PROFILPELAJAR.COM

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	30 października 1932
Miejscowość	Kijów
Konsekrator	Sergiusz (Griszyn)

Aleksander
	Aleksandr Pietrowski
	Arcybiskup charkowski
Kraj działania	ZSRR
Data i miejsce urodzenia	23 sierpnia 1851 ; Łuck
Data i miejsce śmierci	24 maja 1940 ; Charków
Miejsce pochówku	Sobór Zwiastowania w Charkowie
	Arcybiskup charkowski
Okres sprawowania	1937–1940
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Rosyjski Kościół Prawosławny
Śluby zakonne	1900
Diakonat	1900
Prezbiterat	1900
Chirotonia biskupia	30 października 1932
	Multimedia w Wikimedia Commons

Aleksander, imię świeckie Aleksandr Fieofanowicz Pietrowski (ur. 11 sierpnia^?/23 sierpnia 1851 w Łucku, zm. 24 maja 1940 w Charkowie) – rosyjski biskup i święty prawosławny.

Życiorys

Był synem prawosławnego diakona; oboje rodziców stracił we wczesnym dzieciństwie. Ukończył cztery klasy seminarium duchownego w Krzemieńcu, po czym przerwał naukę i został nauczycielem w szkole ludowej. W wieku czterdziestu dziewięciu lat złożył wieczyste śluby mnisze w monastyrze Dońskim, po czym został wyświęcony na hieromnicha. Wkrótce potem został mianowany namiestnikiem Monasteru Dońskiego z godnością archimandryty^[1].

W 1903 wyjechał do Taszkentu w charakterze ekonoma domu biskupiego eparchii taszkenckiej i turkiestańskiej, zasiadał także w jej konsystorzu oraz został członkiem Cesarskiego Towarzystwa Palestyńskiego. Trzy lata później został skierowany do monasteru Zaśnięcia Matki Bożej w Żyrowiczach, jako ekonom. W 1910 został przełożonym Mgarskiego Monasteru Przemienienia Pańskiego^[1].

W latach 1917–1919 był przełożonym Monasteru Pskowsko-Pieczerskiego. Następnie wrócił na Ukrainę i od 1929 do 1932 służył jako proboszcz w cerkwi dawnego skitu zlikwidowanego monasteru Narodzenia Matki Bożej w Kozielszczynie^[1]. Pod jego kierunkiem życie mnisze kontynuowały tam niektóre członkinie wspólnoty tego klasztoru, w tym jego ostatnia przełożona ihumenia Olimpiada^[2]. Gdy i ta świątynia została odebrana wiernym, archimandryta Aleksander wyjechał do Kijowa^[1].

30 października 1932 w Kijowie przyjął chirotonię biskupią z tytułem biskupa humańskiego, wikariusza eparchii kijowskiej. W 1933 objął katedrę winnicką. Od 1934 zasiadał w Tymczasowym Patriarszym Świętym Synodzie, kierowanym przez metropolitę moskiewskiego i kołomieńskiego Sergiusza. W 1937 objął katedrę charkowską^[1]. Równocześnie mianowano go locum tenens eparchii kijowskiej i zarazem Egzarchatu Ukraińskiego^[3]. Służył w jedynej czynnej cerkwi w mieście – cerkwi św. Mikołaja, którą na polecenie władz, a wbrew woli wiernych, musiał dzielić z parafią należącą do Żywej Cerkwi. Po nieco ponad roku od objęcia katedry, 29 lipca 1938, został uwięziony, a 17 lipca roku następnego – skazany przez sąd wojskowy Charkowskiego Okręgu Wojskowego na dziesięć lat pozbawienia wolności. W styczniu 1940 wyrok ten został skasowany, a sprawa arcybiskupa miała być rozpatrywana ponownie, jednak w maju tego samego roku, przed rozpoczęciem postępowania, hierarcha zmarł w więziennym szpitalu^[1]. Został w tajemnicy pochowany we wsi Zalutino^[1].

Kult

W 1993 arcybiskup Aleksander został ogłoszony świętym czczonym lokalnie w eparchii charkowskiej. Sobór Biskupów Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego w 2000 rozszerzył jego kult na cały Kościół i zaliczył hierarchę w poczet nowomęczenników i wyznawców rosyjskich^[1]. Relikwie św. Aleksandra wystawione są w soborze Zwiastowania w Charkowie^[4].