Ο Βουαντίσουαφ Ρατσκιέβιτς (πολωνικά: Władysław Raczkiewicz) (28 Ιανουαρίου 1885 - 6 Ιουνίου 1947) ήταν Πολωνόςπολιτικός, δικηγόρος, διπλωμάτης και ο πρώτος πρόεδρος της πολωνικής εξόριστης κυβέρνησης, από το 1939 μέχρι το θάνατό του το 1947. Μέχρι το 1945, ήταν ο διεθνώς αναγνωρισμένος αρχηγός κράτους της Πολωνίας, καθώς η πολωνική εξόριστη κυβέρνηση αναγνωριζόταν ως συνέχεια της πολωνικής κυβέρνησης του 1939.
Πρώιμη ζωή και σπουδές
Ο Βουαντίσουαφ Ρατσκιέβιτς γεννήθηκε στο Κουτάισι,[8] τη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Γεωργίας, εκείνη την εποχή μέρος της Ρωσικής Αυτοκρατορίας, από Πολωνούς γονείς, τον Γιούζεφ Ρατσκιέβιτς, δικαστή και την Λουντβίκα Γουκασέβιτς. Σπούδασε στην Αγία Πετρούπολη όπου έγινε μέλος της Πολωνικής Οργάνωσης Νέων. Αφού αποφοίτησε από τη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου του Τάρτου, εργάστηκε ως δικηγόρος στο Μινσκ. Με το ξέσπασμα του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου υπηρέτησε στο Ρωσικό Αυτοκρατορικό Στρατό, αλλά μετά τη Ρωσική Επανάσταση εντάχθηκε στην εμπροσθοφυλακή για την πολωνική ανεξαρτησία. Υπηρέτησε ως επικεφαλής της Naczelny Polski Komitet Wojskowy (Ανώτατη Πολωνική Στρατιωτική Επιτροπή) και βοήθησε στη δημιουργία του Πολωνικού Σώματος στη Ρωσία. Αργότερα υπηρέτησε υπό τον μελλοντικό στρατάρχη και αρχηγό του κράτους, Γιούζεφ Πιουσούτσκι,[8] ο οποίος δημιούργησε τις Πολωνικές Λεγεώνες, οι οποίες τελικά βοήθησαν την Πολωνία στην αποκατάσταση της ανεξαρτησίας της.
Η κυβέρνηση των Ρατσκιέβιτς και Σικόρσκι προώθησε μια φιλελεύθερη-δημοκρατική ατζέντα με ίσα δικαιώματα για την πολωνική-εβραϊκή μειονότητα, μια άποψη που δεν συμμεριζόταν η πλειοψηφία της πολωνικής κοινωνίας εκείνη την εποχή και μια παρέκκλιση από τις αντισημιτικές διοικήσεις πριν από τον πόλεμο.[9]
Τον Φεβρουάριο του 1945, ο Ιωσήφ Στάλιν, ο Ουίνστον Τσώρτσιλ και ο Φραγκλίνος Ρούζβελτ πραγματοποίησαν τη Διάσκεψη της Γιάλτας. Το μέλλον της Πολωνίας ήταν ένα από τα κύρια θέματα που συζητήθηκαν. Ο Στάλιν ισχυρίστηκε ότι μόνο μια ισχυρή φιλοσοβιετική κυβέρνηση στην Πολωνία θα μπορούσε να εγγυηθεί την ασφάλεια της Σοβιετικής Ένωσης. Ως αποτέλεσμα της διάσκεψης, οι Σύμμαχοι συμφώνησαν να αποσύρουν την αναγνώρισή τους για την πολωνική εξόριστη κυβέρνηση, μετά το σχηματισμό νέας κυβέρνησης στην πολωνική επικράτεια.
↑Ρότζερς, Μπάρμπαρα. "British Intelligence and the Holocaust: Auschwitz and the Allies Re-examined." The Journal of Holocaust Education 8.1 (1999): 89-106. quote: "The PGE, formed in Paris in 1939, had adopted a radically different stance from previous Polish administrations, which had implemented anti-Semitic measures, perceiving Jews as a 'foreign', economically burdensome, superfluous and a morally destructive element. The PGE under Wladyslaw Raczkiewicz and Wladyslaw Sikorski had pledged liberal democratic political order, upholding equal rights for Jews in Poland, although this view was not necessarily shared by a majority in Polish society. A letter sent to the British Foreign Office from Prince Radziwill in Warsaw, for example, explained that although Poles were against 'Jewish persecution', anti-Semitism was still strong 'among all spheres of the population', and that after the war Polish society would not permit the Jews to return to their 'dominating position' in the economic world, wholesale trade and industry. Radziwill stated that to his mind the PGE did not realise the intensity of Polish feeling; anti-Semitism had intensified due to the attitude quotesΑρχειοθετήθηκε 2023-02-06 στο Wayback Machine. of Polish Jews who had partly blamed the Poles for their suffering by unnecessarily provoking the war."
.jpg)
