D-Gulose[1]
Nome IUPAC (3R,4R,5R,6R)-6-(Hidroximetil)tetrahidro-2H-piran-2,3,4,5-tetraol
Identificadores
Número CAS	4205-23-6, (D) [6027-89-0] (L)
PubChem	167792
ChemSpider	146783
DrugBank	DB01914
ChEBI	CHEBI:37695
Imaxes 3D Jmol	Image 1
SMILES O=C[C@H](O)[C@H](O)[C@@H](O)[C@H](O)CO
InChI InChI=1S/C6H12O6/c7-1-3(9)5(11)6(12)4(10)2-8/h1,3-6,8-12H,2H2/t3-,4+,5-,6-/m0/s1 Key: GZCGUPFRVQAUEE-FSIIMWSLSA-N InChI=1/C6H12O6/c7-1-3(9)5(11)6(12)4(10)2-8/h1,3-6,8-12H,2H2/t3-,4+,5-,6-/m0/s1 Key: GZCGUPFRVQAUEE-FSIIMWSLBF
Propiedades
Fórmula molecular	C6H12O6
Masa molar	180,16 g mol−1
Punto de fusión	xarope
Se non se indica outra cousa, os datos están tomados en condicións estándar de 25 °C e 100 kPa.

A gulosa é un monosacárido de seis carbonos (hexosa) cun grupo aldehido (aldosa), polo que pertence ao grupo das aldohexosas. Na natureza é un azucre raro, que foi atopado nalgunhas arqueas, bacterias e eucariotas ^[2]. Existe tamén en xaropes. É soluble en auga e algo soluble en metanol. Nin o isómero D nin o L poden ser fermentados polos lévedos.
A oxidación da D-gulosa por un ácido forte, como o ácido nítrico orixina o ácido glicárico.

A gulosa é un epímero no carbono 3 da galactosa.

Existen os enantiómeros D e L, que teñen o OH do último carbono asimétrico situado respectivamente á dereita ou á esquerda. Porén, o D desvía o plano da luz polarizada á esquerda e o L á dereita, polo que se denominan D(-)-gulosa e L(+)-gulosa.

En disolución acuosa a 27 °C a forma tautómera predominante da D-gulosa é ß-D-gulopiranosa (81%)^[3].

Isómeros da D-Gulosa
Forma liñal	Proxección de Haworth
	α-D-Gulofuranosa <1%	ß-D-Gulofuranosa 3%
	α-D-Gulopiranosa 16%	ß-D-Gulopiranosa 81 %

• Hexosa.
• Aldosa.