La unua skribmencio pri la vilaĝo estas el la jaro 1374.
Loĝantaro
Evoluo de nombro de loĝantoj
La datoj devenas el datumbazo de Vikidatumoj
Jaro
Loĝantoj
1869
494
1880
533
1890
555
1900
628
1910
631
1921
643
Jaro
Loĝantoj
1930
698
1950
650
1961
756
1970
729
1980
731
1991
765
Jaro
Loĝantoj
2001
758
2011
764
2014
730
2016
741
2017
734
2018
737
Jaro
Loĝantoj
2019
732
2020
733
2021
760
2022
726
2023
726
2024
711
Memorindaĵoj
Mineralakvo Nezdenice
Kastelo
Preĝejo de sanktaj Petro kaj Paŭlo
Statuo de sankta Johano Nepomuka
Folkloro
Kermesa marŝantaro, sinjoroj kun rajto
Same kiel en aliaj vilaĝoj en Moraia Slovakio ankaŭ en antaŭmilita Nezdanice ekzistis vico da kutimoj, kiuj pro sia ĉiujara tradicio buntigis la vivon de lokaj loĝantoj. Inter tiuj ĉi kutimoj, kiuj pase de la tempo, nur de kelkaj esceptoj, komenciĝis perdiĝi, apartenis ekzemple nupto en Nezdenice. Ĝi daŭris unu semajnon, dum kio oni kunvokis al ĝi duono de la vilaĝo. Estis kunvokitaj kuzoj kaj kuzinoj ĝis la tria genuo kaj por festenigi ilin oni aĉetis bovinon kaj mortigis porkon. Plu oni bakis kvanto de buĥtoj kaj nupta kuko, por kiu estis bezona faruno kiel por ses panbuloj. Por ekigi la kukojn oni kunvokis ĉiujn maljunajn mastrumantinojn, kiuj miksis la paston dancante kaj kantante. Formon por baki proprumis sole du familioj en la vilaĝo kaj ĝia enmeto en la fornon estis akompanata de granda ĝojkriado. Bakinte la kuko ornamiĝis kaj post nupta festeno oni transportadis ĝin de la fianĉino al la fianĉo. Lunde antaŭ la ceremonio la fianĉo sendis senditarojn al gekonatoj, por ke ili venu al la festeno, dum kio invitita muziko ludis jam de matenaj horoj. Marde estis daŭrigado ĉe la fianĉino kaj merkrede preparoj al transveturigado de vestoj. Ĵaŭde oni veturis la vestojn de la fianĉino al la fianĉo.[1]
Al pluaj pereintaj kutimoj apartenas solenoj de morta dimanĉo, dum kiu knabinoj ĝis dek kvin jaroj hakis en arbaro pinan arbeton, ornamis ĝin per sanktaj bildetoj kaj komune kun ĝi iradis domo de domo kantante tradiciajn kanterojn. La mastrumantinoj poste dotis la knabinojn plej ofte per ovoj, mono kaj pano.[1] Ankaŭ vespero en la sankta Nikolao okazis en absolute alia spirito ol kia estas kutima en la hodiaŭaj tagoj. Solenoj estis gajaj kaj laŭtaj. En marŝantaro kun muzika akompanantaro, krom la konata diablo kaj anĝelo, ĉeestis la morto, husaroj, kamenpurigistoj, ĉarlatanoj, ursoj, ĉasistoj, ekzekutistoj kaj aliaj.[2] Ankaŭ ĉiujara kermesa maskerada marŝantaro estis tre ŝanĝita. Devene adiaŭo kun la kermeso daŭris tri tagoj. Dimanĉe antaŭ patrolado de maskoj oni elektis junan kaj maljunan ĉefulon, kiuj reprezentis junularon de la vilaĝo zorgante pri tio, ke estu ordo en gastejo kaj la preĝejo. La patrolado de maskoj, inter kiuj ne mankis uniformita servisto, judo kaj komercisto, okazis lunde kaj marde 6 semajnoj antaŭ Pasko. Frunte de la marŝantaro, al kiu aliĝis ankaŭ knabinoj kaj knaboj el la tuta vilaĝo, paŝis popolkostumitaj junuloj kun rajto (tion hodiaŭ reprezentas ligna mano) kaj harmoniko. Oni haltis domo de domo, la junuloj enpaŝis en la ĉambron, kie ili kreis rondon kaj ekis en gajan dancon kun lignaj sabroj. Por la kolektita mono oni aranĝis muzikon. La ordon denove tenis la ĉefuloj kaj kiu ne obeis ilin, estis pagita pro la rajto.[1] Hodiaŭ la maskeradoj frunte kun muziko kaj popolkostumitaj sinjoroj trairadas tra la vilaĝo sole en ununura tago, do sabate. La loĝantojn bonvenigas la marŝantaron antaŭ siaj domoj kaj ili gastigas la gajan socion per slivovico, ili donas buĥtojn, kukojn, gracojn aŭ aliajn refreŝigaĵon. La vespera amuzo okazas sub patroneco de iu el lokaj societoj kaj ties parto estas tombolo kaj proklamado de la plej bona masko. Neapartigenbla tradicio, kiu estis forgesita kaj denove enpraktikigita en la jaro 1962, estas sepultigado de baso. La periodo de gajeco, amuzoj kaj nuptoj en la pasinteco finis marde vespere antaŭ cindra merkredo. Denove estis aranĝita muziko, dum kiu la junularo povis resti sole ĝis la naŭa horo, la resto de la amuzo ĝis noktomezo poste apartenis al edziĝintoj.[2]
Pluaj fotoj
Konstruaĵo de municipa ofico kun fajroestingista armilejo kaj biblioteko
Vido al preĝejo de sanktaj Patro kaj Paŭlo
Rekonstruita konstruaĵo de empira kasteleto, hodiaŭ ĝi estas konsisto de objekto de hejmo por senioroj
Panoramo
Panorama vido de la norda parto de ĉirkaŭaĵo de Nezdenice
Referencoj
↑ 1,01,11,2Informilo de Nezdenice – decembro de 1996, p. 11.
↑ 2,02,1Informilo de Nezdenice – decembro de 1991, p. 8.
