Durante a súa longa carreira, Kamińska produciu máis de setenta obras e interpretou máis de 150 producións. Tamén escribiu dúas obras e traduciu moitas obras ao yiddish. A segunda guerra mundial interrompeu a súa carreira, e logo emigrou aos Estados Unidos para continuar a actuar. En 1967 dirixiuse no papel principal de Nai Coraxe e mais os seus fillos en Broadway.[1] En 1973, publicou a súa autobiografía, titulada My Life, My Theater.[2]
Ida Kamińska comezou a súa carreira teatral aos seis anos de idade.[3] Un dos seus primeiros papeis foi na obra de Jakob Gordin Mirele Efros, como neta da protagonista, que estaba interpretada pola súa nai.[5][6] Actuou tanto en traxedias como en comedias, ademais de dirixir obras na compañía do seu pai cando tiña dezaoito anos.[7]
En 1918 casou co actor e director yiddish Zygmunt Turkow (1896-1970), membro da compañía dos seus pais. Ela e Turkow tiveron unha filla, Ruth Kamińska-Turkow, que naceu en 1919.[7] Despois dunha xira de tres anos do teatro Kamiński na Unión Soviética, a parella estableceuse en Varsovia, e xuntos estableceron o Teatro de Arte Xudía de Varsovia, en 1922, con Ida Kamińska como actriz principal. Divorciáronse en 1932 e o mesmo ano Kamińska organizou a súa propia compañía en Varsovia, o Teatro Dramático de Ida Kamińska, que continuou a dirixir ata 1939.[7] En xullo de 1936 Kamińska casou co actor yiddish Marian (Meir) Melman (1900-1978).
En outubro de 1939, no principio da segunda guerra mundial, Kamińska e membros da súa familia, incluídos o seu marido, Melman, e a súa filla, Ruth, voaron a Lwów (Ucraína), que estaba baixo a ocupación soviética. Alí puido dirixir o teatro yiddish fundado polas autoridades soviéticas.[5] Ela e a súa familia establecéronse cuns amigos. Posteriormente emigraron a varias localidades da Unión Soviética, acabando na República Socialista Soviética de Kirguizistán. O seu fillo Victor naceu en Frunze en outono de 1941.[3] En 1944 chegaron a Moscova,[3] onde Kamińska actuou de novo en producións yiddish.[7]
Carreira de posguerra
Trala guerra, Kamińska e a súa familia volveron a Varsovia. A poboación xudía polaca fora decimada no holocausto. Non obstante, Kamińska e Melman tomaron a decisión de tratar de restablecer o teatro xudeu. Un teatro yiddish foi reaberto en Varsovia en novembro de 1946.[7] En 1949 o goberno polaco garantiu un subsidio para o establecemento do Teatro Estatal Xudeu de Polonia, no que Kamińska foi directora artística.[7] Na primeira parte da súa existencia, o teatro xirou polas cidades de Łódź (1949-1953) e Wrocław (1953-1955). En 1955 estableceuse permanentemente en Varsovia, como o Teatro Estatal Xudeu, que despois recibiu o nome de Ida e a súa nai (Teatro Estatal Xudeu Ester Rachel Kamińska e Ida Kamińska). Ida Kamińska continuou a dirixir o teatro ata 1968.
Placa en Varsovia, honrado o lugar onde traballou Kamińska.
En protesta contra a campaña antisemita do goberno durante os sucesos de marzo de 1968 abandonou Polonia para sempre en xullo de 1968, primeiro a Israel e finalmente a Nova York.
En 2014, o Teatro Xudeu de Varsovia realizou unha exposición especial na súa honra. A exposición incluía vestidos levados por Kamińska, ademais de fotografías e recordos da súa carreira.[12]
↑ 5,05,1Steinlauf, Michael C. (17 de agosto de 2010). "Kaminski Family." YIVO Encyclopedia of Jews in Eastern Europe. Consultado o 21 de xuño de 2015.
↑Baron, Alec (2000). "Kamińska, Esther (Rachel) ... and Ida Kamińska". En Banham, Martin. The Cambridge guide to theatre. Reprint of 1995 edition with corrections. Cambridge: Cambridge University Press. p. 586. ISBN0521434378.
↑ 7,07,17,27,37,47,5Morgan, Barbara (2002). "Kaminska, Ida (1899–1980)." Women in World History: A Biographical Encyclopedia. Ed. Anne Commire. Vol. 8. Detroit: Yorkin Publications. p. 431-434.
.jpg)
