Urbs ab Archia, viro Corinthio, in insula Ortygia expulsis Siculis secunda parte octavi saeculi a.C.n. condita est[8]. Syracusanis multa bella adversus Graecos et Poenos gerebantur. Utrique in Sicilia ante Romanorum adventum colonias condiderant. Annis 415-13 a.C.n. Syracusani de salute civitatis certare debueruntː nam una cum SelinuntiisSegestanos bello opprimebant cum illi legatos Athenas miserunt auxilium petitum. Athenienses Siciliae imperio suo maritimo subiungendae cupidine moti magnum exercitum Nicia duce miserunt qui castra ad litus portus maioris Syracusanorum posuerunt. Paulum afuit quin tota urbs circumvallaretur. Saluti fuerunt Lacedaemonius dux Gylippus et hoplitae a Corinthiis et Boeotiis ceterisque sociis missi. Praeterea cum Syracusae tunc democratice regerentur Hermocrates, vi acer et peritus, et in consiliis belli et in contionibus popularibus feliciter praepollebat. Ita victoria penes Syracusanos fuit et anno 413 a.C.n. exercitum hostium delendo terminos imperialismo Atheniensi imposuerunt. Simul ex illo bello Syracusae una e potentissimis civitatibus Graecis -immo fortasse potentissima- factae erant tam peritia nova belli et confidentia et numero navium quam mox etiam divitiis[9]. Saepe tamen cum Poenis bella de dominatione in Sicilia gerebant. Cum Romani in Siciliam pervenirent, Syracusae a Romanis vindicatae causa fuerunt belli Punici primi. Post ea bella Poeni ex urbe discesserunt et Syracusae neque iam Graecae neque Poenicae factae sunt, sed Romanae.
↑ 3.03.13.2Castiglioni, Aloisius; Mariotti, Scaevola. Vocabolario della lingua latina, latino-italiano, italiano-latino. Quarta editio a Petro Georgio Parroni curata (Taurini, 2007).}