Puejaut
  Pueg Aut[1][2][3] (Pujaut en francés) es una vila occitana, situada en Lengadòc, mas que ten mai d'afinitats amb Provença, dins lo parçan dei Garrigas. Administrativament, se tròba dins lo departament francés de Gard e la region d'Occitània, ancianament de Lengadòc-Rosselhon. Es un vilatge pintoresc situat dins la valada de Ròse e construch sus lo flanc d'un colet. Seis abitants son lei puejaulencs [pija(u)lencs] [4]. GeografiaAdministrativament, aqueste vilatge se situa dins Gard. Pasmens, Puejaut es soncament a 8 km d'Avinhon e per aquò, a mai de relacions amb la Vauclusa. Puejaut es un vilatge de Lengadòc de cultura provençala. EconomiaL'economia dau vilatge es essencialament dominada per la viticultura (amb lo "Cellier des Chartreux") e leis activitats de l'aerodròm d'Avinhon-Puejaut. Darrierament, lo vilatge a conegut una gròssa atraccion toristica, subretot pendent lo periòde dau Festenau d'Avinhon de teatre. La sieuna creissença demografica tanben a menat a una aumentacion de la part dei servicis dins l'economia puejaulenca. Puejaut tèn tanben quauqueis industrias sus son territòri coma KP1 o Ashland Polyester. Lei premiers abitants de Podium Altum èran essencialament de caçadors e de pescadors. En 1882, se descobriguèron sus lei ribas de l'estanh de Puejaut d'instruments de l'Edat dau Bronze (2200 avans JC). Lei terras autas èran recobèrtas de bòscs e ofrissián gaire de terrens cultivables. Au debàs dau vilatge, leis aigas d'un estanh venián morir au pè dei muralhas d'aqueu borg. A passat temps, un castèu tresplombava leis ostaus dau vilatge. Foguèt destruch pendent la Guèrra deis Albigés. Dau sègle X au sègle XIII, l'abadiá de Sant Andrieu i èra proprietària de la glèisa parroquiala e d'un priorat, e percebiá lei sieus revenguts[7]. A l'entorn de l'an 1000, foguèt construcha la capèla de Sant Verime, d'estil romanic. Au sègle XII, Puejaut fasiá partida dei possessions de la dinastia dei Raimond de Tolosa. Lo senhor de Puejaut èra an aquesta epòca un personatge important, qu'acompanhava lo còmte Anfós II de Tolosa, e que signava coma testimòni de cartas nombrosas, per exemple una carta latina en 1154. En 1340, lo Cardinau Pèire Bertrandi ordenèt la construccion de la Glèisa de Sant Jaume, onte se faguèt enterrar en 1349. Pendent lei Guèrras de Religion, Puejaut foguèt presa per lei Protestants en 1567, d'onte s'enanèron en 1570, après aver destruch una gròssa partida dau vilatge amb lo fuòc. An aquela epòca, leis abitants demoravan dins la partida auta dau vilatge, qu'èra envoutat per de muralhas e de valats. Un autre centre important de populacion èra aqueu dau quartier dau Canon, a l'entorn de la capèla de Sant Verime. Au fieu dei sègles, l'òme dessenhèt de parcèlas de terras, a descampassir lo bòsc per poder aculhir progressivament de culturas, de vinhas, d'oliviers e de fruchaus. Lei bòscs donavan pas pron de caçum, e l'estanh pas pron de peis, e per aquò, i aviá una granda pauretat a Puejaut. Adoncas, après de nombrosei privacions, leis abitants reclamèron mai de terrens per poder cultivar de cerealas, e abalir lei sieus enfants dignament. Per aquò, la comunitat decidèt d'assecar l'estanh (sonat Stagnum de Privaderiis au sègle XIV), perque leis aigas cubrián una superfícia fòrça granda. Leis òbras començèron en 1603 e s'acabèron en 1630, mercé a De Montconis, e permetèron lo desvolopament dau vilatge. En 1863, la vila de Puejaut foguèt lo premier fogau europèu de filloxèra, segon d'obratges nombrós e lo rapòrt dau cònsol Bruno Verime SOLIER. Pasmens, aquela version es pas aquela que se tròba dins quauquei documents oficiaus d'aquela epòca, que situan lo fogau dins la plana de Crau en 1862[8]. Uèi, lo resultat de l'assecament de l'estanh demòra visible, perque una plana vasta e fertila se presenta a l'agricultura e ai passejaires. Au centre d'aquelei tèrras, a partir de 1919, un aerodròm foguèt creat sus un trentenau d'ectaras. En octòbre de 1935, lo capitani Geille dubrissiá lo Centre de Paracasudistas de l'Armada de l'Aire. En 1965, la seccion de Vòu amb Vela de l'Aeroclub de Vauclusa s'i installèt e puèi lo Centre-Escòla Regionau Lengadòc-Mediterranèa. Evolucion dau toponimLo vilatge de Pueg Aut a tengut lei noms seguents pendent la sieuna istòria. Totei venon de la meteissa raiç latina que vòu dire « Puèg Aut ».
Los toponims Pujalt en Catalonha, an la meteissa etimologia :
[9]. Escut En 1694, Loís XIV de França donèt a Pueg Aut un escut pròpri, en escambi d'un impòst: de gueules, à un puy d’argent, surmonté de trois fleurs de lis d'or rangées en chef. AdministracionDemografia
Luòcs e monuments Puejaut a un aerodròm reconegut per son paracasudisme, amb la basa pus granda de França (terren d'1 km per 1,2 km). Lei sieus monuments principaus son:
Liames extèrnesNòtas
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
.svg)
.svg){kind=small}
.svg){kind=link}