რეიგანის დოქტრინა — გამოცხადებული იქნა 1985 წლის 6 თებერვალს აშშ-ის პრეზიდენტირონალდ რეიგანის მიერ, სახელმწიფო კავშირის მიმართვაზე: „ჩვენ არ უნდა გავტეხოთ იმ ადამიანების რწმენა, რომლებიც საკუთარ სიცოცხლეებს რისკავენ--ყველა კონტინენტზე ავღანეთიდანნიკარაგუამდე--რათა შევეწიააღმდეგოთ საბჭოთა აგრესიას და დავიცვათ უფლებები რომლებიც დაბადებიდან ჩვენია“.[1] ის იყო რონალდ რეიგანის ადმინისტრაციის სტრატეგია საგერო საქმეებისათვის, შეეჩერებინათ სსრკ-ის საერთაშორისო გავლენა ცივი ომის მიწურულს. რეიგანის დოქტრინა, როგორც სსრკ-ის წინააღმდეგ საბრძოლო სტრატეგია ძალაში იყო 1980-იანების დასაწყისიდან ცივის ომის დასრულებამდე 1991 წელს.
1980-იანებში, მემკვიდრეობის ფონდის საგერო საქმეთა ექსპერტი მესამე მსოფლიოს საკითხებზე, მაიკლ ჯონსი, რეიგანის დოქტრინის მრდამჭერი, შეხვდა წინაააღმდეგობის მოძრაობების ლიდერებს სსრკ-ის მოკავშირე სამხელმწიფოებში და რეიგანის ადმინისტრაციას მოუწოდა გაეზარდათ სამხედრო და პოლიტიკური მხარდაჭერა ამ წინააღმდეგობის მოძრაობებისათვის. მემკვიდრეობის ფონდის სხვა ექსპერტები, საგარეო საქმეთა დარგში, ასევე გამოხატავდნენ სიმპატიებს რეიგანის დოქტრინას მიმართ, მათ მიერ დაწერილ „ლიდერობის მანდატის“ წიგმნებში.[4]
შედეგად, ავღანეთისაგან განსხვავებით რეიგანის დოქტრინა სწრაფად შევიდა ძლაში ანგოლასა და ნიკარაგუასთან მიმართებაში. აშშ-მ სამხედრო დახმარება გაუწია ანგოლას უნიტას და ნიკარაგუას „კონტრას“, ისე რომ ომი არც ერთი სახელმწიფოსთვის არ გამოუცხადებიათ. მემკვიდრეობის ფონდთან გაკეთებული მიმართვისას 1989 წლის ოქტომბერში, უნიტას ლიდერმა ჟონას სავიმბიმ მემკვიდრეობის ფრონდის ძალისხმევას „დიდი დახმარების დიდი წყარო“ უწოდა „არცერთი ანგოლელი არ დაივიძყებს თქვენს ძალისხმევას. თქვენ ღოხვედით ჯამბაში და წაიღეთ ჩვენი შეტყობინაბა კონგრესია და ამდინისტრაციისათვის“.[5] აშშ-მ უნიტას დახმარება მხოლოდ მას შემდეგ დაიყო, რაც კონგრესმა გააუქმა კლარკის ამენდმენტი, კანონი რომელიც აშშ-ს უკრძალლავდა დამხმარებოდა უნიტას სამხედრო მიზნებისათვის.[5]
მემკვიდრეობის ფონდისა და ამერიკის საწარმოო ინსტიტუტისაგან ძლიერიერი მხარდაჭერის, რეიგანის დოქტრინას ლიბერტარიანულიქატოს ინსტიუტი ეწინააღმდეგებოდა იმ იდეათ რომ 1986 წელს „მესამე მსოფლიოს „წვალებები“ მიმდეინარეობდა არენებში და მოიცავდნენ რომლებიც აშშ-ის უსაფრთხოებების ლეგალური საჭიროებების გარეთ იყო. აშშ-ის ასეთ კონფლიქტებში ჩარევა აფართოებს რესპუბლიკის უკვე ზედმეტად დიდ ვალდებულებებს მნიშვნელოვანი წამრატებების მღწევის გარეშე და სსრკ-ის გავლენის მაგივრად აშშ-ის გავლენის შემცირებას იწვევს.“[8]
წინააღმდეგობის მიუხედავად ქატოს თქმით რეიგანის დოქტრინამ „დაანთო ენთუსიაზმის ცეცხლი ამერიკული კონსერვატიზმისთვის, ისე როგორც არცერთ სხვა საგარეო პოლიტიკას არ გაუკეთებია ათწლეულების მანძილზე“.[9]
Schmertz, Eric J. Natalie Datlof, and Alexej Ugrinsky eds. President Reagan and the World (1997) onlineდაარქივებული 2019-01-27 საიტზე Wayback Machine.
Scott, James M. "Reagan's doctrine? The formulation of an American foreign policy strategy" Presidential Studies Quarterly (1996) 26#4 pp 1047–61. online
Scott, James M. Deciding to intervene: the Reagan doctrine and American foreign policy (1996)
Starr-Deelen, Donna. Presidential Policies on Terrorism: From Ronald Reagan to Barack Obama. (Springer, 2014).