Η μονή ιδρύθηκε στα τέλη του 16ου αιώνα από τον Μάρκο Παπαδόπουλο, ο οποίος διέθεσε την περιουσία του για τη δημιουργία της μονής και την κάλυψη των αναγκών 12 μοναχών.[2][3] Αναπτύχθηκε γρήγορα και πολλά μικρότερα μοναστήρια της περιοχής έγιναν μετόχια του. Κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας βασίστηκε στις αγροτικές εργασίες. Η μονή και το αρχείο της καταστράφηκαν κατά τη διάρκεια της επανάστασης του 1821, αλλά συνέχισε τη λειτουργία της και τα κτίριά της ανακαινίστηκαν. Στη μονή εγκαταστάθηκαν το 1900 μοναχοί από γύρω μοναστήρια τα οποία διαλύθηκαν με νόμο,[3] αλλά παρά τη σύντομη περίοδο ακμής η μονή διαλύθηκε το 1935. Ανασυγκροτήθηκε το 1955 και αναστυλώθηκε τη δεκαετία του 1990.[2]
Η μονή είναι κτισμένη σε επικλινές έδαφος. Διαθέτει δύο αυλές και δύο διαδοχικές εισόδους, στο νότιο τμήμα του συγκροτήματος. Το καθολικό βρίσκεται στο κέντρο της κεντρικής αυλής, αλλά όχι στο κέντρο της μονής.[3] Το καθολικό της μονής αφιερωμένο στην Αγία Τριάδα και ανακαινίστηκε το 1880-81, και στο εσωτερικό του έχει εικόνες του 17ου αιώνα, της Κρητικής Σχολής. Επίσης στην κεντρική αυλή βρίσκεται το παρεκκλήσι του Αγίου Λαζάρου, πιθανόν ταφικού χαρακτήρα. Γύρω από την κεντρική αυλή διατάσσονται τα κελιά, σε διώροφα και οι υπόλοιποι κύριοι χώροι της μονής (πχ. τραπεζαρία, ηγουμενίο).[2] Η μονή διαθέτει επίσης εργαστήρια, χώρους επεξεργασίες τροφίμων, ελαιοτριβείο, πατητήρι, φούρνους, αποθήκες και μεγάλες στέρνες για τη συλλογή του βρόχινου νερού.[3] Οι σταύλοι και τα εργαστήρια βρίσκονται γύρω από τη δεύτερη, νότια αυλή.[2]
01(js).jpg)
