Victor Jollos|
| Nacemento | 12 de agosto de 1887  |
|---|
| Morte | 5 de xullo de 1941 (53 anos) |
|---|
|
| Ocupación | xenetista, botánico |
|---|
|
| Abreviación dun autor en botánica | Jollos |
|---|
Victor Jollos, nado en 1877 e finado en 1941, foi un biólogo, protistólogo e xenetista alemán, posteriormente estadounidense, de ascendencia rusa.
Jollos naceu o 1 de agosto de 1877 en Odesa, Ucraína (daquela parte do Imperio Ruso), pero os seu pais migraron a Alemaña cando era novo. Fixo os estudos de bacharelato en Heidelgerg, os de pregrao na Universidade de Berlín e de doutoramento na Universidade de Múnic. Estudou zooloxía, botánica e química. Estudou os protistas, especialmente Paramecium, e fundou, xunto con Richard von Hertwig, o primeiro instituto alemán de investigación protozoolóxica.[1]
Tamén estudou no Instituto Robert Koch (antes chamado Instituto de Doenzas Infecciosas), onde expuxo o seu concepto das Dauermodifikationen ou modificacións permanentes. Ao expoxer liñas puras de paramecios a toxinas ou calor elevada, atopou que aparecían caracteres novos nos paramecios (resistencia a toxinas ou á calor), que, segundo el, se herdaban durante centos de xeracións na descendencia. Moitos biólogos da época afirmaron que as Dauermodifiktionen eran a proba dunha herdanza citoplasmática dos caracteres de tipo lamarckista.[2][1]
En 1914 foi director do Instituto Robert Koch e despois estudou medicina na Universidade de Berlín, obtendo o título de médico.[3] Despois do final da primeira guerra mundial seguiu as súas investigacións no Instituto de Bioloxía Kaiser Wilhem. En 1925 traballou na Universidade de O Cairo invitado polo goberno exipcio, onde foi profesor de zooloxía. En 1929 volveu a Berlín, onde foi profesor auxiliar de zooloxía.[1]
Jollos contribuíu á teoría da ortoxénese. Segundo el había unha direccionalidade en evolución causada por factores externos, que podía estar dirixida por mutacións, e consideraba que factores ambientais, por exemplo altas temperaturas, podían causar mutacións específicas e predicibles herdables.[1]
En Berlín estudou as mutacións en Drosophila melanogaster, en concreto os efectos de factores ambientais, como as altas temperaturas, sobre o desenvolvemento das moscas, que segundo el causaban mutacións direccionais, como os ollos de cor branca, o que consideraba apoiaba a teoría ortoxenética.[1]
Cando chegou Hitler ao poder Jollos sufriu persecución por ter devanceiros xudeus, a pesar de que el era protestante. En 1933 tivo que deixar o seu posto como investigador en Alemaña e emigrou ao Reino Unido, onde traballou nun laboratorio da Universidade de Edinburgo e a finais de 1934 emigrou a Nova York aproveitando unha bolsa do Instituto de Educación Internacional e despois traballou na Universidade de Wisconsin, Madison ata 1937. Cando se lle acabou a bolsa pasou problemas económicos, non puido seguir investigando e tivo que vivir de diversas axudas.[1]
Morreu o 5 de xullo de 1941 en Madison, Wisconsin, deixando a súa familia na pobreza.[4][1]
Obras escollidas
- (1921) Experimentelle Protistenstudien. Mit 12 Kurven im Text.
- (1934) Inherited changes produced by heat-treatment in Drosophila melanogaster
- (1932) Weitere Untersuchungen über die experimentelle Auslösung erblicher Veränderungen beiDrosophila melanogaster
- (1931) Die experimentelle Auslösung von Mutationen und ihre Bedeutung für das Evolutionsproblem
- (1914) Variabilität und Vererbung bei Mikroorganismen
- (1933) Weitere experimentelle Untersuchungen zum Artumbildungsproblem
- (1933) Die Übereinstimmung der bei Drosophila melanogaster nach Hitzeeinwirkung entstehenden Modifikationen und Mutationen
- (1935) Sind Dauermodifikationen — "Schwachmutationen" und der "Parallelismus von Modifikationen und Mutationen" eine Stütze für das lamarckistische Prinzip?
Notas
