Ο Ζόραν Στοΐνοβιτς (σερβικά: Zoran Stoinović), γεννήθηκε στις 26 Ιουλίου 1975 στο Mačvanska Mitrovica της Σρέμσκα Μιτρόβιτσα στη Γιουγκοσλαβίας και είναι Σέρβος πρώην ποδοσφαιριστής και νυν προπονητή ποδοσφαίρου.
Βιογραφία
Ως ποδοσφαιριστής, ξεκίνησε από τις ακαδημίες της FK Podrinje, στη γενέτειρά του, και σύντομα μεταπήδησε σε αυτές της Στρεμ. Το πλούσιο ταλέντο του ξεπέρασε τα τοπικά όρια και πολύ γρήγορα αποκτήθηκε από την Ζέμουν του Βελιγραδίου [1] και σε ηλικία 15 ετών αγωνίστηκε με την φανέλα της Εθνικής Παίδων της Σερβίας.
[2]
Το 1993, και ενώ είχε ξεκινήσει η Διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, ο Στοΐνοβιτς επέλεξε να συνεχίσει την ποδοσφαιρική του καριέρα στην Ελλάδα και πιο συγκεκριμένα στο πρωτάθλημα της Γ Εθνικής αποδεχόμενος την σχετική πρόταση του Ηρακλής Πτολεμαΐδας. [3]
Το 1995 πήρε μεταγραφή στην Β’ εθνική στα Τρίκαλα όπου και έμεινε εκεί για μια διετία (1995-97).
Το Γενάρη του 1998 μετακόμισε στη Θεσσαλονίκη και αγωνίστηκε με την φανέλα του Άρη για ένα χρόνο, επιτυγχάνοντας τον προβιβασμό της ομάδας στην ‘Α Εθνική. Με την «κιτρινόμαυρη» φανέλα, πραγματοποίησε το ντεμπούτο του στις 30 Ιανουαρίου 1998 στον εντός έδρας νικηφόρο αγώνα (με 3-0) της ομάδας του με τους ΗΛΤΕΞ Λύκους, πραγματοποιώντας συνολικά 17 συμμετοχές [7 στη Super League, 8 στη Β’ Εθνική καθώς και 2 για το θεσμό του Κυπέλλου Ελλάδας) πετυχαίνοντας κι ένα τέρμα στις 28 Μαΐου 1998, στον αγώνα Άρης – Εθνικός Αστέρας 3-1.[4]
Το Γενάρη του 1999 παραχωρήθηκε δανεικός στον Παναιτωλικό για ένα εξάμηνο. [5]
Επόμενοι σταθμοί της καριέρας του υπήρξαν τα Τρίκαλα (2η θητεία) (2000), ο Πατραϊκός (2001/02, με τον οποίο κέρδισε την άνοδο στη Β’ Εθνική) και η Παναχαϊκή (2001/02).[6]
Το καλοκαίρι του 2003, ο Στοΐνοβιτς επέστρεψε στη χώρα του και ξεκίνησε διαπραγματεύσεις με τον Ερυθρός Αστέρας, αλλά παρά την καλή προσφορά που του έγινε, ο Ζόραν αποφάσισε να συνεχίσει την καριέρα του στην ΟΦΚ Βελιγραδίου [7], με την οποία κατάφερε να εξασφαλίσει συμμετοχή στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις (Κύπελλο Ιντερτότο).[8][9][10][11]
Οι εκπληκτικές εμφανίσεις του με την ΟΦΚ τράβηξαν το ενδιαφέρον των σκάουτερ δύο μεγάλων συλλόγων από τη Ρωσία, της Ντιναμό Μόσχας και της ΤΣΣΚΑ Μόσχας αλλά ο παίκτης δεν πέρασε τις ιατρικές εξετάσεις με αποτέλεσμα να επιστρέψει για να αγωνιστεί στο γνώριμό του χώρο του ελληνικού ποδοσφαίρου και πιο συγκεκριμένα στην ομάδα του Λεβαδειακού (2004/05)[12], με τον οποίο πανηγύρισε την άνοδο στην ‘Α Εθνική.
Συνέχισε τη διετία 2005-07 στον Πανθρακικό πετυχαίνοντας να πανηγυρίσει στο διάστημα αυτό δυο διαδοχικές ανόδους (από τη Δ’ στην Γ’ και από τη Γ’ στην Β’ Εθνική).
Επόμενος σταθμός του υπήρξε η Π.Α. Ένωση Θράκη (2007/08) ενώ κρέμασε τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια φορώντας τη φανέλα του Μεγάλου Αλεξάνδρου Ιάσμου, πετυχαίνοντας παράλληλα τον προβιβασμό της ομάδας στην Δ’ Εθνική. [13]
Την ίδια χρονιά ξεκίνησε ως βοηθός προπονητή στο πλευρό του Κώστα Βασιλακάκη στον Πανθρακικό στην Β’ Εθνική και το 2008 η ομάδα πανηγύρισε την πρώτη της άνοδο στην Superleague. O Στοΐνοβιτς υπηρέτησε τον Πανθρακικό από πολλά πόστα, τόσο σαν βοηθός προπονητή στην ανδρική ομάδα όσο και σαν προπονητής της Κ20 και των μικρότερων ηλικιακά τμημάτων, δηλώνοντας «παρών» όπου και όποτε τον καλούσε η ομάδα. Στον Πανθρακικό σε επίπεδο ανδρικής ομάδας συνεργάστηκε ως βοηθός προπονητή με τον Άκη Μάντζιο και το Γιάννη Χατζηνικολάου.
Ως πρώτος προπονητής εργάστηκε επίσης στη Δόξα Νέου Σιδηροχωρίου (2017-2018) [14], στη Δόξα Γρατινής (2019-2021)[15], με την οποία έχασε τον τελικό κυπέλλου ΕΠΣ Θράκης στην… κλήρωση και το πρωτάθλημα στην τελευταία αγωνιστική, την Αλεξανδρούπολη FC (2021-2022) [16], Εθνικό Αλεξανδρούπολης (2023) [17] ενώ από τον Σεπτέμβριο του 2024 έχει επιστρέψει ξανά στον πάγκο του Πανθρακικού. [18]
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
