Gran Premio de Alemaña de 1992

Nome oficial	Grosser Mobil 1 Preis von Deutschland
Tipo	Gran Premio de Alemaña
Deporte	automobilismo
Parte de	Campionato Mundial de Fórmula 1 de 1992
Distancia do evento	45
Localización  e  Datas
Localización	Hockenheimring (Hockenheim) 49°19′40″N 8°33′57″L / 49.327777777778, 8.5658333333333
Lonxitude	4,574 km
País	Alemaña
Data	26 de xullo de 1992
Competición
Primeiro posto	Nigel Mansell
Pole position	Nigel Mansell
Volta máis rápida	Riccardo Patrese

O Gran Premio de Alemaña de Fórmula 1 de 1992 (oficialmente o LIII Grosser Mobil 1 Preis von Deutschland) foi unha carreira de Fórmula 1 que se celebrou en Hockenheimring o 26 de xullo de 1992. Foi a décima rolda da tempada de 1992, o 54º Gran Premio de Alemaña e o décimo sexto que se celebrou no circuíto de Hockenheim. A carreira disputouse sobre 45 voltas do circuíto de sete quilómetros para unha distancia de carreira de 306 quilómetros e foi gañada polo piloto de Williams (e polesitter) Nigel Mansell. Ayrton Senna terminou a carreira no segundo lugar para o equipo McLaren, mentres que Michael Schumacher levouse o podio final no seu Benetton.

A chicana Ostkurve modificouse para esta carreira, había preocupacións pola seguridade coa chicana o ano anterior cando Érik Comas sufriu un accidente importante alí no seu Ligier.

Na precualificación, os dous coches de Andrea Moda saíron, aínda que Perry McCarthy foi excluído do evento logo de perder un control de báscula.

Nigel Mansell clasificou na pole position, por diante de Riccardo Patrese e Ayrton Senna. Stefano Modena, Eric van de Poele, Andrea Chiesa e Damon Hill foron os catro pilotos que non cualificaron para a carreira. Para Chiesa, resultou ser a última vez que participou nunha carreira de Grand Prix, xa que foi substituído na seguinte carreira no equipo Fondmetal por van de Poele.

Ao principio, Mansell tomou vantaxe sobre o seu compañeiro de equipo Patrese, con Senna en terceiro lugar. Mansell fixo unha parada programada e rapidamente atrapou a Senna, que elixiu disputar a carreira sen unha parada en boxes. Na volta 19, Mansell cortou a curva na chicana OstKurve, saíu máis rápido e superou a Senna na recta seguinte. Mansell non foi penalizado.

Na última volta, Riccardo Patrese trompeou mentres trataba de pasar a Ayrton Senna na segunda posición. Terminaría clasificado no oitavo posto. Mansell aferrouse á vitoria da carreira, por diante de Senna en segundo lugar, cuxo McLaren quedou sen combustible pouco despois de cruzar a liña de meta e Michael Schumacher foi terceiro.

Mansell empatou o récord de Ayrton Senna en 1988 coa maior cantidade de vitorias nunha tempada con 8, logradas en só 10 carreiras.

Ayrton Senna retirouse da contenda polo título nesta carreira, aínda que parecía inevitable que só Mansell fose Campión de Pilotos de todos os xeitos, asegurouse o título na seguinte carreira en Hungría.

Pos	Nº	Piloto	Construtor	Q1	Q2	diferenza
1	5	Nigel Mansell	Williams-Renault	1:38.340	1:37.960	—
2	6	Riccardo Patrese	Williams-Renault	1:40.501	1:38.310	+0.350
3	1	Ayrton Senna	McLaren-Honda	1:40.331	1:39.106	+1.146
4	2	Gerhard Berger	McLaren-Honda	1:40.869	1:39.716	+1.756
5	27	Jean Alesi	Ferrari	1:42.563	1:40.959	+2.999
6	19	Michael Schumacher	Benetton-Ford	1:42.183	1:41.132	+3.172
7	26	Érik Comas	Ligier-Renault	1:43.696	1:41.942	+3.982
8	25	Thierry Boutsen	Ligier-Renault	1:42.930	1:42.112	+4.152
9	20	Martin Brundle	Benetton-Ford	1:43.614	1:42.136	+4.176
10	16	Karl Wendlinger	March-Ilmor	1:44.173	1:42.357	+4.397
11	12	Johnny Herbert	Lotus-Ford	1:46.164	1:42.645	+4.685
12	28	Ivan Capelli	Ferrari	1:43.744	1:42.748	+4.788
13	11	Mika Häkkinen	Lotus-Ford	1:44.370	1:42.749	+4.789
14	3	Olivier Grouillard	Tyrrell-Ilmor	1:44.689	1:42.797	+4.837
15	10	Aguri Suzuki	Footwork-Mugen-Honda	1:44.359	1:42.838	+4.878
16	30	Ukyo Katayama	Larrousse-Lamborghini	1:46.406	1:43.079	+5.119
17	9	Michele Alboreto	Footwork-Mugen-Honda	1:43.574	1:43.171	+5.211
18	22	Pierluigi Martini	Dallara-Ferrari	1:45.099	1:43.556	+5.596
19	15	Gabriele Tarquini	Fondmetal-Ford	1:44.661	1:43.777	+5.817
20	4	Andrea de Cesaris	Tyrrell-Ilmor	1:43.790	1:44.505	+5.830
21	21	JJ Lehto	Dallara-Ferrari	1:45.132	1:43.931	+5.971
22	17	Paul Belmondo	March-Ilmor	1:45.190	1:44.130	+6.170
23	33	Maurício Gugelmin	Jordan-Yamaha	1:45.941	1:44.521	+6.561
24	23	Alessandro Zanardi	Minardi-Lamborghini	1:45.788	1:44.593	+6.633
25	29	Bertrand Gachot	Larrousse-Lamborghini	—	1:44.596	+6.636
26	24	Gianni Morbidelli	Minardi-Lamborghini	1:45.455	1:44.763	+6.803
27	32	Stefano Modena	Jordan-Yamaha	1:46.211	1:45.088	+7.128
28	7	Eric van de Poele	Brabham-Judd	1:47.321	1:45.098	+7.138
29	14	Andrea Chiesa	Fondmetal-Ford	1:46.362	1:45.459	+7.499
30	8	Damon Hill	Brabham-Judd	1:49.843	1:45.871	+7.911
Fonte:[1][2][3]

Pos	Nº	Piloto	Construtor	Voltas	Tempo/Retirada	Grella	Puntos
1	5	Nigel Mansell	Williams-Renault	45	1:18:22.032	1	10
2	1	Ayrton Senna	McLaren-Honda	45	+ 4.500	3	6
3	19	Michael Schumacher	Benetton-Ford	45	+ 34.462	6	4
4	20	Martin Brundle	Benetton-Ford	45	+ 36.959	9	3
5	27	Jean Alesi	Ferrari	45	+ 1:12.607	5	2
6	26	Érik Comas	Ligier-Renault	45	+ 1:36.498	7	1
7	25	Thierry Boutsen	Ligier-Renault	45	+ 1:37.180	8
8	6	Riccardo Patrese	Williams-Renault	44	Trompo	2
9	9	Michele Alboreto	Footwork-Mugen-Honda	44	+ 1 volta	17
10	21	JJ Lehto	Dallara-Ferrari	44	+ 1 volta	21
11	22	Pierluigi Martini	Dallara-Ferrari	44	+ 1 volta	18
12	24	Gianni Morbidelli	Minardi-Lamborghini	44	+ 1 volta	26
13	17	Paul Belmondo	March-Ilmor	44	+ 1 volta	22
14	29	Bertrand Gachot	Larrousse-Lamborghini	44	+ 1 volta	25
15	33	Maurício Gugelmin	Jordan-Yamaha	43	+ 2 voltas	23
16	16	Karl Wendlinger	March-Ilmor	42	+ 3 voltas	10
Ret	15	Gabriele Tarquini	Fondmetal-Ford	33	Motor	19
Ret	4	Andrea de Cesaris	Tyrrell-Ilmor	25	Motor	20
Ret	12	Johnny Herbert	Lotus-Ford	23	Motor	11
Ret	28	Ivan Capelli	Ferrari	21	Motor	12
Ret	11	Mika Häkkinen	Lotus-Ford	21	Motor	13
Ret	2	Gerhard Berger	McLaren-Honda	16	Eléctrico	4
Ret	3	Olivier Grouillard	Tyrrell-Ilmor	8	Motor	14
Ret	30	Ukyo Katayama	Larrousse-Lamborghini	8	Trompo	16
Ret	10	Aguri Suzuki	Footwork-Mugen-Honda	1	Trompo	15
Ret	23	Alessandro Zanardi	Minardi-Lamborghini	1	Caixa de cambios	24
NSC	32	Stefano Modena	Jordan-Yamaha
NSC	7	Eric van de Poele	Brabham-Judd
NSC	14	Andrea Chiesa	Fondmetal-Ford
NSC	8	Damon Hill	Brabham-Judd
NSCP	34	Roberto Moreno	Moda-Judd
EXC	35	Perry McCarthy	Moda-Judd
Fonte:[4]

Clasificación no campionato de pilotos Pos Piloto Puntos 1 Nigel Mansell 86 2 Riccardo Patrese 40 3 Michael Schumacher 33 4 Ayrton Senna 24 5 Gerhard Berger 20

Clasificación do campionato de construtores Pos Construtor Puntos 1 Williams-Renault 126 2 Benetton-Ford 49 3 McLaren-Honda 44 4 Ferrari 15 5 Lotus-Ford 7

• Nota: Só están incluídos os cinco primeiros postos en ambos os grupos de clasificación.

• Henry, Alan (1992). AUTOCOURSE 1992-93. Hazleton Publishing. ISBN 0-905138-96-1. 

Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría:  Gran Premio de Alemaña de 1992

A Galipedia ten un portal sobre: Fórmula 1