En matemáticas, un polinomio cadrático é un polinomio de grao dous nunha ou máis variables. Unha función cadrática é a función polinómica definida por un polinomio cadrático.
Por exemplo, unha función cadrática cun unha única variábel ten a forma [1]
onde x é a súa variable. A gráfica dunha función cadrática univariada é unha parábola, unha curva que ten un eixe de simetría paralelo ao eixe y.
O caso bivariábel en termos de variabeis x e y ten a forma
con polo menos un de a, b, c non igual a cero. Os ceros desta función cadrática son, en xeral, unha sección cónica (un círculo ou outra elipse, unha parábola ou unha hipérbole ).
Unha función cadrática en tres variabeis x, y, e z contén exclusivamente termos x2, y2, z2, xy, xz, yz, x, y, z e unha constante:
Unha función cadrática pode ter un número arbitrariamente grande de variabeis.
Cando se usa o termo "polinomio cadrático", os autores normalmente queren dicir "ter o grao exactamente 2", mais ás veces pode ser "ter o grao como máximo 2". Se o grao é inferior a 2, pódese denominar como un " caso dexenerado ". Normalmente o contexto establecerá cal dos dous quere dicir.
Variabeis
Un polinomio cadrático pode implicar unha única variábelx (o caso univariábel) ou varias variabeis como x, y e z (o caso multivariábel).
O caso dunha soa variábel
Calquera polinomio cadrático dunha soa variábel pódese escribir como
onde x é a variábel e a, b e c representan os coeficientes. Tales polinomios xorden a miúdo nunha ecuación de segundo grao As solucións desta ecuación chámanse raíces e pódense expresar en termos de coeficientes como a fórmula cadrática. Cada polinomio cadrático ten asociada unha función cadrática, cuxa gráfica é unha parábola.
Casos bivariados e multivariados
Calquera polinomio cadrático con dúas variabeis pódese escribir como
onde x e y son as variabeis e a, b, c, d, e, f son os coeficientes, e un de a, b e c é distinto de cero. Estes polinomios son fundamentais para o estudo das seccións cónicas, xa que a ecuación implícita dunha sección cónica obtense igualando a cero un polinomio cadrático, e os ceros dunha función cadrática forman unha sección cónica (posiblemente dexenerada).
Do mesmo xeito, os polinomios cadráticos con tres ou máis variabeis corresponden a superficies cádricas ou hipersuperficies.
Os polinomios cadráticos que só teñen termos de grao dous chámanse formas cadráticas.
Formas dunha función cadrática univariábel
Unha función cadrática univariábel pódese expresar en tres formatos:[2]
chámase forma estándar ,
chámase forma factorizada, onde r1 e r2 son as raíces da función cadrática e as solucións da ecuación cadrática correspondente.
chámase forma de vértice, onde h e k son as coordenadas x e y do vértice, respectivamente.
O coeficiente a é o mesmo valor nas tres formas. Para converter a forma estándar en forma factorizada só se necesita a fórmula cadrática para determinar as dúas raíces r1 e r2. Para converter a forma estándar en forma de vértice, necesítase un proceso chamado completar o cadrado. Para converter a forma factorizada (ou forma de vértice) a forma estándar, hai que multiplicar, expandir e/ou distribuír os factores.
Gráfico da función univariábel
Independentemente do formato, a gráfica dunha función cadrática univariábel é unha parábola (como se mostra á dereita). De forma equivalente, esta é a gráfica da ecuación cadrática bivariábel .
Se a > 0, a parábola ábrese cara arriba.
Se a < 0, a parábola ábrese cara abaixo.
O coeficiente a controla o grao de curvatura da gráfica; unha maior magnitude de a dálle á gráfica unha aparencia máis pechada (con curvas pronunciadas).
Os coeficientes b e a controlan xuntos a localización do eixe de simetría da parábola (tamén a coordenada x do vértice e o parámetro h na forma do vértice) que está en
O coeficiente c controla a altura da parábola; máis concretamente, é a altura da parábola onde intercepta o eixe y.
Vértice
O vértice dunha parábola é o lugar onde xira; polo tanto, tamén se lle chama punto de inflexión. Se a función cuadrática está en forma de vértice, o vértice é (h, k).
Unha función cadrática bivariábel é un polinomio de segundo grao da forma
onde A, B, C, D e E son coeficientes fixos e F é o termo constante. Tal función describe unha superficie cadrática. Se facemos igual a cero describe a intersección da superficie co plano que é un lugar xeométrico de puntos equivalente a unha sección cónica.