Paisaxe nos arredores de Boloña, de Frans Koppelaar. Esta pintura amosa o efecto que a perspectiva aérea produce en montañas afastadas.
A perspectiva aérea ou perspectiva atmosférica é o método polo cal se produce unha sensación de profundidade nunha pintura, imitando o efecto do espazo que fai que os obxectos aparezan máis pálidos, máis azuis e nebulosos ou menos distinguibles a distancia.
O termo foi acuñado por Leonardo da Vinci, mais a técnica utilizouse en antigos murais grecorromanos de Pompeia. Descubriuse que o po e a humidade do ambiente provocaban a dispersión da luminosidade. A luz pode ser luz de lonxitude de onda máis curta (azul) máis dispersa e luz de lonxitude de onda longa (vermella) menos dispersa.
