EXOS D

EXOS D (Exospheric Satellite D), tamén denominado Akebono, foi un satélite artificial xaponés lanzado o 21 de febreiro de 1989 mediante un foguete M-3S-2 desde o Centro Espacial de Kagoshima.^[2][5]

A misión de EXOS D foi estudar as rexións de aceleración por encima das zonas aurorais para mellorar a comprensión do mecanismo de aceleración e a súa relación coas subtormentas. O satélite estabilizábase por rotación, a 7,5 r.p.m. O control de actitude era levado a cabo magneticamente, co eixo da nave apuntando ó Sol. O ordenador de a bordo permitía automatizar a secuencia de toma de datos para unha semana completa. Tiña forma de cilindro octogonal cunhas medidas de 100 cm de alto e 126 cm de longo entre caras, cun par de antenas de 30 m de longo e dous mastros de 5 e 3 m. O centro de control e recepción de telemetría do satélite estaba en Kagoshima, con estacións secundarias en Syowa (Antártida) e Príncipe Alberto (Canadá).^{[1][2][3][6][7]}

EXOS D levaba a bordo os seguintes instrumentos:^[2][5]

• Detectores de campo eléctrico (EFD).
• Detector de campo magnético (MGF).
• Detectores de ondas de frecuencia moi baixa (VLF).
• Detectores de ondas de plasma estimuladas e plasma de alta frecuencia (PWS).
• Detectores de partículas de baixa enerxía (LEP).
• Espectrómetro de masas de ións supratermais.
• Medidor de distribución de velocidades de electróns termais (TED).
• Televisión para as auroras no visible e no ultravioleta (ATV).

• EXOS (satélites)
• EXOS A
• EXOS B
• EXOS C