Wilhelm His![]()
 |
|
| Nacemento | 9 de xullo de 1831
Basilea, Suíza |
|---|
| Morte | 1 de maio de 1904 (72 anos)
Leipzig, Alemaña |
|---|
| Lugar de sepultura | Leipzig |
|---|
| Residencia | Suíza |
|---|
|
| Campo de traballo | Anatomía, histoloxía e Embrioloxía |
|---|
| Ocupación | anatomista, profesor universitario |
|---|
| Empregador | Universidade de Basilea
Universidade de Leipzig |
|---|
| Membro de | |
|---|
| Alumnos | George Linius Streeter (pt)  |
|---|
|
| Arquivos en | |
|---|
|
| Fillos | Wilhelm His, Rudolf His |
|---|
|
| Descrito pola fonte | Grande Enciclopedia Soviética 1969-1978, (sec:Гис Вильгельм)
Obálky knih, 
Medvik >>>:His, Wilhelm, 1831-1904, |
|---|
Wilhelm His, ás veces indicado como senior (Wilhelm His, Sr.), nado en Basilea en 1831 e finado en Leipzig en 1904, foi un anatomista, médico, fisiólogo e embriólogo suízo fundador da histoloxía e inventor do micrótomo.
Estudou en Basilea, Berlín, Würzburg e Viena, e en 1857 foi nomeado profesor de anatomía e fisioloxía en Basilea e en 1872 de anatomía en Leipzig.
Obra
Historia da bioloxía
No seu Zeitschrift für Anatomie und Entwicklungsgeschichte (Leipzig, 1875), fixo investigacións históricas sobre a teoría da xeración e o descubrimento do sistema linfático.
Anatomía, embrioloxía e fisioloxía
His especializouse na investigación sobre a córnea e os vasos e glándulas linfáticas. Despois dedicouse especialmente aos traballos anatómicos e á historia do desenvolvemento da anatomía. Con Rutimeyer publicou unha obra sobre as formas craniais dos suízos titulada Crania Helvetica (Basilea, 1864), en liña coas teorías raciais do século XIX. Os seus estudos sobre a pel e as cavidades do corpo humano (1865) foron seguidos da investigación sobre o desenvolvemento do corpo vertebrado (1868), o desenvolvemento do xerme no ovo de galiña (1868), o desenvolvemento do sistema nervioso (1886), os neuroblastos e a súa formación na medula embrionaria (1889); sobre a cuestión do crecemento dos embrións de vertebrados e, finalmente, sobre os diversos graos de formación do cerebro dos vertebrados (1894). Sobre este último escribiu unha das súas obras máis importantes: Die Entwickelung des menschlichen Gehirns während der Ersten Monate (1894);[1] Tamén pertencen a este xénero as súas obras Unsere Körperform und das physiologische Problem ihrer Entstehung (Leipzig, 1874)[2] e Anatomie menschlicher Embryonen (Leipzig, 18S0-85). A fisioloxía débelle importantes descubrimentos, como a formación do sangue, dos vasos sanguíneos, a substancia dos tecidos conxuntivos, etc. Tamén escribiu: Die anatomische Nomenklatur (Leipzig, 1895); Archiv für Anatomie und Physiologie (Leipzig, 1877) e Lebenserinnerungen (1831-57).
Wilhelm His opúxose ás leis de Karl Ernst von Baer,[3] que mostra que os vertebrados, en fases moi temperás de desenvolvemento, e a pesar de se caracterizar polos trazos do "tipo", xa mostraban características das súas respectivas especies.[4]
Experimentos de embrioloxía
Wilhelm His é considerado un dos fundadores da embrioloxía experimental (Entwicklungsmechanik). Conceptualmente, His opúxose á subordinación da embrioloxía á filoxenética defendida por Ernst Haeckel e Carl Gegenbaur.
Desde o punto de vista técnico, a súa mellora do micrótomo foi fundamental para o desenvolvemento da embrioloxía como disciplina autónoma. Grazas ao novo aparello, foi posible obter unha serie ininterrompida de seccións laminares do embrión.[5] Tamén describiu un gran número de métodos de exploración microscópica (método de pincel e impregnación de prata), e inventou a modelaxe de embrións unindo os cadrados de sección de tal xeito que obtivo unha maior reconstrución da organización interna do animal.
Bibliografía
- Selección das publicacións máis relevantes:
- 1865. Die Häute und Höhlen des Körpers. Basilea
- 1874. Unsere Körperform und das physiologische Problem ihrer Entstehung. Briefe an einen befreundeten Naturforscher. Leipzig
- 1880-85. Anatomie Menschlicher Embryonen. Leipzig
- 1895. Die anatomische nomenklatur. Leipzig
- 1895. Johann Sebastian Bach, Forschungen über dessen Grabstätte, Gebeine und Antlitz. Leipzig
Notas
Véxase tamén
