Israel ben Eliezer, nado en Okopy arredor de 1698,[1][2] e finado en Medzhybizh o 22 de maio de 1760, coñecido como Baal Shem Tov (en hebreo: בעל שם טוב, |bɑːl ˈʃɛm ˌtʊv|)[3] ou como BeShT, foi un místicoxudeu e curandeiro polaco, coñecido como o fundador do xudaísmo hasídico.[1] "Besht" é o acrónimo de Baal Shem Tov, que significa "Mestre do Nome Divino" ou "con boa reputación".[4]
A escasa información biográfica sobre o Besht ven da tradición oral legada polos seus alumnnos (Jacob Joseph de Polonne e outros) e de relatos lendarios sobre a súa vida e comportamento recompilados en Shivḥei ha-Besht (En eloxio do Ba'al Shem Tov; Kapust e Berdychiv, 1814–15).[5]
Unha doutrina central nas ensinanzas de Baal Shem Tov é a conexión directa co divino, "dvekut", que é infundido a todas as actividades humanas. A oración é de importancia suprema, xunto coa significación mística das letras e palabras hebreas. A súa innovación xace en "motivar os devotos a seguir os seus pensamentos molestos ata as raíces do divino".[6] Os que seguen as súas ensinanzas considérano como descendente da liña davídica que leva a súa ascendencia ata a casa real de David.
Lendas
Na tradición hasídica, hai un dito: "Alguén que cre en todas as historias de Baal Shem Tov e os outros místicos e homes santos é un parvo; alguén que mira calquera historia e di Iso non pode ser verdade é un herexe".
Segundo a Enciclopedia Xudaica, o número de lendas que se contan en relación co Baal Shem Tov "distorsionou o seu carácter histórico". Unha antoloxía de lendas sobre el foi compilada por primeira vez por Dov Baer b. Samuel dos Linit, que era o xenro de Alexander Shoḥat, que actuara durante varios anos como o escriba de Besht. A colección copiouse moitas veces e co tempo encheuse de erros. Imprimiuse co título de Shivḥei ha-Besht despois da morte de Dov Baer. Foi publicado por Israel Jaffe, quen reescribiu o primeiro capítulo e eliminou o que el consideraba as distorsións causadas polos copistas.
Esta edición, impresa en Kopys (Kapust) en 1814, contén 230 historias agrupadas por temas, personaxes e motivos comúns. Tamén apareceron dúas edicións en yiddish que difiren notablemente da edición hebrea.
No século XIX, varias coleccións adicionais de lendas sobre Baal Shem Tov e os seus seguidores apareceron en hebreo e en yiddish, algunhas das cales repetiron historias atopadas en Shivḥei ha-Besht e outras contiñan novas historias. Segundo a Enciclopedia Xudía, só algunhas destas historias poden considerarse verdadeiras.
Unha lenda conta que o seu pai, Eliezer, foi capturado durante un ataque, levado dende a súa casa en Valaquia e vendido como escravo dun príncipe. Debido á súa sabedoría, atopou graza co príncipe, quen o entregou ao rei para que fose o seu ministro. Durante unha expedición emprendida polo rei, cando outros consellos fracasaron e todos se desanimaron, aceptouse o consello de Eliezer; o resultado foi unha triunfal batalla de importancia decisiva. Eliezer fíxose xeneral e logo primeiro ministro, e o rei deulle a filla do vicerrei en matrimonio. Porén, tendo en conta o seu deber como xudeu e como xa estaba casado, casou coa princesa só de nome. Despois de ser interrogado durante moito tempo sobre a súa estraña conduta, confesoulle á princesa que era un xudeu, cargouno con agasallos custosos e axudouno a escapar ao seu propio país.
Infancia
Exterior da sinagoga de Israel ben Eliezer en Medzhybizh (c. 1915).
A escasa información biográfica coñecida sobre el está tan mesturada coas lendas e os milagres que na maioría dos casos é difícil distinguir cales son os verdadeiros acontecementos históricos. Das numerosas lendas relacionadas co seu nacemento pódese extraer que os seus pais eran pobres, honrados e piadosos. Cando Israel Ben Eliezer quedou orfo, a súa comunidade fíxose cargo del. Na escola distinguiuse só polas súas desaparicións frecuentes, para ser logo sempre atopado nos solitarios bosques que rodean o lugar, gozando con entusiasmo da beleza da natureza. Moitos dos seus discípulos crían que pertencía á Casa de David e á familia de Xesús de Nazaret.
O Besht converteuse en líder do seu propio movemento aos dezaoito anos.[7]
