Ο Πρόεδρος της Γαλλίας (γαλλικά: Président de la République française) είναι ο αρχηγός του Γαλλικού κράτους[α], με ιδιαίτερα αυξημένο θεσμικό ρόλο και σημαντικές αρμοδιότητες και εκλέγεται για πέντε έτη με άμεση καθολική ψηφοφορία[β].
Σημερινός, όγδοος πρόεδρος της Πέμπτης Γαλλικής Δημοκρατίας, από τον Μάιο του 2017, είναι ο Εμανουέλ Μακρόν από το Κόμμα Αναγέννηση.
Ιστορικά στοιχεία
Η θέση Προέδρου της Γαλλίας προτάθηκε για πρώτη φορά δημόσια κατά την Ιουλιανή Επανάσταση του 1830, όταν προσφέρθηκε στον Μαρκήσιο ντε Λαφαγιέτ. Αυτός υπαναχώρησε υπέρ του πρίγκιπα Λουδοβίκου Φιλίππου, ο οποίος έγινε βασιλιάς των Γάλλων.
Ο Ναπολέων Γ΄, πρώτος πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας.
Δεκαοκτώ χρόνια αργότερα, κατά τις εναρκτήριες φάσεις της Δεύτερης Δημοκρατίας, δημιουργήθηκε ο τίτλος για έναν λαϊκά εκλεγμένο αρχηγό κράτους, ο πρώτος από τους οποίους ήταν ο Λουδοβίκος-Ναπολέων Βοναπάρτης, ανιψιός του αυτοκράτορα Ναπολέοντα. Ο Βοναπάρτης υπηρέτησε σε αυτόν τον ρόλο έως ότου ηγήθηκε του πραξικοπήματος του 1851 με σκοπό να αυτοανακηρυχθεί αργότερα ως αυτοκράτωρ «Ναπολέων Γ΄».
Η δημοκρατία επέστρεψε το 1870, ως Τρίτη Γαλλική Δημοκρατία. Σε αυτήν, ο πρόεδρος ήταν στην αρχή αρκετά ισχυρός, κυρίως επειδή το βασιλικό κόμμα ήταν ισχυρό όταν θεσπίστηκαν οι συνταγματικοί νόμοι του 1875, και υπήρχε η ελπίδα ότι ένα μέλος ενός από τους δύο κλάδους της βασιλικής οικογένειας θα μπορούσε να υπηρετήσει ως πρόεδρος και να μετατρέψει τη Γαλλία σε συνταγματική μοναρχία. Ωστόσο, το επόμενο νομοθετικό σώμα κυριαρχούνταν από Ρεπουμπλικάνους και αφού ο Πρόεδρος Πατρίς ντε Μακ Μαόν προσπάθησε ανεπιτυχώς να αποκτήσει μια νέα βασιλική πλειοψηφία διαλύοντας το Κοινοβούλιο, ο διάδοχός του, Ζυλ Γκρεβί, υποσχέθηκε το 1879 ότι δεν θα χρησιμοποιούσε την προεδρική του εξουσία να το διαλύει. Έτσιέχασε τον έλεγχο του επί του νομοθετικού σώματος, δημιουργώντας ουσιαστικά ένα κοινοβουλευτικό σύστημα που διατηρήθηκε για 80 χρόνια μέχρι την ανάδειξη του Σαρλ ντε Γκωλ ως προέδρου το 1959[1].
Πράγματι, η Τέταρτη Δημοκρατία που δημιουργήθηκε μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν ένα κοινοβουλευτικό σύστημα, στο οποίο το αξίωμα του προέδρου της Δημοκρατίας ήταν σε μεγάλο βαθμό εθιμοτυπικό και ανίσχυρο. Το Σύνταγμα της Πέμπτης Δημοκρατίας, που το αντικατέστησε το 1958, αύξησε σημαντικά τις εξουσίες του προέδρου. Ένα δημοψήφισμα το 1962 άλλαξε το Σνταγμα, έτσι ώστε ο πρόεδρος να εκλέγεται απευθείας με καθολική ψηφοφορία και όχι από το εκλογικό σώμα που ιδρύθηκε το 1958. Το 2000, άλλο δημοψήφισμα μείωσε την προεδρική θητεία από επτά χρόνια σε πέντε. Με τη συνταγματική μεταρρύθμιση του 2008 επιβλήθηκε όριο το πολύ δύο συνεχόμενων θητειών.
Ρόλος
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας με βάση το ισχύον Σύνταγμα ορίζει τον Πρωθυπουργό και στη συνέχεια, μετά από πρόταση του τελευταίου, τα λοιπά μέλη της Κυβέρνησης (άρθρο 8 του Συντάγματος). Διορίζει την Κυβέρνηση της Γαλλίας και έχει ισχυρότερες εξουσίες από αυτήν στους τομείς της εξωτερικής πολιτικής και άμυνας (στην εσωτερική πολιτική οι αρμοδιότητες του Προέδρου είναι σαφώς μικρότερες από αυτές της κυβέρνησης).
Αρμοδιότητες του Προέδρου είναι να εκδίδει τους νόμους που ψηφίζει η Βουλή και να καλεί το λαό σε δημοψήφισμα (άρθρα 8-11). Έχει επίσης την εξουσία να διαλύει την Βουλή, αφού συμβουλευτεί τον Πρωθυπουργό και τους Προέδρους των Συνελεύσεων (άρθρο 12). Είναι αρχηγός των ενόπλων δυνάμεων[γ], έχει το δικαίωμα απονομής χάριτος και, σε περίπτωση εξαιρετικής ανάγκης, δύναται να ασκεί έκτακτες εξουσίες (άρθρα 14-17). Επίσης ο Πρόεδρος της Γαλλίας είναι και ο Συμπρίγκιπας της Ανδόρρας σε συνεργασία με τον επίσκοπο του Ουρζέλ. Ο σημερινός συμπρίγκιπας της Ανδόρρας μαζί με τον Μακρόν είναι ο Ζουάν Ενρίκ Βίβες Σισίλια. Τέλος ο Πρόεδρος της Γαλλίας διαχειρίζεται την εξωτερική και αμυντική πολιτική της χώρας, προεδρεύει του υπουργικού συμβουλίου και του συμβουλίου εθνικής άμυνας, αλλά δεν μπορεί να κατευθύνει μόνος του την οικονομική και εσωτερική πολιτική της χώρας. Αυτές τις καθορίζει σε συνεργασία με την Κυβέρνηση της Γαλλίας μέσω της έγκρισης της.
Της Εθνική Συνέλευση (20 Σεπτεμβρίου 1792 - 26 Οκτωβρίου 1795) ηγούνταν ο Πρόεδρός της. Η Προεδρία άλλαζε κάθε πενθήμερο.
Από το 1793 η Εθνική Συνέλευση διοικούνταν από την Επιτροπή Δημοσίας Τάξης, στην οποία ηγετικές φιγούρες υπήρξαν ο Ζωρζ Νταντόν και αργότερα ο Μαξιμιλιανός Ροβεσπιέρος.
Διευθυντήριο
Του Διευθυντηρίου ηγούνταν επίσημα ένας Πρόεδρος, όπως αναγραφόταν στο Άρθρο 141 του Συντάγματος του ΙΙΙ έτους. Ήταν ένας εντελώς εθιμοτυπικός ρόλος. Πρώτος Πρόεδρος ήταν ο Ραιμπέλ, ο οποίος εξελέγη στις 2 Νοεμβρίου 1795. Οι Διευθυντές του Διευθυντηρίου πραγματοποιούσαν τις εκλογές τους μυστικά, με την Προεδρία να αλλάζει κάθε τρεις μήνες. Τελευταίος Πρόεδρος ήταν ο Γκοϊέ.
Ηγετική φιγούρα του Διευθυντηρίου υπήρξε υπήρξε ο Πολ Μπάρας, ο μόνος Διευθυντής του Διευθυντηρίου που υπηρέτησε από την αρχή μέχρι το τέλος του δεύτερου.
Διευθυντές του Διευθυντηρίου (1 Νοεμβρίου 1795 - 10 Νοεμβρίου 1799)
Ο Μπαρτελεμί και ο Καρνό αντικαταστάθηκαν μετά το πραξικόπημα της 18ης Φρυκτινόρ
του έτους VI.
Φιλίπ-Αντουάν Μερλίν Ντε Ντουέ
Φρανσουά Νεφσατό
Ψηφίσθηκε από πολλούς να
αντικατασταθεί (15 Μαΐου 1798).
Ψηφίσθηκε από πολλούς να
αντικατασταθεί (18 Ιουνίου 1799).
Ζαν-Μπαμπίστ Τρεγιάρ
Αναγκάστηκε να παραιτηθεί (18 Ιουνίου 1799).
Εμμανουέλ-Ζοζέφ Σιεγές
Αναγκάστηκε να παραιτηθεί (18 Ιουνίου 1799).
Η εκλογή ακυρώθηκε ως παράτυπη
(17 Ιουνίου 1799).
Ροζέρ Ντυκό
Ζαν-Φρανσουά-Ωγκύστ Μολέν
Λουί Ζερόμ Γκοϊέ
Μετά το Πραξικόπημα της 18ης Μπρυμαίρ (9 Νοεμβρίου 1799), ο Μπαρά, ο Ντυκό και ο Σιεγές παραιτήθηκαν. Ο Μολέν και ο Γκοϊέ, αρνούμενοι να παραιτηθούν, συλλήφθηκαν από τον Στρατηγό Μορώ.
Ο Ναπολέων Βοναπάρτης ανακήρυξε τον εαυτό του Αυτοκράτορα των Γάλλων, κυβερνώντας ως Αυτοκράτωρ Ναπολέων Α΄ από το 1804 μέχρι το 1814 και το 1815. Η μοναρχία επανεγκαθιδρύθηκε το 1814-1815 και το 1815-1830 (Δυναστεία των Βουρβόνων) και ξανά το 1830-1848.
Ο Λουδοβίκος-Ναπολέων Βοναπάρτης ανακήρυξε τον εαυτό του Αυτοκράτορα των Γάλλων το 1852, κυβερνώντας ως Αυτοκράτωρ Ναπολέων Γ΄ από το 1852 μέχρι το 1870.
Η Τρίτη Γαλλική Δημοκρατία ήρθε στο τέλος της με την άνοδο του Στρατάρχη Φιλίπ Πεταίν στην εξουσία. Το αξίωμα του Προέδρου δεν υπήρχε από το 1940 εώς το 1947.
↑Σύνταγμα της Πέμπτης Γαλλικής Δημοκρατίας, άρθρο 5 : «Le président de la République veille au respect de la Constitution. Il assure, par son arbitrage, le fonctionnement régulier des pouvoirs publics ainsi que la continuité de l'État. Il est le garant de l'indépendance nationale, de l'intégrité du territoire et du respect des traités.»
↑εγκαθίδρυση της πενταετίας μετά το δημοψήφισμα της 24ης Σεπτεμβρίου 2000. Η θητεία παλαιότερα ήταν επταετής
↑Σύνταγμα της Πέμπτης Γαλλικής Δημοκρατίας, άρθρο 15 : « Le Président de la République est le chef des armées. Il préside les conseils et les comités supérieurs de la Défense nationale. »
.svg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
_(cropped_2).jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
_(cropped).jpg)
_(cropped_2).jpg)
