PROFILPELAJAR.COM

Μάγκνους Μίνισκιελντ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη; μητρική γλώσσα	Magnus Minnesköld (Σουηδικά)
Γέννηση	1175 (περίπου);
Θάνατος	31 Ιανουαρίου 1208 (πιθανώς); Kungslena
Χώρα πολιτογράφησης	Σουηδία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Σουηδικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	πολιτικός
Οικογένεια
Σύζυγος	Ίνγκριντ Ύλβα; NN
Τέκνα	Bengt Magnusson; Μπίργιερ Γιαρλ; Έσκιλ Μάγκνουσον; Kαρλ Μάγκνουσον (Μπγιέλμπο αδελφός); NN
Γονείς	Μπενγκτ Σνίβιλ και Sigrid Lakman
Αδέλφια	Κάρολος ο Κωφός; Μπίργκερ Μπρόσα
Οικογένεια	Οίκος του Μπγιέλμπο
	δεδομένα

Ο Μάγκνους Μίνισκιελντ, σουηδ.: Magnus Minniskiöld, (επίσης γράφεται Minnisköld ή Minnesköld, (π. 1175 - 1208;) ήταν ένας μεσαιωνικός Σουηδός μεγιστάνας από τον Οίκο του Μπγιέλμπο. Για τους μεταγενέστερους, είναι περισσότερο γνωστός ως ο πατέρας του διάσημου πολιτικού Μπίργιερ Γιάρλ και ο πρόγονος των μεταγενέστερων Σουηδών βασιλιάδων. Μερικές φορές πιστεύεται ότι χάθηκε στη μάχη της Λένα το 1208, αν και τα στοιχεία δεν είναι πειστικά.

Βιογραφία

Ο παλαιότερος γνωστός πρόγονός του πιστεύεται ότι ήταν ο Φόλκε ο Παχύς, ένας ισχυρός Σουηδός ηγέτης των αρχών του 12ου αι., ο οποίος νυμφεύτηκε την Ίνγκεγκερντ, κόρη του Κνουτου Δ΄ του Αγίου της Δανίας και της Aδέλας της Φλάνδρας, απογόνου του Καρλομάγνου.^[6] Η Ίνγκεγκερντ και η αδελφή της Σεσίλια πήγαν και οι δύο στη Σουηδία μετά το τέλος της Aσέλας και παντρεύτηκαν εκεί, και ο Φόλκε και οι συγγενείς του ήταν επομένως κοντά στην άρχουσα ελίτ του βασιλείου της Δανίας.^[7]

Μία μεσαιωνική σουηδική γενεαλογία αναφέρει ότι "Ο Φόλκε ο Παχύς ήταν ο πατέρας του Μπενγκτ Σνίβιλ και ότι ο Μπενγκτ ήταν ο αδελφός του γιάρλ Μπίργκερ Μπρόσα, του γιάρλ Καρόλου και του Μάγκνους, που ονομαζόταν Mίνισκελντ".^[8] Ενώ ο μεγαλύτερος αδελφός του Μπίργκερ Μπρόσα κατείχε το αξίωμα του βασιλικού γιάρλ (riksjarl) μεταξύ 1174 και 1202, ο νεότερος Mάγκνους ζούσε στο οικογενειακό κτήμα Μπγιέλμπo, στον σημερινό δήμο Mγιέλμπυ, στο Έστεργκέτλαντ της Σουηδίας.^[9] Έχει υποτεθεί ότι ήταν ο νομομαθής του Έστεργκετλαντ, αν και αυτό δεν τεκμηριώνεται.^[10] Νυμφεύτηκε την ευγενή Ίνγκριντ Ύλβα, πιθανής βασιλικής καταγωγής, και απέκτησε αρκετούς γιους, που επηρέασαν την πρώιμη σουηδική ιστορία, με πιο αξιοσημείωτο τον Μπίργιερ Γιαλ. Αναφέρεται σε δύο σύγχρονα της εποχής του διπλώματα (DS 70, 116), ως αδελφός του Μπίργιερ Μπρόσα, καθώς και από τον βασιλιά Mάγκνους Γ΄ Μπίργκερσον, ο οποίος σε επιστολή του το 1280 τον αποκαλεί «πάππο».

Το επίθετο του Mάγκνους, λατινοποιημένο ως Mijneskiold,^[11] έχει εξηγηθεί με διάφορους τρόπους. Θα μπορούσε να προέρχεται από το minni (μνήμη), μπορεί να παραπέμπει στο ότι είχε ένα måne (φεγγάρι) στην ασπίδα του ή θα μπορούσε να ερμηνευθεί ως mindre sköld (μικρότερη ασπίδα).

Ο Mάγκνους Μίνεσκελντ παντρεύτηκε πιθανώς δύο φορές: αυτό συνάγεται από τις μεγάλες διαφορές στις ηλικίες των παιδιών του. Τίποτε δεν είναι γνωστό για την υποτιθέμενη πρώτη σύζυγό του. Ο Μάγκνους νυμφεύτηκε τη δεύτερη σύζυγό του γύρω στο 1195. Αυτή ήταν η Ίνγκριντ Ύλβα που, σύμφωνα με τον Σουηδό μεταρρυθμιστή και ιστορικό Όκλαους Πέτρι, ήταν κόρη του Σούνε Σικ. Οι ίδιες πληροφορίες βρίσκονται σε μεσαιωνική γενεαλογία, που αντιγράφηκε τον 16ο αι.^[12] Ο Σούνε Σικ, αν υπήρχε, ήταν νεότερος γιος του βασιλιά Σβέρκερ Α' της Σουηδίας.

Οικογένεια

Τα τέκνα του έφεραν το επίθετο Μάγκνουσον και ήταν, από τον πρώτο γάμο:

Έσκιλ, νομομαθής του Βέστεργκετλαντ μεταξύ 1217 και 1225. Νυμφεύτηκε την Κριστίνα, την εγγονή του Έρικ Θ΄ του Αγίου και χήρα του Νορβηγού κόμη Χάακον του Τρελού.
Ίσως μια κόρη, που παντρεύτηκε τη Sigtrygg Bengtsson (Boberg).

Με κάποια από τις δύο γυναίκες του:

Kαρλ, επίσκοπος του Λίνκεπινγκ που απεβίωσε στη μάχη της Λίχουλα στην Εσθονία το 1220.
Μπενγκτ († 4 Ιανουαρίου 1237), διαδέχθηκε τον Kαρλ Μάγκνουσον ως επίσκοπος του Λίνκεπινγκ και απεβίωσε το 1237.

Από τον δεύτερο γάμο με την Ίνγκριντ Ύλβα, κόρη του Σούνε Σικ του Οίκου του Σβέρκερ:

Μπίργιερ, ο Γιαρλ που έπαιξε κομβικό ρόλο στην εδραίωση της Σουηδίας, καθώς ήταν Γιαρλ στη Σουηδία.
- Ο γιος του Βάλντεμαρ έγινε βασιλιάς της Σουηδίας το 1250 ως διάδοχος του εκ μητρός θείου του Έρικ ΙΑ΄ της Σουηδίας, που αποκαλούνταν "the lisping and the lame" (βασ. 1222-1250). ήταν ο πρώτος του Οίκου του Μπγιέλμπο -πιο γνωστών ως Φόλκουνγκ- και ήταν ο βασιλιάς της Σουηδίας το 1250 - 1275.^[13]
Ο Έλαβους (Ελόφ) Μάγκνουσον απεβ. 1268, ίσως γιος της Ίνγκριντ Ύλβα από έναν μεταγενέστερο γάμο.^[14]
Δεδομένων των πολλών γιων, μπορεί να είχε και κόρες, των οποίων τα ονόματα δεν είναι γνωστά.

Αγώνας για το στέμμα

Κρίνοντας από τις περιουσίες των απογόνων του, ο Mάγκνους Μίνισκελντ κατείχε διάφορα εδάφη στο Έστεργκετλαντ, και πιθανότατα ήταν υπεύθυνος για την κατασκευή της εκκλησίας του Μπγέλμπο.^[15] Αν και, ως νεότερος αδελφός του Μπίργιερ Μπρόσα, ο Mάγκνους δεν ήταν ο αρχηγός της ισχυρής οικογένειας, η κεντρική του θέση στην άρχουσα ελίτ υποδηλώνει ότι συμμετείχε ενεργά στον αγώνα μεταξύ του Σβέρκερ Β΄ της Σουηδίας του Οίκου του Σβέρκερ και του Έρικ Ι΄ Kνούτσον του Οίκου του Έρικ για το σουηδικό στέμμα, το οποίο διεκδικήθηκε σε τρεις κύριες μάχες. Η πρώτη ήταν η Μάχη του Όλγκαρος (Älgarås), (τώρα μία τοποθεσία στη σουηδική κοινότητα Tέρεμποντα στο Βέστεργκετλαντ) τον Νοέμβριο του 1205, όπου ο βασιλιάς Σβέρκερ Β΄ νίκησε τον Έρικ Κνούτσον. Η δεύτερη ήταν η μάχη της Λένα (τώρα Kούνγκσλενα στο Βέστεργκετλαντ) στις 31 Ιανουαρίου 1208, στην οποία ο Έρικ Κνούτσον, με ένα σουηδικό (και νορβηγικό;) στρατό, κέρδισε μία συντριπτική νίκη επί του βασιλιά Σβέρκερ Β΄ και του δανικού στρατού του, που τον οδήγησε μακριά από το θρόνο και τοποθετήθηκε στο θρόνο ως Έρικ Ι΄, βασιλιάς της Σουηδίας από το 1208 έως το 1216. Η τελευταία ήταν η μάχη του Γκέστιλρεν (ίσως στο Ένκεπινγκ στο Ούπλαντ) στις 17 Ιουλίου 1210, στην οποία ο εκτοπισμένος βασιλιάς Σβέρκερ Β΄, με δανικό στρατό, προσπάθησε να ανακτήσει τον θρόνο του, αλλά ηττήθηκε και απεβίωσε στη μάχη.

Ένα μεσαιωνικό Liber Daticus (Βιβλίο Δωρεών) από το Λουντ αναφέρει ότι ένας αριστοκράτης, που ονομαζόταν Μάγκνους έπεσε στη μάχη της Λένα ("II Kal. Februar. obiit Magnus, qui occisus est in Gocia apud Lene, Anno Dominice incarnationis MCCVIII").^[10] Ωστόσο, η ταύτιση αυτού του Mάγκνους με τον Mάγκνους Μίνισκιελντ δεν είναι σίγουρη. Τα λείψανα του γιου του Mπίργιερ Γιαρλ έχουν εξεταστεί και δείχνουν ότι ήταν 50–55 ετών όταν απεβίωσε, και επομένως ο Mάγκνους ήταν πιθανότατα ακόμh ζωντανός μερικά χρόνια μετά τη μάχη της Λένα.^[16]

Βιβλιογραφικές αναφορές

↑ p41059.htm#i410581. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.
↑ ^2,0 ^2,1 ^2,2 ^2,3 ^2,4 Anders Magnus Strinnholm: Sveriges Historia i Sammandrag. ISBN-13 978-0-469-28019-9. ISBN-10 0-469-28019-0.
↑ ^3,0 ^3,1 ^3,2 ^3,3 ^3,4 Leo van de Pas: (Αγγλικά) Genealogics. 2003.
↑ ^4,0 ^4,1 ^4,2 ^4,3 sok.riksarkivet.se/sbl/Presentation.aspx?id=14301. Ανακτήθηκε στις 2 Απριλίου 2019.
↑ ^5,0 ^5,1 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
↑ Philip Line, Kingship and State Formation in Sweden 1130-1290. Leiden: Brill, 2007, pp. 499-500.
↑ S. Otto Brenner: Nachkommen Gorms des Alten König von Dänemark 936 I. – XVI. Generation; Dansk Historisk Haanbogsvorlag DK- 2800 Lyngby 2. Ausgabe (Reprint 1978) (ISBN 87 85207 20 9), Nr. 137 der Nachkommen von König Gorm des Alten
↑ Nils Ahnlund, "Vreta klosters äldsta donatorer", Historisk tidskrift 65, 1945, p. 340.
↑ Ingrid Gustin "Kvinnan, tornet och makten i Bjälbo" i Mats Mogren, Mats Roslund, Barbro Sundnér och Jes Wienberg (redaktörer) Triangulering. Historisk arkeologi vidgar fälten", Lund Studies in Historical Archaeology 11, Institutionen för arkeologi och antikens historia, Lunds universitet, Lund 2009, ISSN 1653-1183, (ISBN 978-91-89578-31-9), sid. 112-114
↑ ^10,0 ^10,1 A.M. Strinnholm, Svenska folkets historia, Vol. IV. Stockholm: Hörbergska Boktryckeriet, 1852, p. 286.
↑ Svenskt Diplomatarium nr 1136
↑ Nils Ahnlund, "Vreta klosters äldsta donatorer", Historisk tidskrift 65, 1945, p. 341.
↑ Detlev Schwennike: Europäische Stammtafeln, Verlag J. A. Stargardt, Marburg, 1980 Neue Folge, Band II, Tafel 116
↑ Philip Line, Kingship and State Formation in Sweden 1130-1290. Leiden: Brill, 2007, pp. 502-3.
↑ Philip Line, Kingship and State Formation in Sweden 1130-1290. Leiden: Brill, 2007, pp. 507, 513.
↑ Dick Harrison, "Jarlen som byggde riket", Populär Historia 2010, http://popularhistoria.se/artiklar/birger-jarl-jarlen-som-byggde-riket/

Περαιτέρω ανάγνωση

Harrison, Dick (2002) Jarlens sekel: en berättelse om 1200-talets Sverige . Στοκχόλμη: Ordfront.
Koht, Halfdan (1929) Τα Σκανδιναβικά Βασίλεια μέχρι το τέλος του δέκατου τρίτου αιώνα (Cambridge University Press)