Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές.Βοηθήστε συνδέοντας το κείμενο με τις πηγές χρησιμοποιώντας παραπομπές, ώστε να είναι επαληθεύσιμο.
Το πρότυπο τοποθετήθηκε χωρίς ημερομηνία. Για τη σημερινή ημερομηνία χρησιμοποιήστε: {{χωρίς παραπομπές|30|10|2024}}
Οποιοσδήποτε σύλλογος επιθυμούσε να συμμετάσχει έπρεπε να υποβάλλει αίτηση για την είσοδο του στο θεσμό, με το σύλλογο που είχε την υψηλότερη θέση στο εθνικό του πρωτάθλημα να κερδίζει τη συμμετοχή στην διοργάνωση. Αυτό βέβαια δεν σήμαινε ότι η ομάδα πρέπει να είχε καταταγεί ακριβώς πίσω από εκείνες που κατάφεραν να εξασφαλίσουν τη συμμετοχή τους στο κύπελλο ΟΥΕΦΑ. Εάν η ομάδα η οποία βρισκόταν σε αυτή τη θέση δεν εκδήλωνε το ενδιαφέρον της, δεν είχε δικαίωμα να πάρει μέρος στο Κύπελλο Ιντερτότο, σε αντίθεση με μια κάποια άλλη ομάδα του ίδιου πρωταθλήματος, η οποία είχε υποβάλλει το αίτημα αυτό.
Ιστορικό
Το Κύπελλο Ιντερτότο διεξαγόταν υπό την αιγίδα της UEFA από το 1995 και αντικατέστησε το Κύπελλο Ράπαν που διεξαγόταν από το 1961. Ως το 1967 η επίσημη ονομασία του ήταν Διεθνές Ποδοσφαιρικό Κύπελλο (International Football Cup) αλλά έμεινε γνωστό ως Κύπελλο Ράπαν από το όνομα του εμπνευστή του, του Αυστριακού προπονητή Καρλ Ράπαν. Ιδρύθηκε ως μια θερινή διοργάνωση με τη χορηγία διαφόρων ευρωπαϊκών οργανισμών ποδοσφαιρικού στοιχήματος ώστε να υπάρχουν παιχνίδια για τα δελτία κατά τη θερινή περίοδο. Διεξαγόταν σε ομίλους, οι νικητές των οποίων διεκδικούσαν το τρόπαιο σε αγώνες νοκ-άουτ κατά τη χειμερινή σεζόν.
Από το 1967 καταργήθηκαν οι αγώνες νοκ-άουτ της β΄ φάσης ως ασύμφοροι οικονομικά. Το κύπελλο μετονομάστηκε σε Κύπελλο Ιντερτότο-Σίγκερ και μετατράπηκε σε ένα θερινό τουρνουά που γινόταν μόνο για το ποδοσφαιρικό στοίχημα. Οι ομάδες συμμετείχαν προαιρετικά με στόχο να δίνουν αγώνες προετοιμασίας και να έχουν κάποια οικονομικά οφέλη από τη συμμετοχή. Διεξαγόταν σε ομίλους των τεσσάρων ομάδων, ο αριθμός των οποίων ήταν διαφορετικός κάθε καλοκαίρι ανάλογα με τον αριθμό των συλλόγων που δήλωναν συμμετοχή στον θεσμό.
Στην ΟΥΕΦΑ
Εκδοχή του λογότυπο όταν ανέλαβε τη διοργάνωση η UEFA.
Το 1995 ανέλαβε τη διοργάνωσή του η UEFA, η οποία το ονόμασε Κύπελλο Ιντερτότο ΟΥΕΦΑ, έβαλε κανόνες στη συμμετοχή των ομάδων και το μετέτρεψε σε προκριματική διοργάνωση για το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ. Με την ενεργή ανάμειξή της η ΟΥΕΦΑ προσπάθησε να δώσει ένα κύρος στο θεσμό. Θέλησε αφενός να διατηρήσει τη διοργάνωση για τα θερινά δελτία ποδοσφαιρικού στοιχήματος, αφετέρου να δώσει την ευκαιρία μιας ευρωπαϊκής εμπειρίας σε ομάδες που δεν κατάφερναν να προκριθούν στα ευρωπαϊκά κύπελλα. Μάλιστα την πρώτη χρονιά εφαρμογής του θεσμού, η Ζιροντέν Μπορντό κατάφερε ξεκινώντας από το Ιντερτότο να φτάσει ως τον τελικό του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ.
Ορίστηκε να μετέχουν υποχρεωτικά μια ή δύο ομάδες από κάθε πρωτάθλημα, οι αμέσως επόμενες στη βαθμολογία από τις συμμετέχουσες στις άλλες ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Όμως, επειδή υπήρξε μια επιφυλακτικότητα από αρκετούς συλλόγους και ομοσπονδίες, η ΟΥΕΦΑ δεν εφάρμοσε τις κυρώσεις που προέβλεπε η αρχική προκήρυξη και δέχτηκε την αντικατάσταση των ομάδων που αρνούνταν να πάρουν μέρος με άλλες είτε από το ίδιο πρωτάθλημα είτε από άλλη ομοσπονδία. Για παράδειγμα τα έτη: 1996, 1999, 2001 και 2004 δεν θέλησε να μετάσχει καμιά ελληνική ομάδα και οι δύο θέσεις δόθηκαν σε άλλες χώρες. Παρομοίως, το 1998 δήλωσε συμμετοχή μόνο μία ομάδα από την Ελλάδα αντί για δύο που είχε δικαίωμα.
Το 2009 η UEFA έκανε αλλαγές στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις και το Κύπελλο Ιντερτότο καταργήθηκε. Οι ομάδες που λόγω της θέσης τους στο εθνικό τους πρωτάθλημα θα κέρδιζαν τη συμμετοχή τους στο Ιντερτότο, συμμετέχουν στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ. Η αιτία της κατάργησής του ήταν, σύμφωνα με την UEFA, το περιορισμένο ενδιαφέρον του κόσμου για τη διοργάνωση. Ωστόσο, υπάρχουν φήμες που υποστηρίζουν, πως μία άλλη σοβαρή αιτία ήταν οι υποψίες της UEFA για πολλά στημένα παιχνίδια στη διοργάνωση.
Από το Ιντερτότο στο ΟΥΕΦΑ
Από το Κύπελλο Ιντερτότο προκρινόταν στον 1ο γύρο του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ ο εξής αριθμός ομάδων:
1995: 2 ομάδες.
1996 ως 2005: 3 ομάδες.
2006 ως 2008: 11 ομάδες.
Τρόπος διεξαγωγής
Τις τρεις πρώτες σεζόν (1995 ως 1997) η διοργάνωση είχε δύο φάσεις. Στην α΄ φάση μετείχαν 60 σύλλογοι χωρισμένοι σε 12 ομίλους των 5 ομάδων, οι οποίοι έδιναν μονούς αγώνες μεταξύ τους (δύο εντός και δύο εκτός έδρας). Η μορφή αυτή διεξαγωγής αποτέλεσε πρόκριμα και αργότερα εφαρμόστηκε στους ομίλους του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ. Στη β΄ φάση οι νικητές των ομίλων έδιναν αγώνες νοκ-άουτ μέχρι να απομείνουν δύο (το 1995) και τρεις (1996 και 1997) που προκρίνονταν στον 1ο γύρο του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ.
Από το 1998 καταργήθηκε η φάση των ομίλων. Οι σύλλογοι μετείχαν σε γύρους νοκ-άουτ έτσι ρυθμισμένους ώστε να απομείνουν τρεις ομάδες που περνούσαν στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ. Με αυτή τη μορφή συνεχίστηκε ως το 2005. Από το 2006 συμμετέχει μόνο μία ομάδα από κάθε πρωτάθλημα. Οι γύροι μειώθηκαν σε τρεις και οι ομάδες που περνούν στο ΟΥΕΦΑ αυξήθηκαν σε έντεκα. Το 2008 το Κύπελλο Ιντερτότο διεξήχθη για τελευταία φορά.
Μέχρι το 2005 ως νικήτριες του Κυπέλλου Ιντερτότο θεωρούνταν οι 2-3 ομάδες που προκρίνονταν στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ. Από το 2006 και μετά, που ο αριθμός τους αυξήθηκε σε έντεκα, η ΟΥΕΦΑ καθιέρωσε να αναδεικνύεται νικητής της διοργάνωσης όποια ομάδα από τις έντεκα κατάφερνε να προχωρήσει πιο πολύ στους γύρους του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ. Όμως, σε κάποιες λίστες αναφέρονται ως νικήτριες και οι 11 ομάδες που προκρίνονταν από το Ιντερτότο στο ΟΥΕΦΑ.
Έτσι έπειτα από σχεδόν 40 χρόνια (το 1967 είχε απονεμηθεί τίτλος για τελευταία φορά, όταν λεγόταν Κύπελλο Ράπαν) το Ιντερτότο έπαψε να είναι η μοναδική στα χρονικά διεθνής ποδοσφαιρική διοργάνωση χωρίς νικητή, το «κύπελλο χωρίς κυπελλούχο» (cup of the cupless), όπως χαρακτηριζόταν από πολλούς. Το 2006 τροπαιούχος ήταν η Νιούκασλ Γιουνάιτεντ, το 2007 το Αμβούργο και το 2008 η Σπόρτινγκ Κλούμπε ντε Μπράγκα.
Νικητές
Νικήτριες ομάδες ανά έτος
2006–2008
Στη λίστα περιλαμβάνονται όλες οι νικήτριες ("συμπρωταθλήτριες") ομάδες που κέρδισαν το Κύπελλο Ιντερότο ΟΥΕΦΑ και προκρίθηκαν στον Κύπελλο ΟΥΕΦΑ. Ο τελικός νικητής (που καθοριζόταν από την επίδοση των ομάδων στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ) αναγράφονται με έντονη γραφή.
Τα αποτελέσματα που παρουσιάζονται είναι τα συνολικό σκορ των αγώνων των μεταξύ των ομάδων. Στη λίστα περιλαμβάνονται οι ομάδες που κέρδισαν τους τελικούς και προκρίθηκαν στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ.
Κατά τη διάρκεια της περιόδου 1967-94 δεν υπήρχαν νικητές της διοργάνωσης, αφού διεξάγονταν μόνο αγώνες σε ομίλους. Οι τελικοί νικητές (που καθορίζονταν από την τελική βαθμολογία σε όλους τους ομίλους) αναγράφονται με έντονη γραφή.
Την περίοδο αυτή ως νικήτριες χαρακτηρίζονταν οι ομάδες που προκρίθηκαν από το Κύπελλο Ιντερτότο στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ της επόμενης σεζόν. Την μεγαλύτερη διάκριση στην ιστορία του Ιντερτότο πέτυχε η Μπορντό, που έφτασε ως τον τελικό του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ τη σεζόν 1995-96. Σε παρένθεση σημειώνεται ο γύρος του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ, στον οποίο προχώρησε η καλύτερη ομάδα κάθε σεζόν κερδίζοντας τον άτυπο τίτλο της νικήτριας του Ιντερτότο, αν και αυτό το κριτήριο κατάταξης καθιερώθηκε το 2006.
Από το 2006 έως το 2008, ο τελικό γύρος δεν ονομαζόταν «τελικό», αλλά απλά «τρίτος γύρος». Επιπρόσθετα, υπήρχαν 11 νικητές, σε σχέση με τους 3 με το παλιό σύστημα. Οι ομάδες που προχωρούσαν όσο πιο μακριά στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ, λάμβαναν ένα τρόπαιο.
