Filla de Giuseppe Modotti e Assunta Mondini, tivo catro irmáns. Aos 12 anos tivo que abandonar a escola e traballar nunha fábrica téxtil para axudar a súa familia. Aos 17 anos emigrou á cidade de San Francisco. No ano 1915 casou co poeta Roubaix de L'Abrie Richey. Despois desprazaríase a Hollywood, onde traballou pouco tempo como actriz. En 1921 Tina mantén unha estreita relación laboral co fotógrafo Edward Weston, con el traballou como modelo, ademais de aprender del fotografía e de aí comezar a desenvolver a súa propia obra.
Julio Antonio Mella foi asasinado a noite do 10 de xaneiro de 1929 na esquina de Abraham González con Morelos, de dous tiros de revólver calibre 38.[4] Tina foi detida porque foi considerada baixo o suposto de que coñecía o asasino ou era a súa cómplice, ao final isto só funcionou como unha manobra para despistar. A policía, non obstante, decidiu descartar as declaracións de tres testemuñas en favor da de Modotti debido a que era «imposíbel que uns veciños visen o que din que viron o xoves un pouco despois das nove, xa que a lúa era moi pequena e baixa...». Máis tarde foi liberada sen cargos.[5]
En 1934 partiu cara a España. Durante a Guerra Civil Española alistouse no Quinto Rexemento e traballou nas Brigadas Internacionais, co nome de María ata a fin da guerra. Margarita Nelken, nunha das gabanzas que se fan da súa actividade, relata como atendía os nenos que chegaron a Almería tras o éxodo do pobo de Málaga que se viu acosado durante o traxecto a pé polos bombardeos das forzas franquistas.
Xunto con Weston, foi mentora do fotógrafo mexicano Manuel Álvarez Bravo. A escritora mexicana Elena Poniatowska escribiu unha biografía novelada intitulada "Tinísima". Víctor Hugo Rascón Banda escribiu unha obra de teatro chamada "Tina Modotti".
Obra
O interese que proxectou Modotti nas súas obras foi un reflexo do compromiso ideolóxico que tiña cara aos grupos sociais máis vulnerábeis, exercendo o seu labor como editora e fotógrafa para a revista Mexican Folkways e o xornal El Machete en 1924, este labor levaríaa a ser considerada como precursora do fotoxornalismo crítico en México. Logrou unha identificación inmediata con México e os seus habitantes que se ve reflectida na súa obra.[1]
O seu traballo foi captado por artistas como Diego Rivera e José Clemente Orozco, os que entre os anos 1927-1930[6] lle confiarían o labor de fotografar as súas obras, cuxo traballo representa certo valor histórico, ao testificar a realización das obras destes dous muralistas mexicanos.
Segundo Manuel Álvarez Bravo, Tina Modotti tivo dous períodos: o romántico e o revolucionario. O primeiro, influenciado por Weston, onde fotografaba flores, obxectos e detalles arquitectónicos; e o segundo, xurdido en México, iniciando a súa relación co movemento de muralistas mexicanos para retratar o traballo destes artistas poñendo énfase tanto nos detalles como nos traballadores e nos indíxenas.[7] Ademais do seu traballo independente, captar imaxes de indíxenas e mestizos e documentar a loita social dos menos privilexiados con gran coidado na composición e o armado das escenas, mais sen poses nin actitudes forzadas.[8] Hai un período de transición no que se produciron algunhas das súas fotos máis memorábeis, como as mans dun campesiño agarrando unha pa ou as mans dunha lavandeira.[9]
Exhibicións fotográficas
O traballo de Modotti foi redescuberto nos Estados Unidos cando 90 fotografías clásicas foron exhibidas no Museo de Arte de Filadelfia en 1996. Martha Chahroudi, a comisaria do museo de fotografía, organizou a mostra. Para recadar fondos para a mostra, a cantante Madonna poxou o seu Mercedes-Benz 1963. Madonna tornouse a maior coleccionista do traballo de Modotti. Antes da presentación do seu traballo nos EUA, as fotografías de Modotti foran expostas en Italia, Polonia, Alemaña e Austria alén doutros países. A maior delas foi a Kunst Haus Wien o 30 de xuño de 2010 en Viena, Austria. Mostra con 250 imaxes moitas nunca antes expostas. A exhibición estivo baseada nas coleccións da Galería Bilderwelt, Berlín e Spencer Throckmorton, NYC e foron comisariadas por Reinhard Schultz.
Durante este tempo, as actrices eran frecuentemente obrigadas a achegar os seus propios traxes e para eses filmes, Modotti que era unha hábil costureira, proveu chales extravagantes, capas de satén, suxeitadores adornados, boinas con plumas, pantalóns de harén e galas tinxidas artesanalmente.
↑Rodríguez y Méndez de Lozada, Nieves. Las fotografías inéditas de Tina Modotti. Publicación: Anales del Instituto de Investigaciones Estéticas. 2008. Volume=30. Número=93. Páxinas=213-224. http://www.scielo.org.mx/pdf/aiie/v30n93/v30n93a9.pdf Data de acceso: 5 de marzo de 2016
↑Saborit, Antonio. Una mujer sin país. Las cartas de Tina Modotti a Edward Weston, 1921-1931 Editorial=Cal y Arena. Isbn=9789684932296. México. (En español)
↑González Cruz Manjares, Maricela. Tina Modotti y el muralismo, un lenguaje común. Anales del Instituto de Investigaciones. 2001. Número=78. Páxinas=175-181. http://www.analesiie.unam.mx/pdf/78_175-188.pdfArquivado 10 de xullo de 2007 en Wayback Machine.. Consultado o 5 de marzo de 2016}}
↑Modotti, Tina. Tina Modotti. Una fotógrafa revolucionaria. 2013. Ed. Ocean Sur. Isbn=9781921700699
