Miejscowość pierwotnie związana była z Wielkopolską. Ma metrykę średniowieczną i istnieje co najmniej od początku XV wieku. Wymieniona w dokumencie zapisanym po łacinie z 1407 i 1427 jako "Lovyn", a później także w 1632 "Louenie, Łouenia"[3].
W 1407 biskup poznański Wojciech Jastrzębiec dokonuje lokacji wsi Łowyń. Nadaje on opatrznemu Stanisławowi Bambnek oraz jego synowi Pawłowi sołectwo, do którego należą 3 łany, zagroda na ostrowie za jeziorem wraz z rolą, która jest położona za dworem sołtysim, między jeziorem i drogą do Pszczewa oraz 2 zagrody[3].
Miejscowość wspominały historyczne dokumenty prawne, własnościowe i podatkowe. W 1475 należała do powiatu poznańskiego Korony Królestwa Polskiego. W 1508 należała do parafii Pszczew. W tym roku odnotowano pobór od 8 półłanków, oraz 6 groszy od karczmy. W 1510 pobór od 9 półłanków. W 1563 zanotowano pobór od 6 łanów oraz jednego łana sołtysiego, a także z karczmy dorocznej, od jednego komornika oraz kowala. W 1564 we wsi odnotowano 21 łanów, w tym 3 łany sołtysie. Z 14 łanów osiadłych zamieszkanych przez kmieci płacili oni rocznie po 22 grosze czynszu, 1 ćwiertnięowsa, 2 koguty, 30 jaj. Z 4 łanów opuszczonych przez kmieci płacono tylko po 22 groszy. przy wynajmie. Z karczmy płacono wówczas po 22 groszy. Okazyjnie pobierano wówczas także czynsz od korzystania z jeziora. W 1580 pobór od 10 łanów, 5 zagrodników, 3 komorników oraz kowala. W latach 1580–83 odnotowano pobór z 10,5 łana[3].
Wieś duchowna, własność biskupstwa poznańskiego w kluczu pszczyńskim, pod koniec XVI wieku leżała w powiecie poznańskim województwa poznańskiego w Rzeczypospolitej Obojga Narodów[4]. W 1632 biskup poznański Adam Nowodworski nadał sołectwo we wsi Łowyń opatrznemu Mikołajowi Kozikowi i jego synowi Andrzejowi. W połowie w dożywocie, a w drugiej połowie w zamian za czynsz[3].
