AMZ Żubr
Podstawowa wersja AMZ Żubr na targach MSPO 2009
|
| Dane podstawowe
|
| Państwo
|
 Polska
|
| Producent
|
AMZ-Kutno
|
| Typ pojazdu
|
samochód pancerny
|
| Trakcja
|
kołowa
|
| Załoga
|
10
|
| Historia
|
| Prototypy
|
2008
|
| Produkcja
|
od 2008
|
| Dane techniczne
|
| Silnik
|
Iveco Tector NEF N60 ENT C o mocy 202 KW (275 KM)
|
| Transmisja
|
mechaniczna
|
| Pancerz
|
z płyt stalowych
|
| Długość
|
6450 mm (6950 mm - Żubr-P z wyciągarką)
|
| Szerokość
|
2450 mm
|
| Wysokość
|
2650 mm
|
| Prześwit
|
około 320 mm
|
| Masa
|
12 000 kg
|
| Moc jedn.
|
22,92
|
| Pokonywanie przeszkód
|
| Brody (głęb.)
|
700 mm
|
| Kąt podjazdu
|
35°
|
| Dane operacyjne
|
| Użytkownicy
|
| Polska
|
|
|
AMZ Żubr − pojazd pancerny produkcji polskiej, najcięższy z dotychczasowych pojazdów firmy AMZ-Kutno. Jego masa to ok. 12 ton.
Historia
12 marca 2008 r. po raz pierwszy zaprezentowano publicznie prototyp wersji specjalnej Żubr-P jako nośnik platformę systemów specjalnych, np. zabudowanej kolumny wyrzutni systemu POPRAD, radaru N-26/MMSR. Podstawowa wersja pojazdu zadebiutowała w czerwcu 2008. Wykorzystano podwozie Iveco EuroCargo 4x4 oraz silnik Iveco NEF N60ENTC o mocy 202 KW (275 KM). Pojazd został tak zaprojektowany, aby mógł zmieścić się w ładowni samolotu transportowego C-130 Hercules. Ma być używany m.in. przez polski kontyngent w Afganistanie.
Według producenta pojazd jest odporny na przestrzelenie z broni o kalibrze 12,7 mm, oraz jest odporny na wybuchy np. min pułapek dzięki opancerzeniu pod podwoziem w kształcie litery „V”, które rozprasza siłę eksplozji. Pojazd spełnia wymagania kuloodporności oraz odporności na działanie pocisków artyleryjskich w/g STANAG 4569 poziom 4, zaś odporność na wybuchy w klasie 3a/3b.
Żubr-P ma ładowność 2000 kg, dodatkowo może ciągnąć przyczepę o maksymalnej masie 1500 kg.
Pierwsze dwa Żubry-P zostały przekazane Wojsku Polskiemu 8 lutego 2011[1]
Wersje
- Żubr P – nośnik systemów POPRAD, radarów Soła i Bystra oraz wozu kierowania ogniem WG-35[2]
- Żubr MMSR – nośnik stacji radiolokacyjnej N-26A/MMSR
- Żubr WD – wersja wozu dowodzenia
- Żubr Argus – wersja policyjna[3]
Planowano wariant artyleryjskiego wozu rozpoznawczego (Żubr-AWR) dla kompanijnego modułu ogniowego M120K Rak, wyposażony w pokładowy zestaw obserwacyjno-rozpoznawczy z radarem pola walki Thales Squire i głowicą optoelektroniczną na rozkładanym 4-metrowym maszcie, oraz wynośny zestaw obserwacyjno-rozpoznawczy i uzbrojony w zdalnie sterowane stanowisko z 7,62 mm UKM-2000C[4]. Prototyp powstał w 2012 roku, jednakże podwozie nie przeszło badań kwalifikacyjnych i ostatecznie wojsko w 2016 roku zdecydowało wykorzystać jako bazę dla AWR transporter KTO Rosomak, a prototyp Żubra-AWR przekazano Wojskowej Akademii Technicznej[4].
Galeria
Zobacz też
Przypisy
Bibliografia
- Grzegorz Hołdanowicz, Żubr w ślad za Turem. [w:] Raport. Wojsko Technika Obronność, nr 3, 2008, s. 52-53.
Linki zewnętrzne
