Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν.Μπορείτε να βοηθήσετε προσθέτοντας την κατάλληλη τεκμηρίωση. Υλικό που είναι ατεκμηρίωτο μπορεί να αμφισβητηθεί και να αφαιρεθεί.
Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 22/06/2015.
Η Σρέμσκα Μιτρόβιτσα (Σερβικά: Сремска Митровица/Sremska Mitrovica) είναι πόλη της Σερβίας και πρωτεύουσα του ομώνυμου δήμου. Βρίσκεται στην αυτόνομη επαρχία της Βοϊβοντίνας και έχει πληθυσμό 41.624 κατοίκους (2011). Ενώ ο ομώνυμος δήμος έχει πληθυσμό 79.940 κατοίκους.
Στα Σερβικά η πόλη είναι γνωστή ως Сремска Митровица ή Sremska Mitrovica, στα Ρουθηνικά ως Сримска Митровица, στα Κροατικά ως Srijemska Mitrovica, στα Ουγγρικά ως Szávaszentdemeter ή Mitrovica, στα Γερμανικά ως Syrmisch Mitrowitz, στα Λατινικά ως Sirmium και στα Τουρκικά ως Dimitrofça.
"Σρέμσκα Μιτρόβιτσα" σημαίνει "Μιτρόβιτσα του Σρεμ" (υπάρχουν επίσης η Μιτρόβιτσα του Κοσόβου και η Μιτρόβιτσα του Μάτσβα), ενώ το "Μιτρόβιτσα" προέρχεται από το "Αγιος Δημήτριος".
Το όνομα της πόλης επί Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας ήταν Σίρμιο. Αρχίζοντας το 1180 το όνομα άλλαξε από "Civitas Sancti Demetrii" (Πόλη του Αγίου Δημητρίου) σε "Ντιμιτρόβιτσα", "Μιτρόβιτσα" και τελικά στη σημερινή μορφή - "Σρέμσκα Μιτρόβιτσα".
Η Σρέμσκα Μιτρόβιτσα είναι μία από τις παλαιότερες πόλεις της Ευρώπης. Οι αρχαιολόγοι έχουν βρει ίχνη οργανωμένης ανθρώπινης ζωής που χρονολογούνται από το 5000 π.Χ. και μετά. Στην πόλη έχουν ανασκαφεί Ιωνικά κοσμήματα που χρονολογούνται από το 500 π.Χ. Όταν οι Ρωμαίοι κατέλαβαν την πόλη τον 1ο αιώνα π.Χ. το Σίρμιο ήταν ήδη οικισμός με μακρά παράδοση.
Τον 1ο αιώνα μ.Χ. το Σίρμιο απέκτησε το καθεστώς αποικίας Ρωμαίων πολιτών και έγινε πολύ σημαντική στρατιωτική και στρατηγική θέση στην επαρχία της Παννονίας. Οι εκστρατείες των Ρωμαίων αυτοκρατόρων Τραϊανόύ, Μάρκου Αυρήλιου και Κλαύδιου Β΄ προπαρασκευάσθηκαν στο Σίρμιο.
Το 103 η Παννονία χωρίστηκε σε δύο επαρχίες: την Ανω και την Κάτω Παννονία και το Σίρμιο έγινε πρωτεύουσα της τελευταίας. Το 296 ο Διοκλητιανός εφάρμοσε μια νέα εδαφική διαίρεση της Παννονίας. Αντί για τις προηγούμενες δύο επαρχίες υπήρχαν τέσσερις νέες που ιδρύθηκαν στην περιοχή της αρχικής Παννονίας: η Παννονία Πρίμα, η Παννονία Βαλέρια, η Παννονία Σάβια και η Παννονία Σεκούντα. Πρωτεύουσα της τελευταίας ήταν το Σίρμιο.
Το 293, με την ίδρυση της τετραρχίας, η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία χωρίστηκε σε τέσσερα μέρη. Το Σίρμιο έγινε μία από τις τέσσερις πρωτεύουσες της Αυτοκρατορίας, ενώ οι άλλοι τρεις ήταν η Αυγούστα Τρεβερόρουμ, τα Μεδιόλανα και η Νικομήδεια (σύγχρονες Τριρ, Μιλάνο και Ιζμίτ). Κατά τη διάρκεια της τετραρχίας το Σίρμιο ήταν η πρωτεύουσα του αυτοκράτορα Γαλέριου. Με την ίδρυση των πραιτωριανών υπαρχιών το 318 το Σίρμιο έγινε πρωτεύουσα της υπαρχίας του Ιλλυρικού.
Από τον 4ο αιώνα η πόλη ήταν σημαντικό χριστιανικό κέντρο και έδρα της Επισκοπής του Σιρμίου. Τέσσερις χριστιανικές σύνοδοι πραγματοποιήθηκαν στο Σίρμιο.
Στα τέλη του 4ου αιώνα το Σίρμιο περιήλθε υπό την κυριαρχία των Γότθων και αργότερα προσαρτήθηκε και πάλι στην Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Το 441 κατακτήθηκε από τους Ούννου και, μετά από αυτή την κατάκτηση, παρέμεινε για περισσότερο από έναν αιώνα στα χέρια διαφόρων Γερμανικών φυλών, όπως οι Οστρογότθοι και οι Γέπιδες. Για ένα σύντομο χρονικό διάστημα το Σίρμιο ήταν το κέντρο του Κράτους των Γεπίδων και ο βασιλιάς τους Κουνιμούνδος έκοψε εκεί χρυσά νομίσματα. Μετά το 567 ενσωματώθηκε εκ νέου στην Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Η πόλη κατακτήθηκε και καταστράφηκε από τους Αβάρους το 582. Το γεγονός αυτό σήμανε το τέλος της περιόδου της ύστερης αρχαιότητας στην ιστορία του Σίρμιου.
Στην περιοχή ανασκάφηκαν 11 πολυτελείς χρυσαφένιες ζώνες χειροτεχνίας των Αβάρων, που χρονολογούνται στον 6ο αιώνα.
Μετά την κατάκτηση των Αβάρων
Η πεζογέφυρα του Αγίου Ειρηναίου του Σιρμίου στον ποταμό Σάβο, η μεγαλύτερη πεζογέφυρα της Σερβίας.Φυσικό καταφύγιο Ζασάβιτσα.
Τους επόμενους δύο αιώνες το Σίρμιο ήταν τόπος ελάχιστης σημασίας. Στα τέλη του 8ου αιώνα ανήκε στο Φράγκικο Κράτος. Ο ιστορικός ρόλος του αυξήθηκε ξανά τον 9ο αιώνα, όταν ανήκε στη Βουλγαρική Αυτοκρατορία. Ο Πάπας Αδριανός Β΄ έδωσε στον Άγιο Μεθόδιο τον τίτλο του Αρχιεπισκόπου του Σιρμίου. Αφού υιοθέτησαν το Χριστιανισμό, οι Βούλγαροι αποκατέστησαν στο Σίρμιοτην Χριστιανική Επισκοπή, έχοντας υπόψη τις παλιές χριστιανικές παραδόσεις και τη φήμη που είχε αυτή η πόλη στον αρχαίο κόσμο.
Τον 11ο αιώνα το Σίρμιο ήταν έδρα του Σέρμωνα, δούκα της Συρμίας, που ήταν υποτελής του ΒουλγάρουΣαμουήλ. Μετά το 1018 η πόλη συμπεριλήφθηκε και πάλι στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία και έγινε πρωτεύουσα του ομώνυμου θέματος. Από τα τέλη του 11ου αιώνα το Σίρμιο ήταν αντικείμενο διαμάχης μεταξύ της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και του Βασιλείου της Ουγγαρίας μέχρι το 1180, όταν η Βυζαντινή Αυτοκρατορία εγκατέλειψε το Σίρμιο, παραδίνοντάς το στο Βασίλειο της Ουγγαρίας.
Για λίγο, περίπου το 1451, η πόλη ανήκε στο Σέρβο δεσπότηΓεώργιο Μπράνκοβιτς. Το 1521 η πόλη πέρασε στα χέρια των Οθωμανών και παρέμεινε υπό την κυριαρχία τους για σχεδόν δύο αιώνες. Σύμφωνα με τον Οθωμανό περιηγητή Εβλιγιά Τσελεμπή η Μιτρόβιτσα είχε καταληφθεί από το μπέη του Σαντζακίου της Βοσνίας Χουρσέβ μπέη. Μετονομάστηκε σε "Ντιμίτροφτσα".
Το όνομα του δημάρχου της πόλης ήταν Ντιμίταρ και από τα μέσα του 16ου αιώνα η πόλη κατοικείτο κυρίως από Μουσουλμάνους. Σύμφωνα με τα στοιχεία του 1566/69, ο πληθυσμός της πόλης αποτελείτο από 592 Μουσουλμανικά και 30 Χριστιανικά νοικοκυριά, ενώ σύμφωνα με τα στοιχεία του 1572 από 598 Μουσουλμανικά και 18 Χριστιανικά. Σύμφωνα με τα στοιχεία του 1573 η πόλη διέθετε 17 τζαμιά και καμία χριστιανική εκκλησία. Κατά τη διάρκεια της Οθωμανικής κυριαρχίας, η Σρέμσκα Μιτρόβιτσα ήταν ο μεγαλύτερος οικισμός της Συρμίας και διοικητικό κέντρο του Οθωμανικού ομώνυμου σαντζακίου. Καταλήφθηκε προσωρινά από Αυστριακά στρατεύματα μεταξύ 1688 και 1690, που την ανακατέλαβαν το 1717 και την απέκτησαν οριστικ μετά την υπογραφή της Συνθήκης του Πασάροβιτς το 1718.
Με την εγκαθίδρυση της διοίκησης των Αψβούργων το 1718 ο Μουσουλμανικός πληθυσμός έφυγε από την πόλη και αντικαταστάθηκε από Σέρβους, Κροάτες και Γερμανούς εποίκους. Σύμφωνα με τα στοιχεία του 1765 ο πληθυσμός της πόλης αριθμούσε 809 άτομα, εκ των οποίων 514 ήταν Σέρβοι και 290 Καθολικοί.
Η Σρέμσκα Μιτρόβιτσα ανήκε στη Στρατιωτική Μεθοριακή Επαρχία (Σλαβονική Κράινα)των Αψβούργων. Το 1848/1849 αποτέλεσε τμήμα της Σερβικής Βοϊβοντίνας, μιας Σερβικής αυτόνομης περιοχής εντός της Αυστριακής Αυτοκρατορίας, αλλά το 1849 επέστρεψε στη διοίκηση της Στρατιωτικής Μεθορίου.
Με την κατάργηση της Σλαβονικής Κράινας το 1881 η Σρέμσκα Μιτρόβιτσα συμπεριλήφθηκε στη Ζουπανία Σριεμ, που ανήκε στο Βασίλειο της Κροατίας-Σλαβονίας εντός της Αυστροουγγαρίας. Σύμφωνα με την απογραφή του 1910 ο πληθυσμός της πόλης ανερχόταν σε 12.909 άτομα, από τους οποίους 8.793 μιλούσαν τη Σερβοκροατική γλώσσα (4.878 από αυτούς Σέρβοι και 3.915 Κροάτες) και 2.341 Γερμανικά. Η διοικητική περιοχή της πόλης (που δεν περιλάμβανε την ίδια την πόλη) είχε 32.012 κατοίκους, από τους οποίους 28.093 μιλούσαν Σερβοκροατικά (27.022 από αυτούς Σέρβοι και 1.071 Κροάτες) και 2.324 Γερμανικά.
Μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο
Σρέμσκα Μιτρόβιτσα, αχρονολόγητο τέλος χαρτοσήμου
Το 1918 η Αυστροουγγρική Μοναρχία κατέρρευσε και η περιοχή της Συρμίας έγινε πρώτα τμήμα του νεοσυσταθέντος Κράτους των Σλοβένων, Κροατών και Σέρβων και στη συνέχεια, στις 24 Νοεμβρίου 1918, η συνέλευση της Συρμίας στη Ρούμα αποφάσισε το μεγαλύτερο μέρος της Συρμίας (συμπεριλαμβανομένης της Μιτρόβιτσα) να ενταχθεί στο Βασίλειο της Σερβίας. Στη συνέχεια, την 1η Δεκεμβρίου 1918, το Βασίλειο της Σερβίας ενώθηκε με το Βασίλειο του Μαυροβουνίου και το Κράτος των Σλοβένων, Κροατών και Σέρβων για να σχηματίσουν το Βασίλειο των Σέρβων, Κροατών και Σλοβένων (που μετονομάστηκε σε Γιουγκοσλαβία το 1929). Η Σρέμσκα Μιτρόβιτσα μεταξύ του 1918 και του 1929 ανήκε στην Επαρχία της Συρμίας, μεταξύ 1929 και 1931 στη Μπανόβινα του Δρίνου και μεταξύ 1931 και 1941 στη [Μπανόβινες του Βασιλείου της Γιουγκοσλαβίας|Μπανόβινα[ του Δούναβη]].
Κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου η πόλη καταλήφθηκε από στρατεύματα του Άξονα και προσαρτήθηκε στο Ανεξάρτητο Κράτος της Κροατίας. Την εποχή εκείνη το όνομά της άλλαξε σε Hrvatska Mitrovica (δηλαδή Κροατική Μιτρόβιτσα). Ένα από τα μεγαλύτερα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης / θανάτου του Ανεξάρτητου Κράτους της Κροατίας υπήρξε στη Σρέμσκα Μιτρόβιτσα και 10.000 θύματα (Σέρβοι, Εβραίοι και αντιφασίστες) θανατώθηκαν εδώ. Ο Σερβικός Εβραϊκός πληθυσμός επρόκειτο να εγκλεισθεί σε ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης που κατασκευάσθηκε πρώτα στο Γιάρακ και στη συνέχεια στη Ζασάβιτσα. Ωστόσο και οι δύο τοποθεσίες εγκαταλείφθηκαν από τους Γερμανούς λόγω εκεί πλημμυρών και χρησιμοποιήθηκε το Σάιμιστε, όπου εξοντώθηκε το 83% των Σέρβων Εβραίων.
Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της απογραφής του 2011 η διοικητική περιοχή της πόλης είχε πληθυσμό 79.940 κατοίκων.
Eθνοτικές ομάδες
Οι περισσότεροι οικισμοί της πόλης έχουν εθνοτικά Σερβική πλειοψηφία. Εθνοτικά ανάμεικτος οικισμός με σχετική Σερβική πλειοψηφία είναι η Στάρα Μπίνγκουλα. Η κύρια συγκέντρωση των εθνικών μειονοτήτων είναι στην αστική περιοχή της πόλης.
Το 2002 ο πληθυσμός της πόλης της Σρέμσκα Μιτρόβιτσα περιλάμβανε 76.290 Ορθόδοξους Χριστιανούς, 3.935 Ρωμαιοκαθολικούς, 252 Προτεστάντες και 106 Μουσουλμάνους. Οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί της Σρέμσκα Μιτρόβιτσα υπάγονται στην Επαρχία (Επισκοπή) της Συρμίας της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας. Οι Ρωμαιοκαθολικοί υπάγονται στη Ρωμαιοκαθολική (Επισκοπή) της Συρμίας, που έχει την έδρα της στη Σρέμσκα Μιτρόβιτσα.
Αρχαιολογία
Στις αρχές της δεκαετίας του 1970 Αμερικανοί αρχαιολόγοι που χρηματοδοτήθηκαν από την Αμερικανική κυβέρνηση υπέβαλαν προσφορά στους πολίτες της Σρέμσκα Μιτρόβιτσα για την πλήρη ανακατασκευή της πόλης σε άλλη τοποθεσία, ώστε να γίνει δυνατή η ανασκαφή της πόλης. Η δημοτική αρχή την απέρριψε αμέσως, υπό την πίεση της σκληροπυρηνικής σοσιαλιστικής Γιουγκοσλαβικής κυβέρνησης.
Κατά την εκτέλεση των εργασιών για το νέο εμπορικό κέντρο της Σρέμσκα Μιτρόβιτσα το 1972 ένας εργαζόμενος έπεσε τυχαία σε ένα παλιό ρωμαϊκό αγγείο, περίπου 2 μέτρα βαθύ, πάνω από τη θέση ενός παλιού οικισμού του Σιρμίου. 33 χρυσά νομίσματα Ρωμαϊκά νομίσματα μέσα σε δερμάτινο πουγκί βρέθηκαν μέσα στον τοίχο ενός ρωμαϊκού σπιτιού, πιθανώς οι κρυμμένες αποταμιεύσεις μιας πλούσιας ρωμαϊκής οικογένειας πριν από πολλούς αιώνες. Στο εξαιρετικά σπάνιο αυτό εύρημα των κομμένων στο Σίρμιο νομισμάτων ανήκαν και τέσσερα νομίσματα της εποχής του Κωνστάντιου Β', που θεωρούνται τα πιο πολύτιμα δείγματα από την Υστερη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία του 4ου αιώνα μ.Χ. Ο νεαρός εργαζόμενος του οποίου το φτυάρι έφερε στο φως αυτή τη σημαντική ανακάλυψη δεν ανταμείφθηκε ποτέ.
Η μόνη γνωστή και μη ανασκαμμένη ρωμαϊκή αρένα ιπποδρομιών στον κόσμο είναι στο Σίρμιο. Μια κολοσσιαία κατασκευή πλάτους περίπου 150 μ. Και μήκους 450 μ. Βρίσκεται ακριβώς κάτω από το κέντρο της πόλης Σρεμσκά Μιτρόβιτσα και ακριβώς δίπλα στα παλιά Αυτοκρατορικά Ανάκτορα του Σιρμίου. παλάτι του αυτοκράτορα Σέρμιου (ένα από τα λίγα προσβάσιμα στο κοινό αρχαιολογικά αξιοθέατα του Σιρμίου). Η παρουσία της αρένας έχει επηρεάσει σαφώς τη διάταξη της σημερινής πόλης (η Σρέμσκα Μιτρόβιτσα είναι σήμερα περίπου 2-4 μέτρα πάνω από το έδαφος του πρώην οικισμού Σίρμιο). Τα πρόσφατα ανακοινωθέντα πολιτιστικά και αρχαιολογικά έργα για τη διατήρηση και προβολή των αξιοθέατων του Σιρμίου δεν περιελάμβαναν καμία δραστηριότητα σχετικά με την αρένα, πιθανώς λόγω του μεγέθους της - ίσως να χρειαστεί να ανασκαφεί ολόκληρο το σημερινό κέντρο της πόλης.
Επιφανείς κάτοικοι
Ρωμαίοι Αυτοκράτορες
Τραϊανός Δέκιος, Ρωμαίος Αυτοκράτορας (249–51), γεννήθηκε στο χωριό Μπούνταλια, κοντά στο Σίρμιο
Δέκα Ρωμαίοι Αυτοκράτορες γεννήθηκαν στην πόλη και τα περίχωρά της:
Ο τελευταίος αυτοκράτορας της ενιαίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, Θεοδόσιος Α΄ (378-95), ανακηρύχθηκε αυτοκράτορας στο Σίρμιο. Οι σφετεριστές του θρόνου Iνγένοος και Ρεγαλιανός επίσης αυτοανακηρύχθηκαν αυτοκράτορες σε αυτή την πόλη (το 260) και πολλοί άλλοι Ρωμαίοι αυτοκράτορες πέρασαν αρκετό καιρό στο Σίρμιο :
Μάρκος Αυρήλιος, Ρωμαίος αυτοκράτορας (161-180), χρησιμοποίησε το Σίρμιο ως κατοικία του κατά τις εκστρατείες στην Παννονία 170-180 και πιθανόν συνέγραψε στην πόλη μέρη του περίφημου έργου του Τα Εις Εαυτόν.
Μαξιμίνος, Ρωμαίος αυτοκράτορας (235-238), κυβέρνησε από την κατοικία του στο Σίρμιο.
Γαλέριος, Ρωμαίος αυτοκράτορας (305-311), βασίλεψε ως Καίσαρας κατά την Τετραρχία από την κατοικία του στο Σίρμιο (293-296).
Κρίσπος, Καίσαρας της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Ανακηρύχθηκε Καίσαρας στο Σίρμιο το 317.
Κωνσταντίνος Β΄, Ρωμαίος συναυτοκράτορας (337-340). Ανακηρύχθηκε Καίσαρας στο Σίρμιο το 317.
Βετρανίων, Ρωμαίος αυτοκράτορας.Αυτοανακηρύχθηκε αυτοκράτορας στο Σίρμιο το 350.
Mεσαίωνας
Θραυστίλας, βασιλιάς των Γεπίδων με κατοικία στο Σίρμιο (473).
Κουνιμούνδος (-567), βασιλιάς των Γεπίδων με κατοικία στο Σίρμιο.
.JPG)
.jpg)
