Γεννήθηκε στις 5 Απριλίου 1730 στην Μπωβαί και ήταν απόγονος των κομήτων της Ναμύρ[5]. Σπούδασε βοτανική στο Παρίσι. Ως φορολογικός έφορος (Fermier Général) στην αυλή του βασιλιά Λουδοβίκου ΙΕ΄ ήρθε σε επαφή με σημαντικές προσωπικότητες της εποχής του διαφωτισμού, και ιδίως με τους εγκυκλοπαιδιστές Ρουσσώ, Βολταίρο, Μπουφόν, αλλά και με καλλιτέχνες, τον Μπουσέ, Φραγκονάρ, Βερνέ, και Πιγκάλ. Το 1777 περιόδευσε στην Αγγλία, Γερμανία και Ολλανδία, και το 1779 για δεύτερη φορά στην Ιταλία και Ρώμη. Κατόπιν εγκαταστάθηκε στη Ρώμη με σκοπό να ετοιμάσει τα αποτελέσματα των ερευνών του για δημοσίευση[4].
Κατέγραψε τις μελέτες του, αλλά η Γαλλική Επανάσταση τον απαλλοτρίωσε. Απεβίωσε στις 24 Σεπτεμβρίου 1814 στην Ρώμη. Το έργο του δημοσιεύτηκε 20 χρόνια μετά τον θάνατό του.
Έργα του
Histoire de l’Art par les monumens, depuis sa décadence au IVe siècle jusqu'à son renouvellement au XVIe. Treuttel & Würtz, Paris 1810-23
Recueil de fragmens de sculpture antique en terre cuite. Treuttel & Würtz, Paris 1810
Hubert Locher: Kunstgeschichte als historische Theorie der Kunst 1750-1950. München 2001
Henri Loyrette: Séroux d’Agincourt et les origines de l’histoire de l’art médiéval, in: Revue de l’art, 48, 1980, S.40-56
Daniela Mondini: Mittelalter im Bild – Séroux d’Agincourt und die Kunsthistoriographie um 1800. Zürich 2005
Ilaria Mariani Miarelli: Seroux d’Agincourt e l’Histoire de l’Art par les monuments. Riscoperta del medioevo, dibattito storiografico e riproduzione artistica tra fine XVIII e inizio XIX secolo. Rom 2005. ISBN 88-7597-368-7
