La Griza mevo kunhavas tri loĝantarojn, foje konsiderataj apartaj specioj: Larus canus canus, la Griza mevo, de okcidenta Eŭrazio; L. c. kamschatschensis, la Griza mevo de Kamĉatko, de orienta Eŭrazio; kaj L. c. brachyrhynchus, la "Mallongbeka mevo", kiu reproduktiĝas en Alasko kaj okcidenta Kanado. La eŭropa raso foje venas kiel vizitanta al orienta marbordo de Kanado kaj kiel rara vagulo al nordorienta Usono.
Aspekto
Ĝi estas 38 ĝis 44 cm longa kaj havas enverguron de 106 ĝis 125 cm kaj pezon de 300 ĝis 500 g; ĝi estas konsiderinde pli eta ol la Arĝentmevo. Ĝi estas nur iom pli eta ol la Ringobeka mevo aŭ Delavara mevo kaj tre simila, sed ties beko estas pli mallonga, mallarĝa kaj kun pli verdeca nuanco de flavo, krom la malmarko dum reprodukta sezono.
Plenkreskuloj de Griza mevo estas helgrizaj supre kaj blankaj sube. La kruroj estas verdecaj. Ili havas nigrajn pintoflugilojn kun larĝaj blankaj "speguloj", ĉefe ĉe amerikaj birdoj. Junuloj have skvamajn nigrobrunajn suprajn partojn, nigrecan bekon, malhelajn krurojn, nigran vostan strion kaj simplan flugilbildon. Ili atingas plenkreskulecon post tri jaroj. Vintre eĉ plenkreskuloj havas grizajn strion ĉe la nuko.
La Griza mevo reproduktiĝas kolonie (laŭ grandaj aroj) apud akvo aŭ marĉoj. Ili konstruas kovritan neston surgrunde aŭ sur arbo, ankaŭ sur konstruaĵoj aŭ fostoj. La ino demetas 3 ovojn. Ambaŭ gepatroj kovas laŭvice dum malpli ol unu monato. Post eloviĝo ankaŭ ambaŭ gepatroj manĝigas la idojn, sed ĉefe la ino.
Kutimoj
La voĉo estas akra rideca krio.
Kiel plej granda parto de la mevoj de la genro Larus, tiuj estas ĉiomanĝantaj kaj povas ĉu manĝi kadavraĵojn ĉu ĉasi etajn predojn ĉu kleptoparaziti. Ĝi estas oportunema birdo, do, ili povas serĉi en urbaj rubejoj aŭ sekvi terkulturajn veturilojn en kamparaj internaj regionoj por preni vermojn aŭ etajn senvertebrulojn kiujn la veturiloj montras.
.jpg)
