Jan Willem Janssens, (Nijmegen, 12 oktober 1762 – Den Haag, 23 mei 1838) was een patriot en Nederlands minister onder Lodewijk Napoleon en soeverein vorst Willem. Hij was gouverneur van de Bataafse Kaapkolonie met de rang van luitenant-generaal, van 1803 tot 1806; hierna werd de Kaap overgenomen door de Engelsen na de Slag bij Blaauwberg.

In 1811 werd hij naar Batavia gezonden om Herman Willem Daendels te vervangen. Daar was hij voor korte tijd gouverneur-generaal van Nederlands-Indië. Jan Willem Janssens droeg op 18 september 1811, te Salatiga op Midden-Java, bij de Capitulatie van Toentang, Java en die 'onderhorigheden' die nog niet waren veroverd over aan de oprukkende Engelsen.

Jan Willem Janssens bleef in Franse krijgsdienst totdat in april 1814 de Franse troepen werden teruggetrokken. Daarna gaf hij adviezen aan koning Willem I. Hij werd tot generaal der Infanterie benoemd, en vervolgens tot minister van Oorlog. De koning verhief hem ook in de adelstand.

Van 1815 tot 1838 was Janssens de eerste kanselier van de Militaire Willems-Orde. In deze functie gaf hij, geheel alleen want het voorgeschreven kapittel werd nooit benoemd, leiding aan de eerste jaren van die orde. Generaal Janssens adviseerde de koning over benoemingen en gaf ook staatsrechtelijke adviezen. Hij was kort voor zijn dood betrokken bij de instelling van de Ruit van Bonjol.

• Commandeur in de Orde van de Unie, 25 november 1807
• Grootkruis Orde van de Unie, 3 februari 1808
• Grootofficier in het Legioen van Eer, 16 mei 1811
• Grootkruis in de Orde van de Reünie, 22 februari 1812
• Grootkruis in de Militaire Willems-Orde (nr. 16) op 8 juli 1815 als luitenant-generaal voor "wegens vroeger bewezen diensten"^[1]
• Grootkruis in de Orde van de Nederlandse Leeuw

Zie de categorie Jan Willem Janssens van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.