Lepantoko gudua
Otomandar-veneziar gerra (1570–1573)
"Lepantoko gudua" H. Letter, Itsas Museo Nazionala, Greenwich/Londres.
Data	1571ko urriaren 7a
Lekua	Patrasko golkoa
Koordenatuak	38°12′N 21°18′E / 38.2°N 21.3°E / 38.2; 21.3
Emaitza	Liga Santuaren garaipena
Gudulariak
Liga Santua: Espainiar Inperioa Veneziako Errepublika Aita Santuen Lurraldea Genovako Errepublika Savoiako dukerria Maltako Ordena Otomandar Inperioa
Buruzagiak
Joan Austriakoa Álvaro de Bazán Luis de Requesens Sebastiano Venier Paolo Orsini Marcantonio Colonna Ali Pasha† Uluç Ali Reis
Indarra
208 itsasontzi 202 galera, 6 galeote 22.840 soldadu 1.334 kanoi (est.) 251 itsasontzi 206 galera 45 galeote 31.490 soldadu 741 kanoi
Galerak
7.500 erori 17 itsasontzi galdu 20.000 erori edo hildako[1] 137 itsasontzi galdu 50 itsasontzi hondaratu 10.000 kristau esklabo aske

Lepantoko gudua^[2] berebiziko garrantziko itsas gudua izan zen, 1571ko urriaren 7an gertatu zena Lepantoko golkoan, Naupakto hiriaren parean (modu erratuan, Lepanto deitua), Peloponeso eta Epiro artean, Grezia kontinentalean.

Gudu horretan, Espainiako Erresumak, Veneziako Errepublikak, Genovako Errepublikak, Maltako Ordenak, Savoiako Dukerriak eta Aita Santuen Lurraldeek osatu zuten Liga Santua izeneko kristau koalizioaren aurka borrokatu ziren turkiar otomandarrak. Kristauak garaile irten ziren, 30 galera turkiar soilik salbatu baitziren. Horrela, turkiarren espantsionismoa geldiarazi zen mendebaldeko Mediterraneo itsasoan. Miguel de Cervantesek bertan parte hartu zuen: zauritua izan zen eta ezkerreko eskuaren mugikortasuna galdu (horren ondorioz, "Lepantoko besomotza" ezizena jaso zuen), baina han borrokatu izanaz oso harro zegoen, iraganeko mendeek ikusi zuten eta datozenek ikusiko duten aldirik gailen eta gogoangarrientzat jo zuen.

1570ean lasaitasunezko zenbait urteren ondoren, turkiarrek Mediterraneoko Ekialdeko zenbait veneziar porturi eraso egin zieten. Zipreri 300 ontzirekin eraso egin eta Nikosia setiatu zuten.

Veneziak potentzia kristauei laguntza eskatu zien, baina soilik Pio V.a Aita Santuak erantzun zien. Aita Santuak Espainiako erregea ere konbentzitu zuen lagun zezan, eta turkiarren aurka borrokatzeko armada osatu zen: gerraontziak Sudako portuan elkartu zen, Kretako Kandia uhartean.

• Veneziaren aldetik 136 galera, 11 galeaza eta 14 ontzi zeuden, Jeronimo Zanne, Antonio de Canale eta Jacobo Celsiren agindupean.
• Aita Santuaren armada Marco Antonio Colonnaren agindupeko 12 galeraz osatuta zegoen.
• Filipe II.a Espainiakoak Joan Andrea Doriak (Andrea Doria hilaren iloba zena) zuzendutako 50 galera eman zituen, Colonnaren aginduetara jarri behar zuena.