|
Wereldkampioenschap voetbal 1990 (kwalificatie UEFA)
| WK voetbal kwalificatie 1990
|
| Kwalificatie UEFA
|
|
landen van de UEFA
|
| Toernooi-informatie
|
| Datum
|
21 mei 1988 – 18 november 1989
|
| Teams
|
32 (van 1 confederatie)
|
| Toernooistatistieken
|
| Wedstrijden
|
116
|
| Doelpunten
|
289 (2,49 per wedstrijd)
|
| Navigatie
|
|
|
|
|
32 teams werden over 7 groepen verdeeld, 13 teams zouden zich kwalificeren voor het wereldkampioenschap voetbal 1990.
Opzet
- Groep 1, 2 en 4: 4 teams, de groepswinnaar kwalificeert zich en de 2 beste tweedes.
- Groep 3, 5, 6 en 7: 5 teams, de groepswinnaar en de nummer 2 kwalificeren zich.
Gekwalificeerde landen
Potten en loting
De loting vond plaats in Zürich, Zwitserland, op 12 december 1987. De deelnemende landen werden verdeeld over 5 potten. De landen die zich uiteindelijk zouden kwalificeren zijn vetgedrukt in deze tabel.
Groepen en wedstrijden
- Legenda
■ Geplaatst voor het hoofdtoernooi.
Groep 1
Groep 1 werd vooraf gezien als een vrij open strijd, waarbij alle vier landen vooraf kansen leken te hebben zich te plaatsen. Belangrijkste kanshebbers op de ticket waren Denemarken, een land met een vrij oude selectie, dat een slecht EK achter de rug had en het land in opkomst Roemenië. De Denen begonnen teleurstellend met gelijke spelen tegen Griekenland en Bulgarije, maar herstelde zich met een 2-0 overwinning in Sofia en een ouderwetse voetbalshow in de thuiswedstrijd tegen de Grieken: 7-1. Inmiddels had Michael Laudrup gezelschap gekregen van zijn eveneens getalenteerde broer Brian Laudrup. Opvallend in deze groep was de laatste plaats van Bulgarije, ondanks de aanwezigheid van het aanstormende talent Hristo Stoitsjkov.
Voor de confrontaties tegen Roemenië had Denemarken één punt achterstand, er kon maar één ploeg zich plaatsen voor het WK, omdat de nummers twee van de andere groepen met vier deelnemers meer punten hadden. Denemarken overklaste Roemenië in Kopenhagen met onder andere twee doelpunten van Brain Laudrup en de bij PSV Eindhoven spelende Flemming Povlsen. Roemenië maakte een stroeve indruk, maar wist dat het alles nog in eigen hand had in de thuiswedstrijd. Routinier Søren Lerby werd bij de Denen weer opgeroepen na een prima Europa Cup wedstrijd tegen Steaua Boekarest voor PSV, de hofleverancier van de Roemeense ploeg. Denemarken nam de leiding via opnieuw Povlsen, maar Roemenië trok de wedstrijd naar zich toe en won met 3-1 dankzij twee doelpunten van Balint en de latere speler van Feyenoord Ioan Sabău. Smet op de wedstrijd was de rode kaart van sterspeler Gheorghe Hagi, die daardoor voor de eerste wedstrijd in Italië geschorst was. De Roemenen plaatste zich voor de eerste keer sinds 1970 voor het WK en werden na afloop uitbundig toegejuicht door Valentin Ceaușescu, de zoon van dictator Nicolae Ceaușescu. Valentin zorgde er altijd voor, dat Steaua Boekarest bevoordeeld was in de competitie. Een maand later brak de Revolutie uit in Roemenië en werd Valentin gearresteerd en zijn vader en moeder geëxecuteerd. Alle spelers hoopten na het WK naar een buitenlandse club te verhuizen.
Groep 2
Engeland had een uiterst beroerd EK achter de rug, het verloor alle wedstrijden, de Britse pers eiste het ontslag van Bobby Robson, maar de Britse voetbalbond had nog vertrouwen in hem. Uiteindelijk hadden ze aan een punt genoeg tegen het sterk weggevallen Polen om zich te kwalificeren. De Polen vochten voor hun laatste kans en dankzij een uitblinkende doelman Peter Shilton bereikte Engeland het gelijke spel. Engeland incasseerde zelfs geen enkel doelpunt in deze cyclus. Na een 0-2 zege in hetzelfde Polen plaatste ook Zweden zich voor het WK en plaatste zich voor de eerste keer sinds 1978 voor een international toernooi. Er speelden twee spelers van Ajax in de basis: verdediger Peter Larson en aanvaller Stefan Petterson.
| Pos
|
Land
|
Wed
|
Win
|
Gel
|
Ver
|
DV
|
DT
|
+/-
|
Pnt
|
| 1. |
 Zweden
|
6
|
4
|
2
|
0
|
9
|
3 |
+6
|
10
|
| 2. |
 Engeland
|
6
|
3
|
3
|
0
|
10
|
0 |
+10
|
9
|
| 3. |
 Polen
|
6
|
2
|
1
|
3
|
4
|
8 |
–4
|
5
|
| 4. |
 Albanië
|
6
|
0
|
0
|
6
|
3
|
15 |
–12
|
0
|
Groep 3
De Sovjet-Unie plaatste zich zonder veel problemen voor het WK in een vrij zwakke groep, toch ontstonden scheuren in de homogene Oekraïense ploeg. Na het EK in 1988 en dankzij de perestrojka-politiek van Michael Gorbatsjov vertrokken veel spelers naar het westen, maar de meeste spelers konden niet aarden. Middenvelder-strateeg Aleksandr Zavarov en doelman Rinat Dasajev stelden teleur bij hun clubs respectievelijk FC Juventus en Sevilla FC. Het schrijnendste voorbeeld was aanvaller Igor Belanov, die zo ongelukkig was bij Borussia Mönchengladbach dat zijn vrouw werd gearresteerd vanwege winkeldiefstal.
De andere vier landen hadden alle kans op de tweede ticket, omdat alle ploegen niet sterk genoeg waren. Oost-Duitsland verloor twee keer met 2-0 van het al jaren niets presterende Turkije, terwijl Turkije drie punten verloor aan IJsland. Opvallendste speler bij Turkije was Tanju Çolak, die vijf keer scoorde in deze cyclus en zijn team Galatasaray leidde naar de halve finales van de Europa Cup der Landskampioenen. Het wisselvallige Turkije was kansloos na een nederlaag tegen de Sovjet-Unie op de laatste speeldag.
Op de voorlaatste speeldag verloor Oostenrijk met 3-0 van Turkije en omdat Oost-Duitsland met 2-1 won van de Sovjet-Unie had Oost-Duitsland genoeg aan een gelijkspel in Wenen om zich te kwalificeren.
Een week voor de wedstrijd viel de Berlijnse Muur en dat verstoorde de voorbereiding op het duel. De talentrijke selectie werd gek gemaakt door makelaars, die allemaal vette contracten aanboden aan de spelers. Oost-Duitsland was totaal niet bezig met voetbal en een niet bepaald sterk Oostenrijk profiteerde: 3-0 door drie treffers van Toni Polster. Een jaar later hief Oost-Duitsland zichzelf op als land, Duitsland werd weer één land en spelers als Thomas Doll, Matthias Sammer en Ulf Kirsten haalden ook het Duitse elftal.
Groep 4
Nederland was de kersverse Europese kampioen, coach Rinus Michels vertrok naar Bayer Leverkusen en werd opgevolgd door Thijs Libregts. Voor het EK sprak aanvoerder Ruud Gullit al zijn ongenoegen uit over de benoeming, omdat Libregts in zijn tijd als coach van Feyenoord in een interview refereerde aan de huidskleur van zijn toenmalige speler. Libregts bezat niet het charisma van Michels en had als coach alleen een landstitel bij Feyenoord veroverd, hetgeen vooral als een verdienste van Johan Cruijff en dezelfde Gullit werd beschouwd. Nederland won de eerste wedstrijd van Wales met 1-0 door een laat doelpunt van Gullit. Zonder de geblesseerde Gullit trad men in de tweede wedstrijd tegen uitgerekend West-Duitsland aan. West-Duitsland werd op het eigen EK verslagen door Nederland, hetgeen tot veel leedvermaak in Nederland leidde. Heel Duitsland zon op wraak, speelde beter dan Nederland, maar kwam niet verder dan een bal op de lat van Olaf Thon.
In de return was Gullit opnieuw geblesseerd evenals Jan Wouters en Hans van Breukelen. Nederland speelde opnieuw een moeizame wedstrijd. West-Duitsland kwam op een 1-0 voorsprong door een doelpunt van Karl-Heinz Riedle en kreeg volop kansen op meer doelpunten. Vlak voor tijd benutte Marco van Basten de enige kans voor Nederland na sterk werk van invaller René Eijkelkamp. na afloop van de wedstrijd leverde Gullit felle kritiek op de tactiek van Libregts. In een rellerige sfeer vertrok Nederland naar Finland, waar het team weer moeizaam opereerde. Libregts werd gered door uitgerekend de half geblesseerde Ruud Gullit, die inviel en via een uitstekende individuele actie Wim Kieft bediende: 1-0.
Na deze wedstrijd vond overleg plaats tussen Libregts, Gullit, van Basten en het bondsbestuur (waar inmiddels ook Rinus Michels was toegetreden) om de gelederen gesloten te houden. Nederland won de resterende wedstrijden en was geplaatst voor het WK. Na de kwalificatie barstte het tumult weer los, de spelers gaven hun vertrouwen in Libregts op en in een rechtszaak werd Libregts contract ontbonden. Michels gaf de spelers drie alternatieven aan om de nieuwe coach te worden: Johan Cruijff, Leo Beenhakker en Aad de Mos, de meerderheid van de spelers koos voor Cruijff. Michels zag daar zelf vanaf vanwege (zeer waarschijnlijk) persoonlijke redenen en benoemde Beenhakker als interim-coach op het WK. Met name van Basten was furieus over deze actie en het gekrakeel ging tot het WK verder.
West-Duitsland plaatste zich als tweede voor het WK, in de beslissende wedstrijd werd Wales met 2-1 verslagen. Na het teleurstellende EK kregen meer technische spelers als Thomas Häßler en Andy Möller een kans, vooral op het middenveld maakte Duitsland een sterke indruk. Lothar Matthäus en Andreas Brehme vertrokken na het EK naar Inter Milan en werden daar kampioen. Het seizoen daarna vertrok Jürgen Klinsmann ook naar Inter, waardoor bij Inter Milan drie Duitsers onder contract had en aartsrivaal AC Milan drie Nederlanders (van Basten, Gullit en Rijkaard.
Groep 5
Het Franse voetbal zat in een zware crisis na de succesvolle periode rond Michel Platini. "Les bleus" begonnen met een gelukkige overwinning tegen Noorwegen dankzij een omstreden strafschop, benut door Jean-Pierre Papin. Na een blamerend gelijkspel op Cyprus werd coach Henri Michel ontslagen en vervangen door Platini himself. Het hielp niet echt, want na nederlagen tegen Joegoslavië (3-2), Schotland (2-0) en gelijke spelen tegen Joegoslavië en Noorwegen was de situatie rond het Franse elftal hopeloos.
Schotland had geen groots elftal, maar had met negen punten uit vijf wedstrijden een ruime voorsprong op Frankrijk, Mo Johstone maakte zes doelpunten in deze wedstrijden. Schotland had nog één punt nodig zich te kwalificeren voor het WK, maar na een 0-1 voorsprong in de eerste helft tegen Joegoslavië werd Schotland in de tweede helft weggespeeld: 3-1. Na een 3-0 nederlaag tegen Frankrijk, hadden de Schotten nog steeds genoeg aan een gelijkspel in de thuiswedstrijd tegen Noorwegen. Schotland kwam op voorsprong door Ally McCoist, maar na een late gelijkmaker van de Noren kregen de Schotten het nog benauwd. Uiteindelijk had Schotland maar één punt meer dan Frankrijk.
Joegoslavië had voor de eerste keer in jaren een goed presterend elftal met veel technisch jonge spelers. Het land was al in 1987 jeugdwereldkampioen geworden in Chili met de Kroaat Robert Prosinecki als beste speler. Grote man in dit elftal was de Serviër Dragan Stojkovic, die dankzij spectaculaire acties en doelpunten gevolgd werd door diverse westerse topclubs. Zowel Servië als Kroatië hadden een uitstekende lichting, aangevuld met de geroutineerde Bosniër Safet Sušić en de Sloveen Srečko Katanec, het zou de laatste keer zijn dat Joegoslavië aantrad als een verenigd land en het land werd gezien als een outsider voor de titel.
Groep 6
Ierland plaatste zich na een prima EK voor de eerste keer voor een WK. Het begon met drie uitwedstrijden, waarin niet werd gescoord, maar won daarna alle thuiswedstrijden. Het profiteerde ook van de terugval van Hongarije, dat zich voor de eerste keer sinds 1978 niet kwalificeerde. Groepswinnaar werd Spanje, dat zich kon revancheren voor een matig EK met de lichting Míchel / Butragueño.
Groep 7
Halverwege de competitie ging België afscheid nemen van hun coach Guy Thys, die op een degelijke manier de basis legde voor kwalificatie. De "Rode Duivels" speelden gelijk in de uitwedstrijden tegen Portugal en Tsjecho-Slowakije en won met 2-1 van Tsjecho-Slowakije dankzij twee doelpunten van Marc Degryse. Oud-speler Walter Meeuws nam het van Thys over, begon uitstekend met een 3-0 overwinning op Portugal, maar blameerde zich met een 1-1 gelijkspel tegen Luxemburg. Er ontstond een hetze tegen Meeuws, voor het WK werd hij ontslagen en Guy Thys nam het coachschap weer over.
De tweede plaats ging tussen Tsjecho-Slowakije en Portugal, de laatste wedstrijden gingen tussen beide landen. De Tsjechen wonnen met 2-1 dankzij twee doelpunten van Michal Bílek en zouden in de return genoeg hebben aan een 3-0 nederlaag om zich te kwalificeren. De Tsjechen bleven met een defensieve instelling moeiteloos op de been in een doelpuntloos duel.
Externe links
Bronnen, noten en/of referenties
- ↑ Groep 5: De wedstrijd tussen Cyprus en Joegoslavië, op 28 oktober 1989, werd op neutraal terrein gespeeld. Dat was de straf voor Cyprus vanwege de ongeregeldheden bij de wedstrijd tussen Cyprus en Schotland.
- ↑ Groep 7: De wedstrijd Luxemburg–België werd gespeeld in Lille, Frankrijk.
- ↑ Groep 7: De wedstrijd Luxemburg–Portugal werd gespeeld in Saarbrücken, West-Duitsland.
|
|
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
