A estrada A-138 comunícaa con Ainsa polo sur e con Francia, por túnel, polo norte.
Localidades limítrofes
Limita con Fanlo e con Puértolas ao oeste e ao sur, con Tella-Sen ao oeste, ao sur e ao leste, con Gistaín ao leste e con Francia ao norte.
Historia
Poboación de orixe medieval. En 1191 Afonso II de Aragón concede a un tal Pedro Amilán a explotación dunhas minas de prata situadas no termo de Bielsa, coa autorización para erixir na paraxe vila, castelo e muíños a condición de que lle reservase ao monarca a décima parte do mineral extraído. Durante os séculos seguintes cambiou de mans en varias ocasións, ata que en 1445 os habitantes de Bielsa compran ao seu señor, Raimundo Montaner, a vila e o castelo con todos os seus termos e dereitos, para cederllos ao rei de Aragón, Afonso V. Puxeron como condición quedar unidos á coroa a perpetuidad. En 1450 a poboación contaba con 80 lumes.
Durante a guerra civil a vila foi practicamente arrasada a resultas do episodio da Bolsa de Bielsa. Ao finalizar a guerra emprendeuse a súa reconstrución.
Igrexa parroquial de tres naves do século XVI. foi reformada en diversas ocasións, as últimas xa no século XX.
Monumentos civís
O Concello sitúase nun edificio renacentista do século XVI. A fachada ábrese ao pé nun soportal de cinco arcos de medio punto apoiados sobre catro recias columnas. Unha das esquinas superiores (a dereita desde o punto de vista do observador) está rematada por unha torriña defensiva con troneiras
Cultura
En Bielsa aínda é posible oír falar en belsetán, unha das variantes dialectais da lingua aragonesa.
Na vila hai un museo etnológico.
O entroido de Bielsa, celebrado en febreiro, é un dos máis antigos de España. Algúns dos personaxes típicos mostran claras reminiscensias pagás asociadas a ritos de fertilidade. É o caso das trangas, disfrace masculino que incorpora peles de cabra, cornamentas e esquilas, ademais dunha longa vara. Outros personaxes son as madamas (señoritas ou doncelas), l'onso (oso), l'amontato (vella de aspecto grotesco que leva sobre as súas costas un home como símbolo de renovación) , ou Cornelio Zorrilla, un boneco de palla que permanece colgado na fachada do Concello durante os festexos, e que é queimado cando estes conclúen logo dun xuízo polos seus malos actos.
O núcleo urbano de Bielsa foi declarado Paraxe Pintoresca en 1976.
.svg){kind=small}
