Zasłynął jako dyrygent chórów akademickich. W latach 1903–1919 był dyrygentem Krakowskiego Chóru Akademickiego, w latach 1917–1919 Opery w Warszawie. W 1919 w Krakowie założył chór męski Krakowskie Towarzystwo Śpiewackie "Echo", którym kierował do 1938, oraz z którym koncertował w Polsce i za granicą (m.in. Holandia, Rumunia, Bułgaria, Turcja, Jugosławia, Węgry, Czechy, Austria). Opracowywał kompozycje na wykonanie chóru z orkiestrą. Był obdarzony słuchem absolutnym (jego orkiestra stroiła instrumenty na podstawie zaśpiewanego przez niego tonu "a").
Jego najważniejsze kompozycje chóralne to: Rapsod burzowy, Deszcz w słońcu, Bajeczka o myszce, Bajka o Kasi i królewiczu (do słów Lucjana Rydla), Pogrzeb Kazimierza Wielkiego (do słów Stanisława Wyspiańskiego), Giewontowa baśń, Pieśni góralskie, Te Deum, Wesel się Królowo Nieba. Skomponował też operyDola (1918 lub 1919[1]) i Pomsta Jontkowa (1926 - jego autorska kontynuacja Halki Stanisława Moniuszki) napisane do własnych tekstów oraz Żona dwóch mężów (1920) do libretta Jerzego Guranowskiego, a także utwory na orkiestrę: Zygmunt August i Barbara, Suita liryczna i gawędę Paweł i Gaweł.
Został pochowany ma cmentarzu Rakowickim w Krakowie. Jego pogrzeb stał się nieformalną manifestacją patriotyczną. Zaniepokojeni Niemcy, widząc tłumy na pogrzebie, ściągnęli wozy policyjne w rejon cmentarza, by udaremnić ewentualne wystąpienia ludności, których się obawiali.
Jego dziadkami byli Adolf Walek (Waleck) - radca Namiestnictwa we Lwowie i Karolina Krenth, rodzicami Adolf Wal(l)ek-Walewski (który dokonał zmiany nazwiska na "Walewski" - aktor lwowski, następnie reżyser teatralny w Krakowie) i Joanna Gello[3]. Jego bratankiem był Marian Wallek-Walewski[potrzebny przypis].
,_26_Rakowicka_street,_Krak%C3%B3w,_Poland.jpg)
