Robert Carhart Merton (New York, 31 juli 1944) is een Amerikaans econoom. Hij is een van de drie pioniers op het gebied van de financiële waardering van opties. Hij verbeterde het werk van collega-economen Fischer Black en Myron Scholes. In 1997 ontving hij daarvoor samen met Scholes de Prijs van de Zweedse Rijksbank voor economie, beter bekend als de Nobelprijs voor de Economie; Black was toen al overleden.
Merton werd geboren in de stad New York als zoon van een Joodse vader, de socioloog Robert K. Merton (de bedenker van onder andere het selffulfilling prophecy-concept), en moeder Suzanne Carhart. Hij groeide op in het dorp Hastings-on-Hudson, in de staat New York. Hij behaalde een Bachelor of Science in Engineering Mathematics aan de Columbia-universiteit, een Masters of Science aan het California Institute of Technology en zijn doctoraat in economie aan het Massachusetts Institute of Technology in 1970 onder leiding van Paul Anthony Samuelson. Vervolgens was hij tot 1988 professor aan de MIT Sloan School of Management in Cambridge, Massachusetts, van 1988 tot 1998 Professor of Business Administration aan de Harvard University en van 1998-2010 Professor aan de Harvard Business School. In 2010 werd hij ten slotte emeritus hoogleraar, weer bij de MIT Sloan School of Management. Merton trouwde in 1966 met June Rose. Ze scheidden in 1996. Ze hebben drie kinderen: twee zonen en een dochter.
Het onderzoek van Merton richtte zich op de financieringstheorie, waaronder levenscyclusfinanciering, optimale selectie van intertemporele portefeuilles, prijsbepaling van kapitaalgoederen, prijsstelling van opties, risicovolle bedrijfsschulden, leninggaranties en andere complexe afgeleide effecten. Hij schreef ook over de werking en regulering van financiële instellingen. Later verlegde hij zijn academische interesses naar financiële innovatie en dynamiek van institutionele verandering, het beheersen van de verspreiding van macrofinancieel risico en het verbeteren van methoden voor het meten en beheren van overheidsrisico's.
De belangrijkste onderscheidingen die Merton ten deel vielen[1]:
Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Robert C. Merton op de Engelstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.
1969: Frisch, Tinbergen · 1970 : Samuelson · 1971: Kuznets · 1972: Hicks, Arrow · 1973: Leontief · 1974: Myrdal, Hayek · 1975: Kantorovitsj, Koopmans · 1976: Friedman · 1977: Ohlin, Meade · 1978: Simon · 1979: Schultz, Lewis · 1980: Klein · 1981: Tobin · 1982: Stigler · 1983: Debreu · 1984: Stone · 1985: Modigliani · 1986: Buchanan · 1987: Solow · 1988: Allais · 1989: Haavelmo · 1990: Markowitz, Miller, Sharpe · 1991: Coase · 1992: Becker · 1993: Fogel, North · 1994: Harsanyi, Nash, Selten · 1995: Lucas · 1996: Mirrlees, Vickrey · 1997: Merton, Scholes · 1998: Sen · 1999: Mundell · 2000: Heckman, McFadden · 2001: Akerlof, Spence, Stiglitz · 2002: Kahneman, Smith · 2003: Engle, Granger · 2004: Kydland, Prescott · 2005: Aumann, Schelling · 2006: Phelps · 2007: Hurwicz, Maskin, Myerson · 2008: Krugman · 2009: Ostrom, Williamson · 2010: Diamond, Mortensen, Pissarides · 2011: Sims, Sargent · 2012: Roth, Shapley · 2013: Fama, Hansen, Shiller · 2014: Tirole · 2015: Deaton · 2016: Hart, Holmström · 2017: Thaler · 2018: Nordhaus, Romer · 2019: Banerjee, Duflo, Kremer · 2020: Milgrom, Wilson · 2021: Imbens, Angrist, Card · 2022: Bernanke, Diamond, Dybvig · 2023: Goldin
Lokasi Pengunjung: 18.216.236.59