Este artigo precisa de máis fontes ou referencias que aparezan nunha publicación acreditada que poidan verificar o seu contido, como libros ou outras publicacións especializadas no tema. Por favor, axude mellorando este artigo. (Desde setembro de 2015.)

Jean-Marie Gustave Le Clézio

(2008)
Nome orixinal	(fr) J. M. G. Le Clézio
Biografía
Nacemento	13 de abril de 1940 (84 anos) Niza, Francia
Educación	Universidade de Bristol (pt) University of Provence - Aix-Marseille I (en) University of Nice Sophia Antipolis (en) Universidade de Aix-Marselha (pt) University of Côte d'Azur (en)
Actividade
Ocupación	escritor, escritor de literatura infantil, xornalista, ensaísta, tradutor, novelista, profesor universitario
Período de actividade	1963 -
Membro de	comité de lecture des éditions Gallimard (en) (1979–1987)
Movemento	Nouveau roman
Obra
Obras destacables (1963) Le Procès-Verbal (en) (1980) Désert (en)
Familia
Cónxuxe	Jémia Le Clézio
Fillos	Anna Jean
Premios
(2008)  Premio Nobel de Literatura (2008)  Stig Dagerman Prize (en) (1980)  Grand prix de littérature Paul-Morand (en) (1963)  Prêmio Renaudot (pt) , premiado polo traballo Le Procès-Verbal (en)  Oficial da Lexión de Honra  Prince Pierre Award (en)
Descrito pola fonte	Dictionary of African Biography, Obálky knih,

Jean-Marie Gustave Le Clézio, ás veces abreviado como J.M.G. Le Clézio, nado en Niza o 13 de abril de 1940, é un escritor franco-mauricio. Coñeceu moi pronto o éxito coa súa primeira novela Le Procès-verbal, publicada en 1963. Influído polas súas orixes familiares, polas súas viaxes, e o gusto polas culturas amerindias, J.M.G. Clézio é principalmente coñecido polas súas novelas Désert e Le Chercheur d'or, pero é tamén autor dunha corentena doutras obras de ficción (novelas, contos, noticias) e ensaios. En 2008 acadou o Premio Nobel de Literatura,^[1][2] como "escritor de novas saídas, da aventura poética e da éxtase sensual, explorador dunha humanidade máis aló e debaixo da civilización reinante".

Jean-Marie Le Clézio é fillo de Raoul Le Clézio, cirurxián, e de Simonne Le Clézio, a súa curmá (os dous son netos de Sir Eugène Le Clézio) e proveñen dunha familia bretoa emigrada á illa Mauricio no século XVIII cando sofren a colonización británica. Escribe ao sete anos un primeiro libro sobre o mar. Unha longa viaxe na cabina do barco que o conduce coa súa nai a Nixeria onde vai reencontrar ao seu pai que é médico na selva. Prosegue estudos no colexio literario universitario de Niza, e despois dalgúns anos en Londres e Bristol, fáise profesor nos Estados Unidos.

Sen deixar de escribir desde os sete anos, alcanza a fama aos 23 cando aparece Le Procès-verbal, polo cal recibe o premio Renaudot en 1963. De 1963 a 1975, as novelas e os ensaios de Le Clézio exploran os temas da tolemia, a linguaxe, a escritura, coa intención de explorar certas posibilidades formais e tipográficas, na liña doutros escritores da súa época (Georges Perec ou Michel Butor). Clézio ten entón unha imaxe de escritor anovador e rebelde que lle vale a admiración de Michel Foucault ou Gilles Deleuze. En 1964, estuda a soidade na obra de Henri Michaux, tema da súa memoria para o Diploma de Estudos Superiores.

• Le Procès-verbal, 1963.
• Le Jour où Beaumont fit connaissance avec sa douleur, 1964.
• La Fièvre, 1965.
• Le Déluge, 1966.
• Terra Amata, 1967.
• Le Livre des fuites, 1969.
• La Guerre, 1970.
• Lullaby, 1970.
• Les Géants, 1973.
• Voyages de l'autre côté, 1975.
• Mondo e outras historias (Mondo et autres histoires), 1978.^[3]
• Désert, 1980. Premio Paul-Morand.
• La Ronde et autres faits divers, 1982.
• Le Chercheur d'or, 1985.
• Voyage à Rodrigues, 1986.
• Printemps et autres saisons, 1989.
• Onitsha, 1991.
• Étoile errante, 1992.
• Pawana, 1992.
• La Quarantaine, 1995.
• Poisson d'or, 1997.
• Hasard (suivi d'Angoli Mala), 1999.
• Cœur Brûle et autres romances, 2000.
• Révolutions, 2003.
• Ourania, 2005.
• Ritournelle de la faim, 2008.

• L'Extase matérielle, 1967.
• Haï, 1971.
• Mydriase, 1973.
• Vers les icebergs, 1978.
• L'Inconnu sur la Terre, 1978 p.
• Trois Villes saintes, 1980.
• Le Rêve mexicain ou la pensée interrompue, 1988.
• Diego et Frida, 1993. (biografía de Diego Rivera e Frida Kahlo)
• La Fête chantée, 1997.
• Raga: approche du continent invisible, 2006.
• Ballaciner, 2007.

• Les Prophéties du Chilam Balam, 1976.
• Sirandanes (con Jémia Le Clézio), 1990.

• Voyage au pays des arbres, 1978.
• Relation de Michoacan, 1984.