Baekje

백제 (ko)
Localización
35°47′N 127°07′L / 35.79, 127.12
Capital	Wiryeseong (en)
Poboación
Lingua usada	Baekje (en)
Relixión	budismo
Xeografía
Parte de	Tres reinos de Corea
Datos históricos
Precedido por	Confederação Mahan (pt)
Creación	18 a. C.
Disolución	660 (Gregoriano)
Sucedido por	Later Silla (en)

Baekje foi un antigo reino da península coreana dende o 18 a.C ao 660 a.C. Baekje tamén se chamaba Nam Buyeo. Segundo o Samguk Sagi, un rexistro histórico publicado na antiga Corea, Baekje foi fundado por Onjo en Wirye-sung (a actual área do río Han en Seúl). Baekje foi un dos tres reinos de Corea xunto con Goguryeo e Silla . Beakje, Goguryeo e Silla tentaron expandir cada unha das súas terras aliándose e facendo guerra uns contra outros.

No século IV, Beakje conquistou case todas as partes do sur da península coreana e floreceu aceptando o budismo e reformando o seu sistema. Ademais, debido ao seu ambiente natural vantaxoso, Baekje comerciaba facilmente coa China e o Xapón. Especialmente Baekje estableceu relacións de boa vontade cos gobernantes xaponeses do período Kufun e transmitiu a súa cultura avanzada como a cerámica e o budismo ao Xapón.

Non obstante, no século V, Baekje foi derrotado por Goguryeo, sufrindo a perda da súa capital, que foiu trasladada a Ungjin. No século VI, o rei Seong decidiu trasladar capital a Sabi para restaurar o pasado glorioso de Baekje. Non obstante, o reino foi arruinado por Silla no 660. Após a destrución, houbo moitas tentativas desafortunadas para restaurar Baekje dos seus descendentes.

O establecemento dun estado centralizado en Baekje atribúese xeralmente ao reinado do Rei Goi. Como moitas monarquías, a maior parte do poder concentrábase na aristocracia. O Rei Seong, por exemplo, reforzou o poder real, pero despois de ser asasinado nunha campaña desastrosa contra Silla, os nobres quitáronlle poder ao seu fillo.

Os clans Hae e Jin eran casas reais representativas e poderosas desde o inicio de Baekje. Hae probabelmente fose casa real antes de que seren substituídos polo clan Buyeo e ambos os dous clans descenden das liñaxes do Reino de Buyeo e Koguryo. As "Oito Grandes Familias" (Sa, Yeon, Hyeop, Hae, Jin, Guk, Mok e Baek) foron nobres poderosos no período Sabi, como aparece no rexistro chinés de Tongdian.

Os funcionarios do goberno central estaban divididos en dezaseis rangos civís e militares. Segundo Samguk Yusa, no período Sabi, o ministro xefe (Jaesang) de Baekje foi elixido por un sistema peculiar. Os nomes de varios candidatos foron colocados baixo unha rocha (Cheonjeongdae) preto do templo de Hoamsa. Despois duns días, a pedra foi trasladada e o candidato cuxo nome tiña certa marca era elixido como novo primeiro ministro. Non está claro se o proceso era unha simple lotería ou unha selección secreta feita pola elite.

Baekje foi fundado por inmigrantes de Goguryeo que falaban unha Lingua Buyeo, un hipotético grupo que vincula as linguas de Gojoseon, Buyeo, Goguryeo e Baekje. Nun caso de diglosia, o pobo indíxena Samhan, procedente dunha onda migratoria anterior da mesma rexión, probabelmente falaba un dialecto da mesma lingua.

Os artesáns adoptaron influencias chinesas (enviados ao reino pola dinastía Liang en 541) sintetizados nunha tradición única. Os temas budistas son moi fortes na arte de Baekje. O beatífico "Sorriso de Baekje" que se atopa en moitas esculturas budistas expresa a calidez típica da súa arte. As influencias taoístas tamén son xeneralizadas.

A Tumba do rei Muryeong (501–523), aínda que inspirada en tumbas chinesas, tamén contiña obxectos funerarios da tradición de Baekje, como adornos de coroas de ouro, cintos e pendentes de ouro. As prácticas mortuorias seguían unha tradición propia.

Os delicados deseños de loto nas tellas, os intricados patróns e curvas de estilo cerámico, a escritura fluída e elegante de epitafios caracterizan a cultura Baekje. As esculturas budistas e as refinadas pagodas reflicten a creatividade inspirada na relixión. Un espléndido queimador de incenso de bronce dourado (백제금동대향로 Baekje Geumdong Daehyeongno) escavado nun antigo templo budista en Neungsan-ri, Buyeo-gun, exemplifica esta arte.

Pouco se sabe sobre a música de Baekje, pero os músicos locais foron enviados en misións para honrar a China no século VII, indicando que para entón xa se desenvolvera unha tradición musical distinta.

Geunchogo foi o primeiro Rei de Baekje mencionado nun texto chinés, máis precisamente no chamado Libro de Jin (chinés: 晉書), no que se narra que Baekje enviou homenaxes a Jin do Leste (265-420) na conca do río Yangtze en 372.^[1]

No ano 470, os embaixadores de Baekje visitaron o emperador Ming da dinastía Liu song que gobernaba no sur da China^[2] e en 472 ao Reino Chinés Wei do Norte, esta foi a primeira vez que enviaron agasallos ao norte da China para asegurar o apoio militar contra Goguryeo.^[3]

O rei Muryeong de Baekje (r.501-523) e o seu sucesor Seong (r.523-554) tamén enviaron homenaxes á dinastía Liang moitas veces, gañando títulos chineses como os de «vasalos nobres».^[4] Por outra banda, o emperador chinés Liang Wu enviou estudosos con libros clásicos.^[5]

Para contrarrestar a presión militar de Goguryeo ao norte e Silla ao leste, Baekje (Kudara en xaponés) estableceu estreitas relacións co Xapón. Segundo a crónica coreana Samguk Sagi, Baekje e Silla enviaron algúns dos seus príncipes á corte xaponesa como reféns.

Debátese se emisarios ao Xapón eran como diplomáticos parte dunha embaixada ou meros reféns.^[6] Debido á confusión sobre a natureza exacta desta relación (a cuestión de se os coreanos de Baekje eran familiares ou polo menos próximos á liña imperial xaponesa ou se eran reféns) e ao feito de que o Nihon Shoki, unha fonte primaria de material para esta relación, ao ser unha compilación de mitos, dificulta a avaliación. O Samguk Sagi, que tamén o documenta, tamén se pode interpretar de diversas formas e, en todo caso, foi reescrito sete ou oito séculos despois destes feitos.

Outros historiadores, como Jonathan W. Best, que axudou a traducir o que queda dos anais de Baekje,^[7] sinalaron que os príncipes crearon escolas no Xapón e tomaron o control das forzas navais xaponesas durante a guerra contra Goguryeo, tomando isto como evidencia de que eran máis diplomáticos con certo parentesco coa familia imperial xaponesa, e non reféns.

Como ocorre con moitas historias antigas e rexistros competidores, moi pouco se pode concluír definitivamente. As investigacións posteriores foron difíciles, en parte debido á restrición de 1976 ao estudo das tumbas reais no Xapón (para incluír tumbas como a Tumba de Gosashi, da Emperatriz Jingū). Xa en 2008, o Xapón comezou a permitir o acceso limitado e controlado aos arqueólogos estranxeiros, pero a comunidade internacional aínda ten moitas preguntas sen resposta. A National Geographic Society escribiu sobre o Xapón:

"a axencia mantivo restrinxido o acceso ás tumbas, provocando rumores de que as autoridades temen que a escavación revele vínculos de sangue entre a 'pura' familia imperial e Corea, ou que algunhas tumbas non teñen restos reais."

Baekje foi revivido brevemente no período dos Tres reinos posteriores cando Silla colapsou. En 892, o xeneral Gyeon Hwon estableceu Hubaekje ("lit. Despois Baekje"), con sede en Wansan (actual Jeonju). Hubaekje foi derrocado en 936 polo rei Taejo de Goryeo.

Na actual Corea do Sur, as reliquias de Baekje adoitan ser símbolos das culturas locais do sueste, especialmente en Chungcheong do Sur, Jeolla do Sur e Jeolla do Norte. O queimador de incenso de bronce dourado de Baekje, por exemplo, é un símbolo de Buyeo-do e a escultura budista de pedra de Seosan Maaesamjonbulsang é un símbolo importante da cidade de Seosan.

Crese que Baekje introduciu o sistema de escritura man'yōgana no Xapón, do que descenden Hiragana e Katakana. Tanto o Kojiki como o Nihon Shoki afirman isto; aínda que é difícil atopar probas directas, a maioría dos estudosos tenden a aceptar esta idea.^[8] Ademais o Nihonshoki menciona que foron monxes de Baekje os que introduciron o budismo no Xapón.

O 17 de abril de 2009, Ōuchi Kimio (大內公夫) do Clan Ōuchi visitou Iksan, en Corea do Sur, para render respecto aos seus antepasados ​​de Baekje. O clan descende do príncipe Imseong.^[9]

En 2010, abriuse o parque temático Baekje Cultural Land. O parque ten como obxectivo preservar a arquitectura e a cultura de Baekje.^[10][11]

1. ↑ 《晉書》 卷009: 簡文皇帝...咸安...二年春正月辛醜，百濟、林邑王各遣使貢方物。... 六月，遣使拜百濟王餘句為鎮東句為鎮東句為鎮東將鎮東將鎮東句為鎮東句為鎮東 con intención de competir que foi gobernado polo rei de Chimnyu (384), recibindo ao primeiro monxe chinés, coñecido como Marananta.<ref>Kim sung-woo, 《Arquitectura budista de Corea》, Hollym, 2007. ISBN 1-56591-226-8. páx. 10
2. ↑ Koji Mizoguchi, 《A arqueoloxía do Xapón. :From the Earliest Rice Farming Villages》, Cambridge University Press, 2013. ISBN 0-521-88490-X, p.32
3. ↑ Kichan Bae, 《Korea at the crossroads: the history and future of East Asia》, Happyreading, 2007. ISBN 89-89571 -46-4, p. 63
4. ↑ Andy Ferguson, 《Tracking Bodhidharma: A Journey to the heart of Chinese Culture》, Counterpoint, 2013. ISBN 1-61902-159-5. pp.249-250
5. ↑ Susan Macall Allen, 《The History and cultural heritage of Chinese Calligraphy》, Walter de Gruyter , 2010. ISBN 3-598-22046-4. páx. 227
6. ↑ Hong Wontack 1994 Paekche de Corea e a orixe de Yamato Xapón Arquivado 2016-03-29 en Wayback Machine., Seúl K adura International
7. ↑ Best JW 2007 A History of the Early Korean Kingdom of Paekche, xunto cunha tradución comentada de The Paekche Annals of the Samguk sagi (Harvard East Asian Monographs) Massachusetts, Harvard University, Asia studies
8. ↑ "Origin of manyogana". Cambridge. Consultado o 1-2-2022. 
9. ↑ 야후 ! 검색 - 통합 검색. Kr.news.yahoo.com. Consultado o 12/07/2013. Arquivado 2011-06-14 en Wayback Machine.
10. ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Baekje Historic Areas". UNESCO World Heritage Centre (en inglés). Consultado o 2022-02-01. 
11. ↑ "Baekje Cultural Land". Visit Korea. 
12. ↑ 聖冏抄 ... 故威德王恋慕父王状所造顕之尊像 即救世観音像是也

Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría:  Baekje

• Historia de Corea
• Historia do Xapón
• Historia da China
• Historia de Asia
• Península de Corea
• Corea do Norte
• Corea do Sur
• Budismo
• Budismo en Corea
• Budismo no Xapón