Ο Καζίμιες Αλεξάντερ Σάμπατ (πολωνικά: Kazimierz Aleksander Sabbat[5]) (27 Φεβρουαρίου 1913 – 19 Ιουλίου 1989), ήταν Πρόεδρος της Πολωνίας στην εξορία από τις 8 Απριλίου 1986 μέχρι το θάνατό του, στις 19 Ιουλίου 1989, αφού υπηρέτησε (από το 1976) ως πρωθυπουργός της πολωνικής εξόριστης κυβέρνησης.
Αφού απολύθηκε από το στρατό το 1948, ξεκίνησε τη δική του επιτυχημένη επιχείρηση στην Αγγλία. Αργότερα εργάστηκε για την Προσκοπική Οργάνωση και την Ένωση Πολωνών Βετεράνων σε εθελοντική βάση.
Ως στέλεχος της Εθνικής Ένωσης διηύθυνε το Υπουργείο Οικονομικών και το 1976 έγινε πρωθυπουργός της πολωνικής εξόριστης κυβέρνησης. Προσπάθησε να ενώσει τους διάφορους κύκλους των μεταναστών και δημιούργησε ολοένα ισχυρότερους δεσμούς με το αντιπολιτευτικό κίνημα στην Πολωνία, το οποίο ωφελήθηκε από την ηθική και υλική βοήθεια της εξόριστης κυβέρνησης μέσω διαφορετικών Ταμείων.
Ο τάφος του Προέδρου Καζίμιες Σάμπατ
Έγινε Πρόεδρος της Δημοκρατίας της Πολωνίας (εξόριστος) το 1986, διαδεχόμενος τον Έντβαρντ Μπέρναρντ Ρατσίνσκι. Πέθανε στο Λονδίνο, σε ηλικία 76 ετών, το 1989. Συμπτωματικά, την ίδια μέρα, ο Βόιτσεχ Γιαρουζέλσκι εξελέγη από ένα ακόμη μη ελεύθερο Κοινοβούλιο ως ο πρώτος Πρόεδρος της χώρας από τη δεκαετία του 1950. Ο Ρίσαρντ Κατσορόφσκι, Υπουργός Εσωτερικών Υποθέσεων και ορισμένος διάδοχος, ανέλαβε τα καθήκοντά του στην εξορία και στις 22 Δεκεμβρίου 1990, μετά τις πρώτες ελεύθερες και δίκαιες εκλογές στην Πολωνία μετά τον πόλεμο, παρέδωσε τις εξουσίες του και τα διακριτικά της Δεύτερης Πολωνικής Δημοκρατίας στον εκλεγμένο Πρόεδρο, Λεχ Βαλέσα.
Ο Σάμπατ ενταφιάστηκε στο κοιμητήριο Γκάνερσμπερι[6] στο Λονδίνο, μαζί με την Άννα Σάμπατ, η οποία πέθανε στις 28 Απριλίου 2015. Τα παιδιά τους εξακολουθούν να ζουν σε περιοχές κοντά στο Λονδίνο. Έχει 8 εγγόνια.
