La urbo estis fondita en 1860. Ĝi havas urban statuson ekde 1880. Ekde 1888 ĝi estas la administra centro de la Ĉemara provinco kaj ekde 1938 ankaŭ tiu de la Ĉemara regiono. Vladivostoko iam estis floranta internacia havenurbo kie eksterlandanoj nur parte au tute ne pagis doganajn impostojn. Komence de la 20-a jarcento 80% de la urbanoj estis eksterlandanoj, precipe ĉinoj kaj koreoj. En 1920 aperis Respubliko de Fora Oriento kun plureco de politikaj partioj. Restarigo de la centra potenco en 1922 fare de bolŝevikoj grave damaĝis ekonomian aktivadon. Multaj eksterlandanoj estis arestitaj kaj enprizonigitaj[2]. Intertempe la ĉinoj, sed ankaŭ kirgizoj kaj koreoj, grandkvante revenis kiel gastlaboristoj kaj migrantoj dum la rusa loĝantaro malkreskadas pro elmigrado, ĉefe al Eŭropa Rusio.
Kodoj
Kodo de OKATO de la urbo (en jaro 2005) estas 05401.
La interurba telefona kodo estas 4232, la enurbaj telefonnumeroj estas sesciferaj (en jaro 2005).
Ekonomio
En la urbo svarmas aŭtoj importitaj el Japanio, en kiuj la stirilo troviĝas dekstraflanke, kio laŭdire foje kaŭzas akcidentojn. La kvanto de tiaj aŭtoj malkreskis post altiĝo de respektivaj doganimpostoj.
Ekologio
La urbo havas malbonan reputacion rilate al la aerpoluado pro la multaj poluigaj fabrikoj.
Turismo
Vladivostoko posedas konstruaĵojn en ĉiaj stiloj: jugendstil, viktoria stilo kaj eklektikaj novstiloj. Nur unu strato estas senaŭtigita (strato de A. Fokin) kaj gastigas plurajn butikojn kaj trinkejojn. Inter vizitindaĵoj rimarkindaj estas 'Artetage', artgalerio en la dezajna fakultato de la Teknika Ŝtata universitato de la Fora Oriento, ĉar ĝi kreiĝis el kolekto de malpermesita arto de sovetia epoko[3].