Ana I de Rusia

Biografía
Nacemento	28 de xaneiro de 1693 (Xuliano) Moscova, Rusia
Morte	17 de outubro de 1740 (Xuliano) (47 anos) San Petersburgo, Rusia
Causa da morte	nefropatía
Lugar de sepultura	Catedral de San Pedro e San Paulo de San Petersburgo
Emperador de todas as Rusias
5 de febreiro de 1730 (Xuliano) – 28 de outubro de 1740 (Xuliano) ← Pedro II de Rusia – Iván VI de Rusia →
Xefe da Casa dos Romanov
Datos persoais
Relixión	Cristianismo ortodoxo
Actividade
Ocupación	política
Outro
Título	Emperador de todas as Rusias
Familia	Dinastía Romanov
Cónxuxe	Frederico Guilherme, Duque da Curlândia (1710 (Xuliano), 1710–)
Pais	Iván V de Rusia   e Praskovia Feodorovna Saltykova
Irmáns	Praskovia Ivanovna da Rússia Catarina Ivanovna da Rússia Maria Ivanovna Theodosia Ivanovna
Premios
Orde de Santo Alexandre Nevsky  Orde de Santo André  Dame Grand Cordon of the Order of Saint Catherine (en)
Sinatura
Descrito pola fonte	Encyclopædia Britannica Russian Biographical Dictionary (en) Dicionario Enciclopédico Brockhaus e Efron

Este artigo amosa letras cirílicas. Sen o soporte axeitado, o texto pode mostrar símbolos sen sentido, coma caixas, marcas e outros.

Ana Ivanovna, tamén coñecida como Ana I de Rusia (en ruso: А́нна Иоа́нновна), nada o 28 de xaneiro^xul./ 7 de febreiro de 1693^greg. e finada o 7 de outubro^xul./ 18 de outubro de 1740^greg., foi Tsarina do Imperio Ruso de 1730 a 1740.

Ana era filla de Iván V, e pólo tanto sobriña de Pedro o Grande. Ana casou con Federico Guillerme, Duque de Curlandia en novembro de 1710, pero na viaxe de regreso a San Petersburgo, en xaneiro de 1711, o seu marido morreu. Ana continuou como Duquesa de Curlandia (agora occidental) de 1711 ata 1730, co residente ruso, Peter Bestuzhev, como conselleiro. Non volveu a casar tras a morte do seu marido.

Coa morte de Pedro II, Supremo Consello Privado ó cargo do príncipe Dmitri Galitzine consagrou a Ana emperatriz en 1730. O Consello tiña a esperanza de que ela sería grata aos nobres pola súa fortuna inesperada e continuaría sendo unha figura de proa no mellor dos casos, e maleable no peor dos casos. Coa esperanza de establecer unha monarquía constitucional en Rusia, Ana foi convencida para asinar os artigos que limitaban o seu poder. Porén, estes non resultaron un gran problema para acabar establecendo un réxime autocrático.

Ana estableceu unha alianza con Carlos VI do Sacro Imperio Romano Xermánico e leva a Rusia a participar na Guerra de Sucesión Polaca, colocando no trono de Polonia ó seu candidato Augusto III.

No 1735 ataca ó Imperio Otomán. pero Carlos VI firma unha paz a parte que obriga a Rusia a suspender as hostilidades e a devolver todas as súas conquistas, coa excepción de Azov, durante o seu goberno, iniciouse a expansión de Rusia cara Asia Central.

Ana finou o 28 de outubro de 1740, e, ó igual que o seu antecesor, sen herdeiros directos, e nomeou ó seu sobriño Iván, que só tiña uns meses de vida, como sucesor.