Z 1252 roku pochodzi dokument książąt Przemysła II i Bolesława Pobożnego, wspominający dwóch kmieci, łowców bobrów, mieszkających w Łęgu. Wówczas wieś została darowana przez księcia Władysława Odonica klasztorowi Cysterek w Trzebnicy. W XIV wieku Łęg stanowił własność rycerską Wyszkoty z rodu Łodziów z Kórnika. Od XV wieku właścicielami byli Sapińscy, Opalińscy i Mycielscy. W XIX wieku, dwór w Łęgu, własność Leona Szmytkowskiego, gościł m.in. Karola Marcinkowskiego, Karola Libelta, Dezyderego Chłapowskiego i Stanisława Przybyszewskiego. Kolejnym nabywcą majątku był Piotr Pajzderski. W Łęgu urodzili się jego synowie[5]:
Kolejnym właścicielem w latach 1904-1920 był Władysław Szczepkowski, który przejął władzę w Śremie podczas Powstania Wielkopolskiego, a następnie był starostą powiatu śremskiego. W 1908 Łęg stał się pierwszą wsią na ziemiach polskich, na której stosowano sztuczne deszczowanie pól[6][5].
Zabytki
Zespół pałacowy składa się z dworu Szczepkowskich z 1904 roku i parku krajobrazowego z XIX wieku. Dwór powstał z połączenia dwóch XIX-wiecznych budynków. Ma dwie romantyczne wieże oraz ganek wejściowy wsparty na ośmiu kolumnach. W parku znajdują się pomniki przyrody: dęby szypułkowe o obwodach 370 i 435 cm, jesion wyniosły o obwodzie 360 cm, wiąz szypułkowy o obwodzie 315 cm oraz jałowce wirginijskie. Zespół został wpisany do rejestru zabytków[7].
Figura Matki Boskiej Niepokalanie Poczętej stojąca na kolumnie z XIX wieku zlokalizowana na skraju parku; znajduje się w gminnej ewidencji zabytków[8].
Do świątków przydrożnych należy również kapliczka Matki Boskiej Różańcowej z początku XX wieku oraz krzyż sprzed 1911 roku[9].
↑ abŚrem. W: Zbigniew Szmidt: Atrakcje turystyczne ziemi śremskiej. Śrem: Śremski Ośrodek Wspierania Małej Przedsiębiorczości, 2001, s. 18-19. ISBN 83-910942-7-8.
↑Zbigniew Szmidt: Powiat Śremski, przewodnik turystyczny. Śrem: Unia Gospodarcza Regionu Śremskiego - ŚOWMP, 2010, s. 25-29.
↑Zachowanie lokalnego dziedzictwa. Świątki przydrożne i kościoły w gminie Śrem. Śrem: Unia Gospodarcza Miast Regionu Śremskiego - ŚOWMP, 2010. Brak numerów stron w książce