierzone. Samiec posiada długi ogon, który po rozłożeniu przypomina ogon głuszca z tym, że ma ciemny pas biegnący na górze ogona. Ubarwienie samca (koguta) jest bardziej kolorowe niż samicy, ale ma on siwe i pomarańczowe akcenty na całym ciele. Ptak ten posiada mały czub i brodę.

Odżywianie

Cieciornik odżywia się różnymi nasionami, jagodami, częściami roślin oraz drobnymi bezkręgowcami.

Rozród

Podczas toków samiec przywabia samice poprzez wprowadzanie swoich skrzydeł w bardzo szybkie drgania oraz uderzając nimi w boki ciała powoduje powstawanie dudniącego dźwięku. Po kopulacji samica wykopuje dołek do którego składa 9–12 małych jaj[9]. Po wylęgu wodzi swoje dość samodzielne młode. Może się krzyżować z innymi głuszcowatymi, ale daje to niepłodne potomstwo, podobnie jak inna krzyżówka w obrębie głuszcowatych – skrzekot (hybryda głuszca z cietrzewiem).

Status i zagrożenia

Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje cieciornika za gatunek najmniejszej troski (LC – least concern) nieprzerwanie od 1988 roku[4].

Jest ptakiem łownym. Jego populacje są w niektórych miejscach bardzo liczne, a w niektórych znikome. Z powodu zwiększającej się liczby drapieżników (w tym człowieka) gatunek ten zmniejsza swoją liczebność.

Przypisy

  1. ↑ Bonasa umbellus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. ↑ Bonasa, [w:] Integrated Taxonomic Information System [dostęp 2011-04-07] (ang.).
  3. ↑ McGowan 1994 ↓, s. 407.
  4. ↑ a b BirdLife International, Bonasa umbellus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2018, wersja 2020-2 [dostęp 2020-08-21] (ang.).
  5. ↑ a b Systematyka i nazewnictwo polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Plemię: Tetraonini Leach, 1820 (wersja: 2020-07-21). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-08-21].
  6. ↑ a b Busse i inni 1991 ↓, s. 221.
  7. ↑ a b F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Pheasants, partridges, francolins. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2020-08-21]. (ang.).
  8. ↑ Ruffed Grouse (Bonasa umbellus). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (ang.).
  9. ↑ Busse i inni 1991 ↓, s. 222.

Bibliografia

  • Przemysław Busse (red.), Zygmunt Czarnecki, Andrzej Dyrcz, Maciej Gromadzki, Roman Hołyński, Alina Kowalska-Dyrcz, Jadwiga Machalska, Stanisław Manikowski, Bogumiła Olech: Ptaki. T. I. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1991, seria: Mały słownik zoologiczny. ISBN 83-214-0563-0.
  • P. J. K. McGowan: Family Phasianidae (Pheasants and Partridges). W: Josep del Hoyo, Andrew Elliott, Jordi Sargatal: Handbook of the Birds of the World. Cz. 2: New World Vultures to Guineafowl. Barcelona: Lynx Edicions, 1994, s. 493. ISBN 84-87334-15-6. (ang.).

Linki zewnętrzne