Η Όλια Λαζαρίδου (Αθήνα, 13 Μαρτίου 1954) είναι Ελληνίδα ηθοποιός και σκηνοθέτης.

Ο πατέρας της ήταν ραδιοφωνικός παραγωγός και διαφημιστής.^[2] Σπούδασε υποκριτική στη Δραματική Σχολή του Θεάτρου Τέχνης στο οποίο έπαιξε, ως ηθοποιός πλέον, σε τραγωδίες αλλά και στο έργο Υπηρέτης δύο αφεντάδων του Κάρλο Γκολντόνι, σε σκηνοθεσία Γιώργου Λαζάνη.

Το 1986 πήγε στη Γαλλία όπου παρακολούθησε μαθήματα στη σχολή του Αντουάν Βιτέζ (Antoine Vitez).^[3]

Το θέατρο είναι η καλλιτεχνική προτεραιότητα της Λαζαρίδου.^[4] Έχει συνεργαστεί με πολλούς από τους νεώτερους σκηνοθέτες του ελληνικού θεάτρου. Σε πρωταγωνιστικούς ρόλους, συνεργάστηκε με: τη Μάγια Λυμπεροπούλου στους Μικροαστούς του Μαξίμ Γκόρκι, τον Βίκτωρα Αρδίτη στο Γυάλινο κόσμο του Τένεσι Ουίλιαμς, τον Βασίλη Παπαβασιλείου στην Κλυταιμνήστρα του Ανδρέα Στάικου ^[5] και στο Καινούργιο σπίτι του Γκολντόνι, τον Λευτέρη Βογιατζή στο Θείο Βάνια του Αντόν Τσέχωφ και στο έργο Ρίττερ, Ντένε, Φος του Μπέρνχαρντ, τον Γιάννη Χουβαρδά στη Φαίδρα του Ρακίνα και στη Δωδέκατη νύχτα του Ουίλιαμ Σαίξπηρ. Με τον Θόδωρο Τερζόπουλο στο Κουαρτέτο του Χάινερ Μύλλερ. Με τον Βασίλη Μαυρομάτη στον Κλήρο του μεσημεριού του Πωλ Κλωντέλ. Με τον Δημήτρη Παπαϊωάννου στα Παραμύθια των αδελφών Γκριμ.^[6] Με τον Γιάννη Κόκκο, στην παραγωγή του Εθνικού Θεάτρου Ορέστεια, την πρώτη της παράσταση στο Αρχαίο θέατρο Επιδαύρου.^[7] Στην Ευάδνη, μία παραγωγή του ΔΗΠΕΘΕ Αγρινίου σε σκηνοθεσία Θοδωρή Γκόνη. Στο Δεκαήμερο των γυναικών σε σκηνοθεσία της Έλλης Παπακωνσταντίνου. Στη Φθινοπωρινή σονάτα του Ίνγκμαρ Μπέργκμαν σε σκηνοθεσία Βασίλη Μαυρομάτη^[8]. Στον Ερρίκο τον 4ο του Λουίτζι Πιραντέλλο σε σκηνοθεσία Δημήτρη Μαυρικίου.^[9] Στην Τζελσομίνα με το "Θέατρο σε τροχόσπιτο" στο φεστιβάλ Αθηνών^[10]. Έπαιξε επίσης την "Μπλανς Ντυμπουά" στο Λεωφορείον ο πόθος σε σκηνοθεσία Άντζελας Μπρούσκου και άλλα.

Στο ευρύ κοινό η Λαζαρίδου έγινε γνωστή από τις συχνές κινηματογραφικές της εμφανίσεις της δεκαετίας του '80. Η πρώτη της κινηματογραφική συμμετοχή ήταν σε ένα μικρό ρόλο στην ταινία 1922 του Νίκου Κούνδουρου το 1978. Έχει πρωταγωνιστήσει συνολικά σε 17 ταινίες και έχει κερδίσει δύο φορές το βραβείο Α' Γυναικείου Ρόλου του Φεστιβάλ ελληνικού Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης για τις ταινίες Το στίγμα του 1982^[11] και Τεριρέμ του 1987^[12] ενώ την ίδια χρονιά κέρδισε και το βραβείο Β' Γυναικείου Ρόλου για την ταινία Αρχάγγελος του πάθους.^[13] Το 2005 βραβεύθηκε για το σύνολο του έργου της.^[14] Στο πλαίσιο του 46ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης προβλήθηκαν προς τιμήν της σε ειδική προβολή οι ταινίες Τα κουρέλια τραγουδάνε ακόμα του Νίκου Νικολαΐδη, Ακατανίκητοι εραστές του Σταύρου Τσιώλη, Το στίγμα του Παύλου Τάσιου και Η νοσταλγός της Ελένης Αλεξανδράκη. ^[15] Η ίδια η Λαζαρίδου διατηρεί αμφίθυμη στάση απέναντι στις κινηματογραφικές της εμφανίσεις.

Στην τηλεόραση οι συμμετοχές της είναι λιγότερες αλλά έχει και εκεί βραβευθεί για τη δουλειά της στη σειρά Προδοσία από τα βραβεία "Πρόσωπα" το 1997.

Έχει επίσης σκηνοθετήσει έργα, ανάμεσα τους τα Ξυπόλητοι στο πάρκο στο Θέατρο Λαμπέτη^[16] και Άνοιξον στο Μέγαρο Μουσικής.^[17]

Η Λαζαρίδου έχει δοκιμάσει και άλλα είδη σκηνικής τέχνης. Έχει συμμετάσχει σε περφόρμανς με τα συγκροτήματα Lost Bodies^[18] και Active Member^[2]. Έχει επίσης οργανώσει τη θεατρική ομάδα "18 Μποφώρ", αποτελούμενη από τέως χρήστες ναρκωτικών της θεραπευτικής κοινότητας 18 Άνω, με την οποία συμμετείχε και στο Φεστιβάλ Αθηνών.^[19]

Κατάλογος βασικών πληροφοριών θεατρικών παραστάσεων στις οποίες η Όλια Λαζαρίδου συμμετείχε ως ηθοποιός.

Όλες οι πληροφορίες προέρχονται από το έντυπο πρόγραμμα της κάθε παράστασης ή/και από σχετικά δελτία τύπου.