Era o primoxénito de Felipe Gallego e Francisca Hernández del Crespo, de orixe fidalga; os seus contemporáneos descríbeno como alto e corpulento, asmático, cordial e bondadoso, enxeñoso, falador e, en ocasións, irónico.
Formación
Tivo unha formación clásica en latín e humanidades con bos profesores dende o principio, como Manuel Peláez, profesor dos Reales Estudios de Zamora. Posteriormente estudou na Universidade de Salamanca e cunha bolsa na Universidade de Osma, para finalmente doutorarse en Filosofía e Dereito Civile Canónico (1800).
Vida relixiosa, política e literaria
En 1804 foi ordenado sacerdote e en maio de 1805 opúxose con éxito a unha capelanía real en Madrid; en outubro Carlos IV distinguiuno co nomeamento de director espiritual dos paxes do Palacio Real; para entón comezou a publicar os seus poemas no Memorial Literario. En Madrid estableceu unha grande amizade con Meléndez Valdés e outros xenios prerrománticos: Nicasio Álvarez de Cienfuegos e Manuel José Quintana. No histórico día do 2 de Maio, Nicasio Gallego dedicouse á súa Capellanía en Palacio, e escribiu a súa oda, Influencia do entusiasmo público nas artes.
Juan Nicasio Gallego Fernández retratado en Poetas Contemporáneos de Antonio María Esquivel1846 - Museo do Prado, Madrid
Trasladouse a Sevilla e despois a Cádiz; recibiu entón algunhas gratificacións, como a de racioneiro da catedral de Murcia, e foi nomeado deputado constituínte (como procurador adxunto) por Zamora e traballou na comisión encargada de clasificar os informes relacionados coa convocatoria das Cortes de Cádiz, para o que fora nomeado e na elaboración do proxecto de lei de liberdade de prensa. Alí viviu unha febril actividade, integrando oito comisións e intervindo na discusión de 71 cuestións, até o regreso do rei Fernando VII, que o perseguiu por liberal; estivo por iso ano e medio preso e pasou catro anos recluído; primeiro, na Cartuja de Xerez ; A súa saúde afectada, foi trasladado, a petición propia, ao Mosteiro da Luz de Moguer e de alí ao Convento de Loreto en Sevilla. Tras a escritura de Rafael del Riego foi posto en liberdade en 1820 .
.svg){kind=small}
